Between two of us | ✓

22

Ilan buwan din ang lumipas bago namin maayos ang hotel, syempre dahil yun sa tulong ni Lance at sa mga kasamahan ko and now ang grand opening ng New Casa Manuel hotel.

Kaya inaayusan ako ng make up artist na tinawag ni Lola para sa mahalagang okasyon na ito, "Wow, you so beautiful. Hija kamukha mo talaga ang mommy mo" sabi nito. Kaya napangiti ako habang nasa harapan ng vanity mirror, "thankyou for trusting me, Lola. Kaya kong hawakan ang malaking project na ito"

Kaya napailing siya, "you're always welcome, apo dahil diyan I have something for you" bulong nito at nanlaki ang mga mata ko nang makita ko sila Patty habang papasok ng kwarto ko, "suprise! sis" masayang sabi nito. Kaya dali-dali ko silang niyakap ng mahigpit dahil matagal na nung huli ko silang nabisita

"Namiss ko kayo! Patty, Tita"

"We miss you too, Ate!"

"Teka, kasama nyo ba si Daniel?" Tanong ko pero wala akong nakuhang sagot sakanila kaya napatingin ako kay Lola, "may inaayos pa siya, ate. Sabi niya susunod daw siya" singit ni Amber. Kaya tumango na lang ako at ngumiti ng pilit, "okay, bumaba na tayo, I'm sure marami nang tao sa hotel" pang-iiba ko

Pagkarating namin sa hotel sinalubong agad kami ng mga reporters at mga camera kaya wala kaming nagawa kundi ngumiti sakanila, "grabe ganito pala ang feeling ng sikat" bulong ni Patty habang papasok kami ng hotel

Kaya napailing na lang ako, "Hey! Hey! Nandito na pala ang star of the night" bati ni Ace. Kaya napatigil ang kaibigan ko at sandaling tumingin kay Ace, "gosh! Ang gwapo, siya ba yung kababata mo?" Tanong nito. Tumango ako kaya naman agad itong nagayos ng buhok

"Hi! My name is Patty kaibigan ako ni Charlotte at siya naman si Amber kapatid ko hehe" sabi nito. Kaya napangiti ang lalaki at agad nitong hinalikan ang kamay ni Patty, "nice meeting you, my lady" sabi nito. Kaya namula ang pisngi ng kaibigan ko sa ginawa ni Ace

"Ahm, girls. Pwede ko bang mahiram si Charlotte may pang-uusapan lang kami" sabi pa nito. Kaya agad nila akong pinaubaya kay Ace

"Ano bang pag-uusapan natin?" Tanong ko. Kaya tumingin-tingin siya sa paligid at may binigay saakin ang isang flashdrive, "galing yan sa source ko, it's about sa sunog na nangyari 11 years ago" seryosong sabi nito. Kaya tumingin ako sa flashdrive kong hawak

Napatigil naman ako nang tawagin ako ni lola kasama ang mga business partners nito, "pwede ko bang mahiram ang apo ko sandali, Ace" sabi nito. Kaya pinaubaya na niya ako kay Lola, "pwede mo bang sabihin saamin kung paano mo ito na ayos, apo" sabi ni Lola. Kaya napangiti ako at sinabi sakanila kung paano namin naayos ang hotel

"Wow, what a beautiful painting. Saan nyo ito nakuha?" Tanong ng isa sa mga business partner nito, "Ah, galing po yan sa local painter po dito. Binili po namin sakanya dahil nagustuhan ko po talaga yung gawa niyang painting" sagot ko. Kaya napangiti ito

"Sobra, mas lalong nakadagdag ganda sa hotel Ilove it!" masayang sabi pa nito. Kaya napangiti na lang ako, "actually, lahat po ng furnitures dito ay puro local and as you can see hindi nalalayo ang quality nila sa mga international products" dagdag ko pa. Napatango sila

"Oh, I see. Hindi talaga ako nagkamali sa pagpili sayo para sa project na ito. Ang galing mo!" Sabi ni Lola. Kaya natawa ang iba pa niyang business partners, "syempre, Amparo. Kanino pa ba yan magmamana kundi kay Manuel" singit ni Guada. Kaya mas lalong napangiti si lola sa sinabi ng business patner

"Yea, your right. Kaya sobrang proud ako sa apo kong ito eh" masayang sabi nito. Kaya napangiti na lang ako, "maiba ako, hindi ko ata nakikita ang anak ni Ofelia na sila Lucy at Luca? Nasaan ba sila" tanong nung isa. Kaya napabuntong hininga si Lola at uminom na lang ng wine, "nasa Amerika ang kambal, doon muna sila habang hindi sila tumino"

