İntihar (Düzenlendi)

18. Bölüm: Uyku

Düzenlendi.

Multimedia uyuyuş şekilleri. (TEMSİLİ)

Alper Kul- Seni Sana Sen

Yeni bölümlerden haberdar olmak için hikayeyi kütüphanenize ekleyin.

@brfnarbn 'a ithaf ediyorum.

İthaf isteyenler yoruma yazabilirler.

----

1 haftadır evden dışarı sadece Aras'la buluşmak için çıkıyordum. Hayatımın dönüm noktası derler ya hani, benim hayatımın dönüm noktası Aras olmuştu. Bunun en iyi örneği; arabasının önüne atladıktan sonra yine de sağ kalmamdı.

Bugün Aras'la beraber onun ayarladığı bir psikiyatriye gidecektik. Aslında içimde bir ses vardı; 'Delisin!', 'umarım hayatını bir hücrede geçirirsin!', 'klinikten ömür boyu çıkamayacaksın!' diye haykırıyordu. Onu takmasamda sanırım bilinçaltımın bana oynadığı bir oyundu.

Üzerime yarım kollu bir t-shirt ve kot bir pantolon giydim. Kot ceketimi de üzerime giyip makyaj masamın önüne geçtim. Masanın üzerindeki tarağı alıp yeni kuruyan saçlarımı tekrar taradım. Spor ayakkabılarımı elime alıp siyah bir çantayı omzuma astım. Kapının önüne çıktığımda ayakkabılarımı ayağıma geçirip bağcıklarını bağladım. Kulağıma gelen korna sesiyle kapıyı kilitleyip bahçe kapısından çıktım. Karşımda Aras'ı görünce kollarımı beline doladım.

"Çok özledim."

"Bende özledim Küçük Kızım. Hadi arabaya bin de geç kalmayalım."

Aras'tan ayrılıp arabaya bindim. Kemeri takıp arkama yasladığımda Aras'ta yanıma bindi. Kemerini takıp arabayı çalıştırdı.

15 dakikalık yolculuktan sonra sonunda psikiyatrinin ofisine gelmiştik. Adamın telefonda bildirdiği gibi oraya tek başıma girecektim. İçeri girmeden önce Aras kolumdan tutup beni kendine döndürdü.

"Bir sorun olursa bir sesleniş uzağındayım."

Kafamı sallayıp kapıyı açtım. Arkamdan kapattığımda karşımdaki genç ve alımlı bir adam görmeyi beklemiyordum.

"Gel otur, adın Arya'ydı değil mi?"

"Evet"

Gösterdiği koltuğa oturdum. Ellerinin masasının üzerinde birleştirdi ve gözlerini gözlerime sabitledi.

"Ben Volkan, 4 yıldır psikiyatrisim ve 27 yaşındayım. Sende kendini tanıtmak istermisin?"

"21 yaşında 3. Sınıf psikoloji öğrencisiyim."

Kaşlarını kaldırıp gülümsedi.

"Benimle aynı bölümde biriyle sohbet etmek harika olacak diye düşünüyorum."

Gözlerimi devirdim ve sırtımı koltuğa yasladım.

"Bu kadar sevecen olmaya çalışmayın, bir de sanki küçük bir çocukmuşum gibi davranıyorsunuz, şunu da ekleyeyim parmağınızda nişan yüzüğü var ama benimle flört eder gibi konuşuyorsunuz."

"Ayrıntıları fark etmen hoş, ama ben flört etmiyorum. Bana gelen insanlara bu şekilde davranırım ki beni bir arkadaşı olarak görebilsinler, böylelikle bana sorunlarını anlatabilirler. Unutma, güven her şeyin anahtarıdır. İlişkide de, hayatta da."

"Pekala, özür dilerim."

Eliyle saçını düzeltti.

"Özür dilenecek bir şey yok. Seansını böyle bitirmek istemezsin bence, bana sorununu anlatır mısın?"
Derin bir nefes aldım ve konuştum.