American Mate

Thirty-nine

Foto: het Benedict huis.

(Zoals een goede schrijfster ooit zei; op een hoofdstuk stemmen is gratis, onbeperkt, en alleen een korte klik op het sterretje! Plus, je maakt deze schrijfster heel blij :))

《☆》

Stay soft, it looks beautiful on you.

《☆》

Pov Katie White: 

Na het douchen kleed ik me aan in de badkamer, gewoon voor het geval dat Zed al terug is. Ik ben niet heel preuts maar om opeens in alleen een handdoek voor hem te staan gaat me toch te ver. 

Ik loop de badkamer uit en neem mijn haarborstel mee. Dit is altijd het deel waar ik tegenop zie. Lang haar is leuk maar de knopen er uit kammen na het douchen is iedere keer weer een workout.

In mijn kamer vind ik Zed. Hij is op mijn bed gaan zitten en doet alweer iets op zijn telefoon.

"Hey, wat wilde mijn vader?" vraag ik.

Hij kijkt op en grijnst gelijk. Ik voel mijn wangen verkleuren en kijk snel omlaag naar mijn pyjama om te zien wat er zo grappig is.

Geen tandpasta vlekken, alles zit goed om, ik heb mijn goede pyjamabroek aan en niet die te kleine.

Mijn blote voeten? Ik ga niet met sokken slapen, dat is zeker.

"Wat?" vraag ik.

"Niets. Je bent gewoon heel cute." grijnst Zed.

Ik glimlach en schud mijn hoofd.

"Wacht maar tot je me een half uur ziet worstelen met mijn haar." zeg ik.

Ik ga aan de andere kant van mijn bed zitten met mijn rug naar Zed toe maar voel al snel twee warme handen om mijn middel.

Zed trekt me naar zich toe en strijkt een pluk haar uit mijn gezicht.

"Mag ik het doen?" vraagt hij.

Hij legt zijn hand al op de borstel die ik vasthoud. Verbaasd kijk ik hem aan maar knik dan.

"Ja, sure." zeg ik. "Mijn haar is nog wel nat dus ik weet niet of je het erg vind maar uh... ja dat." mompel.

Ugh alsof hij zelf niet kan zien dat mijn haar nat is. Dom, dom, dom.

Zed negeert die laatste opmerking gelukkig en pakt de borstel uit mijn hand.

Ik sta snel op en haal een nieuwe handdoek uit de badkamer. Ik kan niet nog een shirt van hem ruïneren zonder me constant schuldig te voelen.

Terug in mijn kamer geef ik de handdoek aan Zed en hij gaat met zijn rug tegen het hoofdeinde van mijn bed aan zitten.

Voordat ik überhaupt op het bed ben gaan zitten trekt hij me al weer naar zich toe alsof ik niets weeg. Hij zet me tussen zijn benen neer met mijn rug naar hem toe.

Thank god, op deze manier kan hij mijn gezicht niet zien.

...maar hij kan nog wel mijn veel te snelle hartslag horen.

"Wacht, doet dit niet pijn aan je hoofd?" vraagt Zed opeens. 

"Nee." lach ik. "Tenzij je heel hardhandig door alle knopen heen gaat. Maar als je gewoon voorzichtig bent doet er niets pijn."

Hij begint aan de achterkant en haalt eerst wat onwennig de borstel door mijn haar, en zodra hij bij een knoop komt stopt hij.

"Wat nu?" vraagt hij.