Kaya ngumiti na lang ang babae at uminom na lang ng wine. Napatigil naman ang pagkwentuhan namin ng lumapit sila Tita Ofelia at Tito Carlo, "oh, nandito pala ang utak sa likod nito. I just want to greet you, Charlotte for the successful project. Hindi nga nagkamali si mama na ikaw ang pinili for this project. Kaya ito tanggapin mo ang gift namin for you" sabi nito. Sabay ngiti

Kaya agad ko yun tinanggap at ngumiti ng pilit, "t-thankyou, T-tita Ofelia" nauutal kong sabi. Kaya tuluyan na sila umalis pero may napansin akong kakaiba sa ngiti ni Tita, "hey, ayos ka lang ba?" Tanong ni Lola. Tumango na lang ako

"Restroom lang po ako" paalam ko. Kaya agad akong nagtungo sa restroom at binuksan ang regalo ni Tita at nagulat ako ng makita ang picture ko puno ng dugo at may nakasulat pang...you must die kaya agad ko yun tinapon sa basurahan habang ang katawan ko ay nanginginig dahil sa takot na aking nararamdaman, "hey, are you okay? Charlotte"

Pero wala siyang nakuhang sagot saakin at yumakap na lang sakanya, "hey, why are crying? May nan—omg! Bakit may dugo dito?!" natatakot nitong sabi. Kaya agad niya ako nilabas sa restroom, "shh, don't cry, Charlotte. Walang mangyayaring masama sayo kaya mag-ayos ka na at kanina ka pa tinatawag sa stage" sabi nito. Habang inaayos ang buhok ko at tinanggal ang luha ko sa pisngi

"Don't worry, Charlotte. I will call the police sige na umakat ka na" dagdag pa nito. Kaya napangiti na lang ako at lumabas ng parang walang nangyari, "oh, there she is, may call on Ms. Charlotte Garcia the vice president of the Garcia Comp. Palakpakan natin siya" sabi nito. Habang inalalayan ako papunta pedlum

"Thankyou, Good evening ladies and gentleman thankyou for coming sa pinaka mahalaga na event sa buhay ko. This is the greatest achievement of all ang bigyan ng bagong bihis ang Casa Manuel hotel ang isa sa mga pinagmamalaki ng Garcia Comp at isa rin nai—" napatigil ako ng may naring ako langitngit mula sa taas at nagulat ako ng makita ko ang spot light na unting-unti nang mahulog at kasabay nun ang pagpatay ng mga ilaw kaya nagsimula nang matakot ang mga tao, "Charlotte, umalis ka na diyan!"

Kaya dali-dali akong umalis pero kasamaan palad na ipit ang suot kong gown at mas lalong akong nagulat ng magsimula nang masunog ang paligid ng stage, "umalis na kayo! Pabayaan nyo na ako!" sabi ko.

"No, hindi kami aalis ng wala ka! Charlotte" sigaw ni Patty. Kaya piniit kong alisin ang gown kong naipit pero napatigil ako ng tuluyan nang natanggal ang spotlight at pabagsak na ito saakin kaya napapikit na lang ako, "Eto na ba katapusan ko?"

"No, my love. Not now" sabi nito. Kaya dahan-dahan kong minulat ang mata ko at nagulat ako ng makita ko si Daniel pero nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang puting pakpak na nakaharang saakin, "totoo ba ang nakikita ko, b-bakit may pakpak k-ka?"

Pero wala akong nakuhang sagot mula sakanya at tumingin lang siya saakin, "mamaya ko na ipapaliwanag sayo ang lahat but for now kailangan na natin makalabas dito" seryosong sabi nito. Kaya agad niya akong binuhat at tinakpan niya ng puti niyang pakpak ang katawan namin, "kumapit ka ng mahigpit saakin, Charlotte" paalala pa nito. Kaya kumapit ako ng mabuti at pumikit na lang

At nagulat ako ng nandito agad kami sa rooftop na malapit lang sa hotel, "gosh! Paano mo nagawa yun?! Totoo ba yang pakpak mo?" Sabi ko. Habang hinahawakan ang puti nitong pakpak, "oo, Charlotte to—aray! Wag mo akong bunutan ng balahibo!" Sabi nito. Kaya napangiti na lang ako at nagpeace sign

"I need an explanation, Darling. Bakit may pakpak ka? Anong klaseng nilalang ka?" Seryoso kong sabi. Habang hawak-hawak ko ang balahibo niya kaya napabuntong hininga siya

"I'm a archangel, Charlotte. Pinadala nila ako dito para protektahan ka at ipakita sayo kung gaano kasayang mabuhay. I know you are suffering from the past...dahil palagi mong sinisisi ang sarili mo sa pagkamatay ng parents mo... that's why I'm here. My love"