HOŞÇAKAL SEVGİLİM

KALABALIK

Herşey rayında,
BIZ GERÇEKTEN EVLENIYORDUK.
Beyaz eşyalar seçiliyor, mobilya bakılıyor en ufak aksesuara kadar seçilmişti çoktan.
Yaklaşık bir hafta sonra sevgililer günü.
Ve 9 yıl oluyor neredeyse, bir kere yan yana geçirdik.
Doğum günü, yıl dönümü.
Böylesine özel günler de hiç yan yana olamadık.
Ama bu yıl olacaktı.
Çok güzel olmasını istedim ve bu yüzden aşırı kararsız kaldığım zaman dilimi oldu, ben bunları yaşarken ceys'e de aynılarını yaşatıyordum.
Yine dört kişi olacaktık o masa da,
Böyle düşüne düşüne günler geçiyordu, her gün bi kafeye gidip okey oynuyorduk.
Kalabalık olmayı hep sevmiştir agâh ama herkesle değil, dört kişi yeterdik ona.
Kalabalıktan kaçar, kendi isterse o kalabalığı yaratırdı. Onun sayesinde kalabalık anlayışım dört,
Kimi zaman hiç.
Ama önce biz yeterdik birbirimize, kimi zaman mizah anlayışımı sorgulardı, onun saatlerce güldüğü şeye beş dakika güldüğüm için sen sıkılıyorsun bendenlere kadar gelmişti konu.
Sıkılmazdım ondan aksine iyiki vardı, ya olmasaydı.
Herşeyi bilirdi, bir fikri muhakak vardı.
Bilgili, kültürüydü.
Çoğu şeyi ondan öğreniyordum çok güzel resim çizer, çok güzel gitar çalar, çok güzel...
Hayrandım bunca şeyi tek başına hiç bir destek almadan yapmış.
Uzun hikaye oralarda.
Yani kısacası bir günden, bir güne.
Ondan sıkılmaya, onun beni sıkacağını aklımın ucundan bile geçirmedim. Ondan sıkılacak birinin olduğunu bile düşünmedim.
Neyse günler geçiyordu sevgililer günü yaklaşıyordu..