Sehun odadan çıktıktan sonra ağlamaya başlasam da sesim ona gidecek diye kendimi susturmaya çalıştım. Kıyafetlerimi bile değiştirmemiştim. Birkaç saat boşluğa baktım.
Gecenin ilerleyen saatlerinde daha fazla evde durmak istemedim. Rahatça ağlayamıyorum bile. Sehun duyar da 'abartıyorum' diye düşünüp bana gıcık olur diye ödüm kopuyordu.
Nefes alamaz gibi hissedince bunu içimde daha fazla tutmak istemediğimi anladım ve Suzy'yi aradım. Eğer evdeyse ona gidip her şeyi anlatacağım. Suzy'nin evi nerede onu bile bilmiyorum ama şu anda bu sahte evliliği anlatacak kimsem yokmuş gibi hissettiğim için canım daha çok yanıyor. Anlatacak birine ihtiyacım var.
Gecenin ikisinde mesaj atarak ona gelmek istediğimi söyleyince kızcağızın ödü koptu ve hemen beni aradı. Uykulu sesiyle telaşla sordu.
"İyi misin Nayeon?"
"Pek değil. Konuşmaya ihtiyacım var. Evde durmak istemiyorum."
"Tabii ki gelebilirsin de Sehun nerede? Seni o mu getirecek?"
"Uyuyor. Hayır. Konu tam da o zaten. Onun yanında durmak istemiyorum."
"Kavga mı ettiniz?"
"Gibi. Ben... neyse boş ver geri uyu, rahatsız ettim özür dilerim."
"Konum atıyorum şimdi. Mesafeyi hesapla çok uzaksa orta bir yerde buluşuruz. Dikkatli sür."
"Tamam canım çok teşekkür ederim. Sana anlatmak istediklerim var. Bu saatte-"
"Rahatsız ettim falan deme. Kalk gel hadi, kahve yapıyorum. Yetiş."
**
Yüzümü yıkayıp çantamı, anahtarımı kontrol ettim ve odadan çıktım. Ses yapmadan ya da herhangi bir ışık yakmadan evin dış kapısını sessizce açtığım anda salonun ışıkları yanmıştı.
"Nereye?" dediğinde oralı olmadan ayakkabımı giymeye başladım. Cevap vermediğimde saniyeler içinde yanımdaydı.
"Bu saatte nereye Nayeon?"
"Sana ne?"
"Ne demek sana ne? Saat gecenin ikisi!"
"Ee?"
"Nereye gidiyorsun yani gece vakti?"
"Dışarı! Oldu mu?"
"Neden işte? Ağrın devam mı ediyor?"
"Bir yerim ağrımıyor." dedikten sonra ona sırtımı döndüm.
"Bir şeye ihtiyacın varsa söyle ben çıkar alırım."
Ona bakmadan yürümeye yeltendiğimde, "Gerek yo-" diyemeden beni içeri çekip kapıyı kapattı.
Kolumu tutmaya devam ederken artık sakin kalmadığını biliyordum. "Saatten haberin var mı? Tek başına nereye gidiyorsun?"
"Seni ilgilendirmiyor." diyerek ona kafa tuttum.
Sinirleniyor gibiydi, bir eli beni tutarken diğer eliyle beni işaret etti. "Ne demek ilgilendirmiyor? Şu haline bak üstünü bile değiştirmemişsin. Ağlamaktan gözlerin şişmiş. Çat diye sessizce çıkıp gitmeye çalışıyorsu-"
"Burada durmak istemiyorum." dediğimde sustu çünkü sesim titremişti.
Biraz bekledikten sonra beni rahat bıraktı, odasına döneceğini sandım ama askıdaki ceketini alıp giymeye başladı. "Bir yere gitmen gerekiyorsa seni ben bırakırım. Nereye gidiyoruz-"
"Kocammış gibi davranmayı keser misin?"
"Ne?"
"Kocam falan değilsin, öyle davranmayı kes. Biz evli falan değiliz!" dedim yüksek sesle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lades / Sehun ✔️
Fanfic- Evlilik teklifime ne diyorsun? - Şartlar uygunsa neden olmasın? Sonuçlarını tahmin ettiğim halde kabul ettim, gitti. Zaten Oh Sehun hep bile bile lades değil mi?
