İntihar (Düzenlendi)

4. Bölüm: Geçmiş

Düzenlendi.

Multimedia Arya, İrem -Aras ın kardeşi- ve Aras.
Pera- Sensiz Ben

Eve girdiğimde kapıyı kapattım ve yere çöktüm. Güçsüz olup, ağlamaktan nefret ediyordum. Gözümden akan yaşları elimle sildim.bAğlamak acizlik değildi ama başkasının yanında ağlamak insani kötü hissettiriyordu. Gözümden akan birkaç damla yaş, gözümün önünden geçen sahnelere engel olamadım. Anne demeye bile utandığım o kadın, yaşadığı hiçbir şeyi haketmeyen babam, o şerefsiz adam ve oğlu. Kapının çalmasıyla ayağa kalktım ve yüzümü silmeden kapıyı açtım. Aras sanırım ağlamama şaşırmış gibi 2 saniye donup kaldı. Bana yaklaştı ve sarıldı. Sarılmasıyla ne yapacağını bilemeyen kollarımı bende ona doladım. Bu yakınlık nerden geliyordu? Sorunun cevabını bilmesem de, güzel hissettiriyordu. Boyum onun boynu ve omuzu arasındaki yere geliyordu. Başımı omzuna dayadım ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Oda saçımı öptü ve "geçti" gibisinde şeyler söyledi. Dur dur bi dakika saçımı öptü. Öptü! ÖPTÜ!

Karnım neden ağrıyor? İçimde uçuşan kelebekler neden duramıyor? Yaklaşık 2 dakikadır sarılıyorduk. Ondan yavaşça geri çekildim ve gözyaşlarımı sildim.

"Sen neden gelmiştin?"

"Telefonunu arabada unutmuşsun."

"Teşekkür ederim. Gel içeri kahve yapayım sana."

Onaylayan bir ses çıkardı ve içeri geçti. Bende mutfağa gittim ve kahve yapmaya koyuldum. 2 kupayıda elime aldım ve mutfaktan çıktım. Merdivenin başındaki resimleri inceliyordu. Yanına gittim ve kahveyi uzattım. İncelediği resme gülümseyerek baktım.

"Babam."

"Benziyorsunuz."

Gülümsedim ve merdivene oturdum.

"Bana neden intihar ettiğini anlatmanı istiyorum."

Tek kaşımı kaldırarak ona baktım. Aslında yaşadıklarımı sadece Selen ve Rüzgar biliyordu. Aslında onlar hayatımın içindeki en önemli insanlardı.

"Tamam. Ama bu fırsat birdaha eline geçmez. Bu yüzden soru sorma ve bana asla acıma. Ben anlattıktan sonra sen de anlat. Anlaştık mı?"

Kafasını onaylar bir biçimde salladı.
"Anlaştık."

Kahvemden bir yudum aldım ve anlatmaya başladım.

"Babamı herşeyden çok severdim. Annemden bile. Hoş anne bile demeye tiksiniyorum. Annemle babam hep kavga ederdi. Ama babam onu çok severdi. Kavgalarda anneme bağırmazdı bile. Sadece annem bağırırdı. 8 yaşıma bastığım gün parka gitmek istedim. Park eve uzak olduğundan babam arabayla götürecekti. Babam kemerini takmamıştı. Kemerini takması konusunda onu uyarmıştım ama takmamıştı. Yol biraz bozuktu. Babam kontrolünü kaybetti ve karşıdan gelen arabaya çarptık. Bana birşey olmadı ama babam kurtulamadı."

Gözyaşımı sildim ve derin bir nefes aldım.

"Babam öldükten 1 ay sonra annem bir adamla evlendi. 1 ay. Sonradan öğrendiğim kadarıyla annem babamı o adamla aldatıyormuş. Ben istemesemde beni o eve götürdüler. O adamın benden 5 yaş büyük bir oğlu vardı. Yaklaşık 9 yıl sonra yani ben 17 yaşındayken o çocuk gece yarısı sarhoş eve geldi. Ben odamda Selen ve Rüzgarla görüntülü konuşuyordum. Odamın kapısı açıldı ve içeri girdi. Hemen laptopu kapattım. seni istiyorum, seni seviyorum gibisinden şeyler söyleyip üzerime yürüdü. Tecavüz etti ve ben bekaretimi şerefsiz bir adama verdim. Arkasını dönüp çıktığında yanımdaki cam şişeyle kafasına vurdum.  Hiçbirşey olmadı. Yerden bir cam parçası aldı ve "sen banamı vuruyosun lan" deyip bacağımı çizdi. Bastırdığı için fazlasıyla acıyordu. Çığlık atıyordum fakat kimse duymuyordu. Ertesi gün eşyalarımı topladım ve giderken anneme herşeyi anlattım. Bana inanmadı ve benimle gelmedi. Dayımın yanına yerleştim. Ondan başka akrabam da yoktu.öBana babam gibi davrandı. Oda 3 hafta önce öldü. Yaşadıklarım aklıma her geldiğinde kalbim sıkışıyor. Geceleri kabuslarıma giriyor. Hep karanlık veya bembeyaz bir ortamda karaltı oluyor. Bunlar bana fazla geldiği için ölmek istedim. Ama şans yanımda olmadı. Artık cesaretimi yitirdim."

Aras gözyaşlarımı sildi ve tekrar bana sarıldı.

"Şimdi sıra bende."

Arkama yaslandım ve onu dinlemeye başladım. Açıkçası onu merak ediyordum.

"Ben 5 yaşındayken annem kanserden vefat etti. Annemin ölümünden sonra babam içkiye ve sigaraya başvurdu. Hergün içiyordu. Annem öldüğünde İrem 2 yaşındaydı. O hiç hatırlamaz annemi ama ben çok iyi hatırlıyorum. Melek gibiydi. Tıpkı sana benziyordu."

Bana mı benziyordu?

"Birgün babam ayıkken onunla konuştum ve içkiyi bırakmasını sağladım. Birkaç ay sonrada sigarayı. Büyüdüğümde babam bir kadınla evlendi. Allahtan kadın iyi bir kadın. Bize gerçek çocuğuymuşuz gibi davranıyor. Bu kadar."

Benim kadar aksiyonlu(!) bir hayatı olmasada oda çok şey yaşamış.

"Annene benzediğim için mi yanımdasın?"

"Hayır. Sen, sen olduğun için yanındayım."

Kafamı omzuna dayadım.

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Yanımda olduğun için."

Göz kapaklarım yavaşça kapanırken gülümsememe yetecek sözleri duydum.

"Ben her zaman yanındayım prenses."

------------------

Bu bölüm biraz kısa ama geçmişte yaşananları anlatmak istedim. Sanki birazcık yakınlaştılar gibi. Ama gelecekte ne olur bilemem. Okuyanlar votelerse sevinirim, kendinize iyi bakın!