Bulut▪︎BoyxBoy

23

İi okumalar

...

"Ceylin valla çok özür dilerim ya."

"Önemli değil dedim Batu. Yarın okulda konuşuruz bir ara artık."

"Tamam o zaman görüşürüz."

"Görüşürüz."

Mahçupça kafamı sallayıp arkamı döndüm ve 2li yol ayrımından sağ tarafa saptım.

Şuan Ceylinle oturup keyif yapacak kafada değildim ve buluşmayı iptal etmiştim. Sinirleneceğini düşünsemde sorun olmadığını söyleyip kabul etmişti.

Çok iyi, anlayışlı bir kızdı gerçekten.

Evime doğru yürürken aklımda Bulutun gözleri dönüp duruyordu. Madem başkasıyla takılınca kıskanacaktı neden o kıza gitti ki.

Ben dünden razıydım zaten, bana gelse kollarım açık onu bekliyor olacaktım.
Gene korkaklık yapmıştı. Siktiğimin yerinde korkaklık yapılacak ne var anlamıyorum.
Bütün dünyaya pankart açıp biz sevgiliyiz diyecek hâlimiz yok, zaten bende herkese söyleme taraftarı değilim.

Kendi içimizde birlikte olabilirdik. İşte, istemeyene bahane bol.
Ellerimi başıma koyup ovaladım. Düşünmekten kafam patlayacaktı artık.

Çantamdan kulaklığımı çıkardım ve en sevdiğim şarkıyı açarak rahatlamaya çalıştım.

Yoksa cidden delirecektim.

...

Berk'den

"Acıktım ben."

Allahım sabır. Çok sabır. Hep sabır.

"Banane lan, git zıkkımlan."

"Söz vermiştin. Yemek yapacaktın hani?"

Bıkkınlıkla nefes verdim.
"Yemin ederim senin kadar baş belası bir insan tanımadım ben Cemre!"

"Eşsizim bebeğim biliyorum." Göz devirip kalktım koltuktan.

Olay tam olarak şöyleydi.
Cemre son 1 haftadır olduğu gibi bugünde kıçımdan ayrılmayarak evime kadar benimle gelmişti.

Ciddi anlamda koluma öyle bir yapışıyordu ki, hiç bir kuvvet alamazdı onu ordan.
Herneyse, sonra acıktım diye tutturmuştu ve bende evine siktirip gitmesini söyledim.

Ama keşke söylemeseydim amk.

Bir anda kucağıma atlayıp, yapışıp kalmıştı. Gerçekten anlamıyorum bu çocuğu ben.

İnmesi için var gücümle savaşsam da keçi inadına binmiş ve bırakmamıştı yakamı. En sonunda yemek yapma sözüyle vazgeçirmiştim.

Önce biraz dinlenelim yeni geldik okuldan diyorum, istikrarla acıktığını söyleyip duruyor bir de. Bu sıralar kanser olmazsam bir daha olmam sanırım.

Sinirle ayağa kalktım.
"Dur!"

"Ne var lan ne var!?"

"Kucak?"

Kafamı Allaha doğru kaldırdım. Allahım, sınavım mı bu çocuk benim he? Ona göre öldüreceğim de.

"Cemre bebek misin sen? Kucak ne ya."

"Hadi hadi."

Derin bir nefes alarak ona doğru eğildim. 18 yaşında düştüğüm hallere bak amk. Bir baba olmadığım kalmıştı.

Eğildiğim anda kollarını ve bacaklarını vücuduma sarıp kafasını boynuma gömdü.

"Çek o burnunu boynumdan sapık."