MY LOVER'S RIVAL ( ETERNAL LOVE ) BXB COMPLETED

CHAPTER FOURTEEN

T O B E R

"Hi there Tober, long time no see"

I was about to go back at the car when Nathalie approached me. I sighed and put a sweet smile at my lips before I turn around and face her.

"Hello, yeah long time no see I guess? You know me huh?" Muntik ko na siyang taasan ng kilay dahil sa maarte niyang pananalita.

Maarte siyang tumawa at lumingon kay Two na may paghimas pa sa braso. My eyebrow almost furrowed.

Bitch!

"I know you of course, ikaw ang pinakamamahal nitong dati kong kaibigan" kumikinang ang mga mata niyang nakatingin kay Two.

Two put a small smile on his lips. Nag-aalinlangan pa siyang tumingin sakin.

"Talaga?"

Lumapit ako sa kanila. Marahan kong hinawi ang kamay niya kay Two. Hinila ko din siya palapit sakin habang mahigpit ko siyang hawak sa braso. I know I'm hurting him but I don't really care at all. Now that I'm in my mitch mood again. Hindi ko alam kung hanggang kailan matatapos ang pagtataray ko ngayong araw. Ginigigil talaga ako ng mga tao ngayon.

Nathalie laughed as if I'm joking. But I could not keep up with her laughter because I don't want her presence. Bumigat ang hangin nang makita ko siyang malapit kay Two.

"Gusto mong pumasok sa loob, our kids need some rest if you don't mind" inginuso ko sila Speed  at Boss na naghihintay sa nakahinto kong sasakyan.

"I don't mind dear, it's my pleasure to see how you two lived together, so may I?" Nathalie utter.

"Of course, I would love to talk to you more, excuse us I need this man to help me" mahigpit pa din ang hawak ko kay Two nang unti unti na kaming lumalayo sa babae.

"Yeah sure"

Binitawan ko na si Two nang medyo nakalayo na kami kay Nathalie. Pagtalikod ko sa kaniya nagbago sa blangkong ekspresyon ang kaninang magandang ngiti ko.

Nakakapagod pa lang makipagplastikan! Sana siya din.

As I came where I park the car. Speed and Boss waiting at us outside. They look at me with worry. Hindi ko na lang sila pinansin.

"Please I don't want to talk about it" pagkasabi ko nun sa kanila, nawala sa bakas ng mukha nila ang pag-aalala.

Napalitan ng kaba ang mga mata nilang hindi na makatingin sakin. Hindi ko naman sila masisi, maski ako natatakot na sa kakaibang nararamdaman ko ngayon. I want to calm my nerves.

"Welcome home kiddo's! Come on" bulalas ni Two. Halata sa boses niya ang hindi pagkandaugaga.

Si Two na ang nagtulak ng wheelchair ni Boss papasok sa building. Ibinigay ko ang susi kay kuya na kanina pa naghihintay para ipark ang sasakyan. Maybe, in other situation, I will do it on my own but now I don't want to leave them with that bitch. Baka mawala lang ako ng ilang segundo, nakapatong na siya kay Two.

Sinabayan ako sa paglalakad ni Speed. Nasa harap namin sila Two, Boss at Nathalie. She talked as if Two wants her prescence too, as if she's not behind of the ambushed recently. Oo nga pala, alam na din naming may kinalaman siya kung bakit naospital isa sa mga malalapit kong kaibigan. Pero hindi kami basta basta agad gumagawa ng aksyon, kailangan namin ng ebidensiya.

Ang kapal talaga ng mukha! Where she can buy her confidence? Nang makabili naman ako para kumapal din mukha ko gaya niya!

Uminit na naman ang ulo ko sa kaniya. Bigla akong nahilo at napakapit kay Speed na agad na umalalay sa paglalakad ko. I want to slap her thick face. Katabi pa ng babaeng yan ang muntik na niyang mapatay.