Between two of us | ✓

15

"Sis, mamimiss kita! Maginat ka doon ah" malungkot na sabi ni Patty. Habang nandito kami sa labas ng bahay para magpaalam sakanila dahil ngayon ang araw ng aking pagbabalik ko kina Lola, "me too, mamimiss ko kayo. Tita, Amber thankyou so much sa lahat ng ginawa nyo saakin. hinding-hindi ko po kayo makakalimutan" sabi ko. Kaya agad yumakap si Tita Cora saakin at doon nagiiyak

"Wag mong kakalimutan na tumawag saamin lalo na kapag may problema ka. Nandito pa rin kami para tulungan ka hmm" paalala nito. Ngumiti ako, "Opo, Tita, tatawag po ako kapag nakarating na po ako doon" sabi ko pa. I'm so lucky to have them dahil kahit hindi nila ako kadugo ay tinuring pa rin nila akong anak at kapatid kaya masakit para saakin ang malayo nang tuluyan sakanila, "Charlotte, it's time"

Sabi nito. Habang nakatayo at hinihintay ako kaya pinunasan ko ang mga luha ko sa pisngi at hinila ang maleta ko, "magiging okay rin ang lahat, hija. Kapag nakuha na natin ang hustisya ng mga magulang mo" sabi nito. Habang nilalagay niya ang maleta ko sa compartment nang may tumawag saakin pangalan at nagulat ako ng makita ko siya kaya agad akong yumakap sakanya, "bakit ang tagal mo?!"

"I'm sorry, Charlotte may dinaanan pa kasi ako. Oh, tahan na ayoko kitang nakikitang malungkot" sabi pa nito. Habang pinupunasan ang luha ko sa pisngi kaya napangiti ako

"Eto, basta kapag nalulungkot ka tignan mo lang itong singsing parang kasama mo rin na ako" sabi pa nito. Habang sinusuot ang singsing saaking darili, "ilove you, my love"

"Ilove you more, Daniel" sabi ko at tuluyan na ako pumasok ng kotse at tuluyan na kaming umalis pero nakikita ko pa rin si Daniel na nakatayo at tinignan ang pag-alis ng kotse

"Charlotte, are you okay?" Tanong ni Tito Wade. Habang nakatingin ito sa rear mirror kaya tumango ako at ngumiti ng pilit, "I'm okay, Tito" maikling sabi nito at tumingin sa singsing na binigay ni Daniel saakin kanina

This is my new chapter of my life at hindi ko alam kung ano ang mga pagsubok ang naghihintay sa aking pagbabalik. Napabuntong hininga na lang ako at tumingin na lang sa bintana. I'm ready to face the reality

And after three hours of driving, narating na namin ang mansion. Hindi ko maiwasan hindi humanga sa ganda at laki ng mansion, "hay, ganyan din ang itsura ko nung first time akong nakarating dito" biro ni Tito Wade. Habang nakatingin sa rear mirror kaya natawa ako

"Let's go, I'm sure kanina ka pa hinihintay ng lola mo" masayang sabi nito. Kaya napangiti ako at bumaba na sa kotse at naunang maglakad doon ko nga nakita si Lola naghihintay saakin kaya tumakbo na ako papunta sa gawi niya at agad ko siyang niyakap ng mahigpit, "oh my gosh! Hija, I miss you so much" sabi nito. Habang nakayakap pa rin saakin kaya hindi ko na mapigilan ang aking luha dahil sa sobrang saya nararamdaman ko

"Me too, Lola" naiiyak kong sabi. Kaya napangiti siya habang pinupunasan ang luha ko sa pisngi, "aww, sorry nga pala kung hindi ako nakating sa burol ng tatay mo because I have lot to things to do nung mga oras na yun. I'm very sorry" malungkot na sabi. Umiling ako

"It's okay, lola. I understand" sagot ko. Ngumiti siya at napatingin sa likuran kung saan nandoon si Tito Wade dala ang mga gamit ko, "Wade, hijo. Thank you so much sa paghatid sa apo ko ah, tara na meron akong breakfast na handa para sainyo at doon natin ipagpatuloy ang kwentuhan" sabi nito. Kaya agad kaming pumasok sa loob at lalo akong na mangha sa nakita ko mga lumang kagamitan lalo na ang grand piano sa sala at malaking chandelier sa gitna, "how are you? Hija, gusto kong malaman ang lahat na nangyari sa buhay mo. I'm sure hindi naging madali ang pinagdadaanan mo"

Napabuntong hininga ako, "tama po kayo, Lola hindi po naging madali ang pinagdadaanan ko lalo na sinisisi ko ang sarili ko sa pagkamatay nila Mama dahil wala akong nagawa para iligtas sila...lalo na si Papa" panimula ko. Kaya hinawakan nito ang kamay ko

Ngumiti ako, "Pero may tumulong po saakin makabaon...sila Titia Cora yung kaklase po ni Mama nung college at naging kapit bahay po namin...sila po ang naging pangalawa kong pamilya dahil pinag-aral nila ako at pinatira kahit hindi nila ako kadugo" dagdag ko pa.

