29 - Düşlerim Başkaydı

1.6K 195 333
                                    

- 2010 Üniversite Dönemi 1. Sınıf -

Joohyun'un okuluma kadar gelip beni arkadaşlarımın ve hocamın önünde rezil etmesinin üzerinden üç ders bile geçmemişti ki amfide milletin fısır fısır konuştuğunu fark ettim. Birkaç kişi bana bakarak fısıldaştığında hakkımda konuştuklarını anlamakta gecikmedim. 

Hemen arkamdaki iki kişinin diyaloguna şahit olduğumda gözlerim doldu.

"Bu birinci olan kız değil mi?"

"Evet, ahlak olmadıktan sonra derslerin iyi olmuş neye yarar?"

Lay bir anda arkasını dönüp "Bilip bilmeden insanlar hakkında konuşmayın. Ayıp ya! Kaç yaşındasınız siz? İftira edildiğini görmüyor musunuz?" diye sordu.

Kızlardan biri, "Görmüyoruz, iftira olduğunu kanıtlayan bir şey yok çünkü." dedi.

Lay, "Gerçek olduğunu kanıtlayan bir şey de yok o zaman? Neden yalan oluşuna inanmayı seçmiyorsunuz?" diye bağırarak sordu.

Diğer kızın, "Ateş olmayan yerden duman çıkmaz." demesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

"Lay?" diyerek yanımdaki arkadaşıma seslendim. "Boş ver." dediğimde ikna olmadı.

"Sizin başınıza gelse ve insanlar sizin hakkınızda böyle konuşsa hoşunuza gider miydi?" diyerek kızları inandırmaya çalıştığında ayağa kalktım ve arkamdakilere döndüm.

"Beni yeterince tanımıyorsanız, doğruluğunu bilmediğiniz bir şey hakkında yorum yapma hakkınız da olmayacaktır." dedim.

Sınıftaki başka kişilerden alay eder gibi bir ses çıkınca sinir oldum, Lay'e baktığımda o da sinir olmuştu. Sonra eşyalarımı toplamama yardım etti ve elime tutuşturdu.

"Hadi çıkalım, öğle yemeğinde sıra çok oluyor." dedi.

Fakülte binasından çıkınca, "Ben aç değilim, eve gideceğim." desem de ikna olmadı.

"Başımıza taş yağmadığı sürece, kendimizi aç bırakmayacağız. Önce karnımızı doyuracağız tamam mı?" dediğinde birlikte yemekhaneye gittik. 

Neyse ki burada herkes kendi işiyle ilgileniyordu zaten diğer bölümler de burada olduğu için ortam yeterince kalabalıktı. Son iki dersten sonra eve gittiğimde zor bir günü başarıyla atlattığımı düşündüm.

Hesap sormak istediğim insanlar vardı. Örneğin Sehun. Bunu nasıl yapar ya? Joohyun'a her ne anlattıysa aptal kız beni milletin içinde rezil etti, bunun hesabını sormak istiyorum ama o kadar kızgınım ki bir yandan da Sehun'un yüzünü görmek dahi istemiyorum. Sesini duyup açıklamalarını dinlemek istemiyorum. Gerçi herhangi bir açıklaması olacağını da sanmıyorum.

Üstelik onlar ne zaman yeniden çıkmaya başladı ki? Üniversite başlayalı yirmi gün olmadı ne ara barıştılar? Ben... ben artık Sehun'un aşk maceralarını takip etmekten usandım. Aptal gibi önceki buluşmada süslenip gitmiştim, o sırada birileriyle mesajlaşıyordu demek Joohyun'muş. 

Ne, yoksa sen hala Sehun'un bir sevgilisi olup olmayışıyla mı ilgileniyorsun? Nayeon sen cidden iflah olmazsın! Ya ben bir de aptal gibi kendi doğum günümde parka gelmesini bekledim. Gelmediğinde üzüldüm ama sonra akşam mesaj attığında ayaklarım yerden kesildi. Halbuki gelmeyişinin sebebi sevgilisiymiş ki kız zaten beni herkese rezil etti.

Yok ya Nayeon kötü düşünme, rezil falan olmadın. Herkesin başına gelebilir böyle şeyler. Sınıf arkadaşların, bölümündeki tüm o öğrenciler iyi insanlara benziyor. Üstelik hepsi de psikoloji okuyor muhtemelen anlayışlı insanlardır. Kimse bunun için seni yargılamayacaktır. Belki bir iki gün konuşurlar ama sonra bir daha konusu açılmaz.

Lades / Sehun ✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin