CHAPTER TWELVE

32 7 0
                                    

T O B E R

Nagulat ako sa biglang pagbukas ng pinto. Ngayon na lang ulit siya bumalik simula nang tinanggal niya kahapon ang kadenang nasa mga paa ko. Pinaupo niya ako at sinandal sa dulo nang kama para makakain at ngayon may dalang isang kahon ang baliw na taong 'to habang nakangiti sakin.

"Guess what? I have something for you my love" kumikinang pa sa tuwa ang mga mata niya. Ngiting ngiti na para bang may nadiskobre siyang bagay na ngayon lang niya nalaman.

I want to vomit again from what his telling me. He consider me as his wife waiting for him to come home from work, that was the last thing he told me when he last came here to the room. Hindi na talaga maipinta ang mukha ko dahil paulit ulit niyang sinasabing mag-asawa na kami. Tapos kasal na lang ang kulang.

"Come on love, are you sulking because I'm not here yesterday? I was busy working for us ..... look at this"

He pick up something inside the box and I was hurrified of what I was seeing. A white wedding gown. He is hilarious. He is crazy. Binangga ko ang taong may tama sa utak.

What was he thinking?!

Iniwas ko ang paningin sa kaniya at hindi nagkomento sa nakakahilakbot na sorpresa niya sakin. He's a crazy guy. I'm hoping Two will find me sooner or else I will be insane too. Kapag tumagal pa ako dito hindi ko na alam kung bukas kilala ko pa ang sarili ko.

"Oh! You don't like it my love? Pwede ko siyang palitan, pagsasabihan ko silang hindi maganda ang nirekomenda nila sakin" bakas sa tono ng pananalita niya ang iritasyon. Mukhang sinusumpong na naman siya ng sakit niya.

Minsan pa nga'y napapraning siya. He always standing near at the window, na parang may pinapanuod siya sa labas ng bintana.

I didn't turn around and look what was his expression is. Halata naman sa boses niyang galit siya at nag-iba na naman ang mood niya. He has bipolar disorder. I'm observing him since day one. He needs some theraphy or rehabilitation to cure his illness. But I think he don't know he has this kind of illness because he's crazy.

My eyes widened when he drag my face to turn it to where he was standing. Mahigpit ang hawak niya sa panga ko. I'm hurting but pretended I am not. I hardened the trace of my face at nilabanan ang masamang titig niya sakin.

"Huwag kang mag-inarte Manansalas dahil hindi ka na mapupuntahan ng magaling mong jowa na si Two Imperial" He laugh as if he was joking .... loud, terrifying, deafening. Masakit sa pandinig, ayokong marinig.

"Ikaw nawawala, yung isa nag-aagaw buhay, tapos yung isa hindi pa nagigising hanggang ngayon" patuloy pa niya. Nakatitig lang ako sa kaniya na para bang pinoproseso ko pa lahat ng sinabi niya.

He looks sorry for what is happening to me, pero hindi mawawala ang insulto sa tono ng boses niya. I look at him amaze and confuse by what he was saying.

"Oh! I'm sorry it slip, I woudn't have told you but you need to know that they are already upset about what is happening, magulo na ang buhay mo Manansalas, nag-uumpisa pa lang maging impiyerno, sa tingin mo ba maaayos mo pa ang lahat ng 'to, at magiging masaya ulit kayo?"

His index finger was in his lips. I want to punch him, rub his face at the ground until he will drop dead. Gustong gusto ko talagang gawin yun dahil hindi maganda sa pandinig ang mga sinasabi niya.

Marahas kong pinakawalan ang mukha ko sa hawak niya. My jaw felt numb at the tightness of his grip. Ginalaw galaw ko muna bago ako nakapag komento sa mga binalita niya.

"Anong ginawa mo sa kanila?"

I'm worried .... scared, I don't know if I should stay idle to get out of here. I need to scape as soon as posible, Two needs me now. Friends needs some help. Pero hindi ako makatulong, dahil maski ako kailangan nang tulong ng mga kaibigan ko.

MY LOVER'S RIVAL ( ETERNAL LOVE ) BXB COMPLETEDWhere stories live. Discover now