"Hmm, I'm very happy to hear that, hija. Johny tawagan mo sila at kailangan ko silang makilala at pasalamat sa ginawa nilang pagtulong sa apo ko at...bigy—"

"Wag na po, Lola" nahihiya kong sabi. Kaya napangiti ito at hinawakan niya ulit ang kamay ko, "no, hija. Hayaan mong gawin ko ito, gusto ko lang magpasalamat sakanila" sabi pa nito. Kaya wala akong nagawa at uminom na lang ng ice tea, "nga pala, hija, anong trabaho mo ngayon?" tanong pa nito. sabay inom ng kape

sasagot na sana ako ng biglang sumingit si Tito Wade at siya ang sumagot sa tanong ni Lola, "nako, napaka sipag po ni Charlotte sa work niya as book editor ng publishing house namin" singit nito. Kaya mas lalong natua si lola sa binalita nito, "very nice, just like your mom. Naman mo ang pagkahilig sa mga libro. Alam mo ba ang nanay mo ay mahilig mangolekta ng mga libro? Kaya tignan mo ang naging kwarto nila naging library na"

Kaya napuno ng tawanan at kwentuhan  ang buong dining area, tumigil lang kami ng dumating ang bagong gising pang si Lucy. "Good morning lo—omg! may bisita pala tayo" maarteng sabi nito. Habang inaayos ang magulo niyang buhok ngumiti lang si lola

"Mukhang hindi mo na namumukhan ang long lost mong pinsan na si Charlotte" sabi ni Lola. Kaya napatigil si Lucy sa pagkakaupo at tumingin saakin ng diretso kaya napangiti ako, "omg! C-Charlotte ikaw na ba yan? I'm sorry hindi kita mukhaan" sabi pa nito. Sabay yakap saakin napangiti na lang ako

"my ghad! When have you been? Coz ang tagal ka namin hinanap ni mom. Ang saya ko talaga now because you are here?!" Masayang sabi nito. Kaya napangiti si Lola sa sinabi nito

"Yea, same. HIja, saluhan mo kami" aya ni Lola. Kaya agad itong umupo sa tabi ni Lola, "akala ko talaga patay ka na dahil I've been searching for you pero hindi ka namin makita, papano ka naka survive s-sa sunog" sabi pa nito. Kaya napabuntong hininga ako at tumingin kay Tito Wade, "oh, mukhang hindi pa kaya ng inaanak ko ang ikwento ang lahat ngayon, you know naman na hindi naging madali ang para sakanyang tanggpin ang pagkawala ng mga magula niya" paliwanag nito

"oh, I'm really sorry to hear that. Charlotte" malungkot nitong sabi. Kaya napailing ako at ngumiti ng pilit, "Charlotte, hija pagkaubos mo ng pagkain mo ihahatid ka na ni Johnny sa magiging kwarto mo. Gusto pa sana itng makasama kaso may meeting pa ako sa mga investors" Sabi ni Lola. tumango ako

"ako rin, Charlotte. you know marami akong commitment sa publishing house" paalam nito at sinamahan nito si lola palabas ng bahay kaya kaming dalawa na lang ni Lucy ang naiwan kaya agad kong inubos ang pagkain at nagpahatid na ako kay Johnny sa kwarto

"Eto ang magiging kwarto mo, Hija. Kung may kailangan ka wag kang mahiyang magsabi saakin ah" sabi nito. Ngumiti ako at tumango

"opo, maraming salamat po"

Kaya binuksan ko ang pinto ng kwarto at nagulat ako ng makita ko ang sandamakkmak na mga libro nakadisplay aya parang naging library ang kwarto, "Eto, siguro yung sinasabi ni Lola na kwarto nila Papa" bulong ko. Sabay lapag ng sling bag kong dala sa kama at pinagmasdan ang mga nakadisplay na pictures nila Mama nung kinasal sila

"Papa, Mama. I'm home, bumalik na po ako para makuha nyo ang hustiyang pinagkait sainyo. I promise gagawin ko po ang lahat para mahuli ang utak sa nangyaring sunog"