MY LOVER'S RIVAL ( ETERNAL LOVE ) BXB COMPLETED

CHAPTER SEVENTEEN

D E E

This past few days, I'm with Forth place. But I never felt that he wants me here. Hindi man siya nagsasalita pero para bang ayaw niyang nasa tabi ko siya at inaalagaan.

May oras na tulala lang siya, parang ang lalim ng iniisip. He will not talked to me whenever I start a conversation. There are times that it seems he considers me like I'm not here. Hindi ko alam kung saan ko ilulugar ang sarili ko. Alam kong ayaw niya ako dito pero ayokong unti unti akong patayin ng konsensiya ko kapag hinayaan ko lang siya mag-isa.

Kakarating ko lang sa bahay niya ng makita ko siyang nahihirapang maglakad. He still have bandage on his leg, so he can't walk easily. So I rush myself towards him. Aalalayan ko na sana siya, but he throw my hands away from him. Sa gulat ko, nakamaang pang akong nakatitig sa kaniya.

"Stop doing this Dee, hindi mo ko responsibilidad para manatili ka sa tabi ko, I can handle myself, I'm not that incapacitated so please" He close his eyes like his calming his self. "Iwan mo muna akong magisa"

Bagsak ang balikat na tinitigan ko siya. I'm trying my best to pleased him. I'm being considerate this past few days, even though I'm tired from my work. Kahit na hindi pa ako kumakain o hindi ko pa naiaapak ang paa ko papasok sa bahay niya, iisipin ko pa din ang kalagayaan niya kumpara sa sarili ko.

His words slap me from the truth. That I'm the one who did this to him. I know this is all my fault, kaya nga nandito ako sa tabi niya at hindi siya iniwan.

I could not hold back my tears. Umiyak na ako sa harap niya kahit pa nakakababa ng confidence ang bumigay sa harap niya. I slowly nod and turn my back to him. Wala naman nang saysay kung kumuntra pa ako sa mga sinabi niya.

I get my things where I throw them earlier and I never tried to look back. Baka kapag nakita ko ang mukha niya ay hindi ko na mapigilan ang sarili kong bumalik sa kaniya at hindi siya iwan.

I closed the door after I walked myself out. My heart is ripping apart. It pains me a lot. Paglapat ng pinto pasara, parang nawalan ako ng sigla, dahil alam ko na sa sarili ko na wala na akong puwang sa puso at buhay niya.

Nanatili muna ako sa labas ng pinto at lumuluhang mag-isa. I just wanted to feel his presence, his warmth for one last time. Even though he's not here with me. I just can't help myself to stay a little bit longer. Nagdadalawang isip pa akong iwan siyang mag-isa.

I breathed heavily and I start to walk away from him when I heard the door open. Hindi pa ako nakakalingon para makita siya, but he startled me when he hug me from behind.

"I'm sorry, napakagago nang ginawa ko, I'm sorry, I'm sorry"

I let ourselves to stay like this just for a minute. I want to feel his warmth. Kung totoo ngang nandito siya at yakap ako mula sa likuran. Malalim akong bumuntong hininga.

Magkadikit na nga kayo ng katawan, iniisip mo pa ding panaginip ang lahat Dee?

Wala pa akong pinapangako sa kaniyang kahit na ano pero alam kong hinihintay niya akong mahalin ko din siya pabalik. I'm hoping he is still waiting.

"It's okay, I understand, uuwi na muna ako kung ayaw mo kong kasama ngayon, I'll come back tomorrow to check on you"

"No, stay with me" bakas sa boses niya ang pagmamakaawa.

I held his both hands and take off on my waist. But I still hold his hand while I turn around and face him. Kitang kita sa mga mata niyang nakonsensiya siya sa ginawa niya kanina. Ang cute niya nga lang dahil mukha siyang batang maiiyak na.

I pinch his cheek.

"Let's go inside then, kapag nabinat ka hindi ka talaga gagaling sa ginagawa mo, ano ba kasing gagawin mo bakit naglakad ka?"