''Hastayı kaybettik, üzgünüm.''dedi doktor ve odadan çıktı. Hayır, hayır bu olamaz dedim.. Buna izin vermem asla izin vermem diye bağırmaya başladım. Yanıma Robin geldi beni dışarı çıkarmaya çalışıyordu ama o da benim gibiydi perişandı.
''Bırak beni Robin, bıraak!! Hayır o ölemez anlıyo musun beni, ölemez. Buna izin vermem, veremem.''
''Hadi Merve çık odadan lütfen, hadi nolur.''
''Bırak beni bırak!!''diyerek onu ittim ve Reus'un üzerindeki örtüyü çekip Reus'u sarsmaya başladım.
''Uyan!! Hadi uyan!! Duysana beni!! Ölemezsin anlıyor musun beni ölemezsin, bize bunu yapamazsın, kalk!! Kalksana Reus hadi!! Ölmeyeceksin anlıyo musun, ölemezsin, beni bırakamazsın kaalkk!!"dedim ve kalbine yumruk attım.
Herkes sessizce buraya bakıyordu, bende dahil. Ama, ama bu... Nasıl olur??
''Reus!!''
Makina çalışıyordu, Reus'un kalbi atıyordu. Hızla dışarı çıktım ve bağırmaya başladım.
''Doktor!! Reus yaşıyo çabuk ol!!''
Koşmaya başladılar, hemen müdahale ettiler. Olan biteni gözlerimi kırpmadan izliyordum. Bir yandan da içimden dua ediyordum.
Yardımcılar sırayla konuşuyordu
''Nabzı kontrol altına alındı.''
''Kalp ritmi normale dönüyor.''
''Tansiyonu normal seviyeye geldi.''
O an camdan baktım, herkes burayı izliyordu. Herkesin yüzünde buruk bi gülümseme hepsinin yeniden doğmuş gibi bir havası vardı, bunu hissedebiliyordum.
Doktor dışarı çıktı bende onu takip ettim, hepimiz onun etrafına toplanmıştık. Söyleyeceği kelimeleri tek tek duymak istiyordum.
''Nasıl oldu birden bire anlamıyorum ama yeniden kalbi çalışmaya başladı. Herşeyi normal seviyeye geldi. Sanırım kısa bir süreliğine şok geçirdi, kendine gelince de eski haline geri döndü. Merak etmeyin sabaha kadar kontrol altında tutucaz. Geçmiş olsun.''dedi ve gitti.
Gözlerimi kapattım ve derin bi nefes aldım.
''Tanrım onu bize bağışladı.''dedi Maria ve bana sarıldı. Tepki veremiyordum. Az önce nasıldık şimdi nasıl olduk. Herşey sanki şaka gibi.
''Sakin ol tamam mı sadece sakin ol. Bak seni duydu, geri döndü seni aklına getirdi, seni asla bırakmayacak.''dedi Özge ve ellerimi tuttu. Konuşamıyordum. Titreyen ellerimi tuttu.
''İyi misin Merve!!''
''İyiyim, ben biraz hava alıcam.''dedim ve Reus'a baktıktan sonra dışarı çıkacaktım ki birinin
''Merve.''demesiyle durdum. Arkamı döndüğümde beni çağıran kişinin Reus'un annesi olduğunu gördüm.
''Merve seninle konuşmak istiyorum.''
Kafamı onaylarcasına salladım ve yürümeye başladım. Dışarı çıktığımızda Reus'un annesi bayan Manuella konuşmaya başladı.
''Hala inanamıyorum, oğlumu hayata geri döndürdün, sana ne kadar teşekkür etsem az. Herşeyi sana borçluyum, oğlumu bana geri kazandırdın.''
''Ben.''dedim ve durdum konuşmakta zorluk çekiyordum, halim kalmamıştı.
''Ben onu seviyorum, buna asla izin veremezdim. O da beni seviyo hem de çok beni bırakmadı sizi babasını kardeşini, arkadaşlarını bırakmadı. Ben bişey yapmadım o sadece bişeyleri unuttuğunu fark etti ve geri geldi.''
