Between two of us | ✓

01

"Papa! Mama! N-nasaan na k-kayo" naiiyak kong sabi. Habang nasa isang sulok ng aking kwarto, hindi ko rin alam kung papaano ako makakalabas sa nasusunog kong kwarto.

"Papa! Mama!"

"Anak, Lotte!" Sigaw ni Papa. Habang may takip ito na panyo sa mukha nito, "Papa! I'm here!" Sigaw ko. Kaya agad niya akong nilapitan at niyakap. "Thank God! Are you okay? May masakit ba sayo?" Tanong nito.

Umiling ako, "Papa, I'm scared..." Naiiyak kong sabi. Kaya inalis ni papa ang luhang sa pisngi ko at ngumiti. "Hush, baby, Your daddy is here. Don't cry na" sabi nito. Sabay halik sa noo ko para mabawasan ang aking takot, "let's go, baby, ilalabas na kita dito"

Kaya nilabas niya ang isang basang panyo at tinakip saakin mukha. Hindi alintana ni Papa ang init at nakakapasong apoy dahil ang gusto lang nito ay maligtas ako

"P-pa, wheres mama?" Inosenteng tanong ko. Kaya napatigil siya at tinignan niya ako nang diretso,"hindi ko p-pa nakikita ang Mama mo but I will find her, okay. But first you need to get out of here" sabi nito.

Pero sa kasamaan palad may bumagsak na digree saamin kaya hindi nagdalawang isip si papa na itulak ako papalayo sakanya kaya siya ang nabagsakan ng digree, "Charlotte, lumabas ka na!" Sigaw nito pero umiling ako at sinubukan ko pang alisin ang digree pero hindi ko kaya. "Sige na, anak. Umalis ka na"

"H-hindi po ako aalis ng wala ka, papa"

"Sige na, iwanan mo na ako. Basta lagi mong tatandaan mahal na mahal ka namin" sabi nito. Sabay ngiti kaya wala akong nagawa kundi umalis sa nasusunog na bahay. "P-papa, I'm sorry..."

"Papa...mama" naiiyak kong sabi. Habang pinupunasan ko ang luhang dumaloy sa aking pisngi, ilan taon na ang nagdaan pero sariwa pa rin saakin ang nangyari sa sunog lalo na ang mukha ni Papa. Wala akong nagawa paraan para tulungan siya.

Wala akong kwentang anak...

"Charlotte, hija. Umiiyak ka ba?" Nag-alala na sabi ni Tita Cora. Habang palapit siya saakin, umiling ako at dumaloy nanaman ang luha ko. "Kasalanan ko ang lahat, tita. Hindi ko dapat siya iniwan...wala akong kwentang anak...wala akong nagawa" naiiyak kong sabi. Kaya niyakap niya ako

"Don't say that, hija. Hindi mo kasalanan ang nangyari sa mga magulang mo" sabi nito. Habang tinatapik ang balikad ko para kalmahin ako. "Walang may gustong sa nangyari sa sunog, kaya tahan na"

"Sigurado ka na ba sa desisyon mo? Sis" sabi ni Patty. Habang papasok kami sa trabaho as book editor sa isang sikat na publishing house ngayon. "Oo, nakakahiya na kay Tita Cora kung hanggang ngayon nakatira pa rin ako sainyo" sagot ko. Sabay pindot ng button ng elevator

"Ano ka ba naman, lotte. Hindi ka na iba saamin no!" Sabi nito. Kaya napailing ako at ngumiti, "but still, lilipat pa rin ako. Don't worry bibisita pa rin ako sainyo" sabi ko. Kaya wala na siyang nagawa kundi tumango

"I'm sure, mamimiss ka ni Mama. Alam mo naman na ikaw ang favorite niyang anak!" Sabi niya. Habang nakanguso at kasabay nun ang pagbukas ng pinto ng elevator at napatigil kami ng makita namin si Ethan na may dalang dalawang kahon, "hey! Good morning" bati nito saamin. Kumaway ako

"Ang sipag natin ah! Anong nakain mo?"

"Syempre para sa future natin to! Pwede mo ba akong tulungan? Sa production department lang" sabi nito. Kaya napairap si Patty, "fine, basta ililibre mo ako mamaya!"