"Günaydın anne."
"Günaydın kızım."
"Sehun nerede?"
"Dışarıda kahvaltı yapalım dedim, masayı açmaya gitti, bahçededir."
"Ben bir ona bakayım." dedikten sonra bahçeye çıktım.
Hava bugün güneşli ve çok güzeldi. Sehun masayı siliyordu. Güneş ışıklarının altında elindeki bezle masayı silerken tablo gibi görünmesi normal mi? Bir insanın sıradan bir eylemi gerçekleştirirken böylesine nefes kesici olması normal mi?
"Günaydın." dediğimde bana bakıp gülümsedi. "Günaydın."
"Babam bizi erkenden uyandırır sanıyordum ama bana seslenen olmadı, seni mi kaldırdı yoksa?"
"Hayır hayır... yok... temiz hava olunca... kendim uyandım. Babanı görmedim bile. Annen de kahvaltı hazırlıyordu... madem uyanmışım... yardım edeyim dedim."
"Sen iyi misin?" diye sordum çünkü biraz dalgın gibiydi, ya da üzgün. Sanki bir şey canını sıkmış gibiydi ama normal konuşuyordu. Nereden bu çıkarıma vardığımı bilmiyorum.
"İyiyim ya... ben... şey Baekhyun aradı onunla konuştum, sabah sabah kafamı şişirdi." dediğinde güldüm.
"Ne yapıyormuş nasılmış?"
"İyi o da ne yapsın? Evde sıkılmış bize gelmek istedi burada olduğumuzu söyledim, selam söyledi sana."
"Eve dönünce davet edelim de yemeğe gelsin o zaman."
"Olabilir, belki diğer arkadaşları da çağırabiliriz." diye teklif sundu.
"Neden olmasın? Kalabalık bir ekibi ağırlamak bizi zorlar ama-"
"Herkes evinden bir şey yapıp getirsin deriz."
"Mantıklı, o zaman kimse için yorucu olmaz."
"Ya da yemekten sonra muhabbet etmek için çağırabiliriz."
"Bak bu daha mantıklı. Neyse ben anneme yardım edeyim. Üzerine ceket al, hava güneşli ama üşürsün." dedikten sonra içeri girdim.
Evli bir çift olarak ilk kez eve misafir çağırma planı yaptık, çok garipti. Baekhyun ve Suzy bizi biliyor ama diğerleri bilmiyor. Onların yanında nasıl davranacağız acaba? Ay hem gerildim hem heyecanlandım.
**
Akşam yemeğinde buraya geliş amacımıza uygun olarak mangal yaptık. Babam ve Sehun etlerin başında şakalaşarak bir şeyler konuşuyordu. Bu kadar iyi anlaşmalarını aklım almasa da, bu duruma içten içe sevinmiştim.
Annemle masaya konulacak diğer şeyleri hazırlıyorduk, ikimiz de mutfaktan bahçeye sırayla bir şeyler taşıyorduk. Sonunda yapacaklarımız bitti ve masaya oturup biraz ötemizde ateşin başında duran eşlerimizi izlemeye başladık.
"Nayeon?"
"Efendim anne?"
"Onu çok mu seviyorsun?" diye sorduğunda şaşkınlıkla anneme baktım.
"Ben... yani... eşimi tabii ki seviyorum." dedim.
"Aranız nasıl? Dün hiç yalnız kalamadık. Sormayı çok istiyorum ama seni bunaltmak da istemiyorum. Evlilik nasıl gidiyor?"
"Güzel... yani iyi gibi. Sehun iyi bir ev arkadaşı." dediğimde güldü.
"Senin adına çok mutluyum anneciğim. Sana kıymet verdiğini gözlerimle görebiliyorum. O yüzden çok mutluyum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lades / Sehun ✔️
Fanfikce- Evlilik teklifime ne diyorsun? - Şartlar uygunsa neden olmasın? Sonuçlarını tahmin ettiğim halde kabul ettim, gitti. Zaten Oh Sehun hep bile bile lades değil mi?
