American Mate

Fourty-four

《☆》

The trust to hold
whats delicate

should only be given 

to someone whose hands

are as gentle as your heart

《☆》

Klik op het sterretje om te stemmen :)

Pov Katie White:

Ik lig in mijn bed, helemaal opgerold in het dikke dekbed en staar naar mijn wekker.

Ik kan niet slapen. Het gaat gewoon niet.

Het is zo koud hier, niet normaal. Of het ligt aan mij, dat kan ook heel goed want tot nu toe zijn meneer en mevrouw Benedict extreem gastvrij geweest en hebben mijn tijdelijke slaapkamer helemaal aangepast op mijn voorkeuren inclusief temperatuur.

Misschien komt het ook doordat ik ongesteld ben, ik ben daar altijd bestwel ziek van. Heel erge buikpijn dus ik neem altijd pijnstillers, anders kan ik echt niets meer zonder het gevoel te hebben dat ik ga overgeven. En constant moe, heel koud, soms misselijk...

En dat iedere maand. Ik snap niet dat vrouwen nogsteeds minder betaald krijgen dan mannen, kijk wat we moeten doorstaan en tegelijk gewoon verder werken alsof er niets aan de hand is.

Of de schaamte die we soms moeten doorstaan! Vanmiddag ben ik expres zo lang mogelijk onder de douche blijven staan en heb daarna nog een hele tijd getreuzeld voordat ik de moed had verzameld om Zed weer onder ogen te komen.

Ik verwachte dat hij awkward en geïrriteerd zou zijn maar hij was eigenlijk heel lief en rustig, wat gek is want Zed is bijna nooit zo, maar de grote bloedvlek op zijn bed maakte hem niet zo veel uit.

O my god daar kan ik gewoon niet aan denken zonder te cringen.

De Benedicts hebben hier geen kok maar wel huishoudelijke hulp, dat hoorde ik ook vandaag pas, want Zed zijn bed was verschoont toen ik terug kwam en dat soort dingen kan hij echt niet zelf. Dat gaf hij ook toe.

Ik weigerde nog op Zed zijn bed te gaan zitten ondanks dat hij voorstelde om gewoon even samen te gaan liggen omdat ik zo moe was. Het was een heel verleidelijk voorstel, en ik had het bijna gedaan, maar één gedachte aan de bloedvlek was genoeg om het niet te doen.

Uiteindelijk haalde hij me over om dan tenminste op de bank te gaan zitten omdat ik niet de hele tijd kon gaan blijven staan.

De rest van de middag hebben we veel gepraat, Mario Bros gespeeld omdat dat de enige game is waar ik niet slecht in ben, en toen zijn ouders thuis kwamen hebben we allemaal samen gegeten.

Zodra zijn ouders er waren was Zed bijna gelijk weer geïrriteerd en zo was er van zijn lieve, rustige bui helemaal niets meer te zien. Bryce werkte ook op iedere zenuw die hij heeft dus dat speelt mee maar het lijkt wel alsof zijn ouders echt niets goed bij hem kunnen doen, er hing een constante spanning. 

Ik was na het eten zo moe dat ik amper mijn ogen nog open kon houden dus ben toen al naar bed gegaan terwijl Zed ging sporten. Het was makkelijker om in slaap te vallen dan normaal omdat de pijnstillers nog werkten dus toen heb ik iets van twee of drie uur geslapen.

Wonderbaarlijk genoeg werd ik niet wakker van een nachtmerrie deze keer, dus er is vooruitgang. Ik werd wakker omdat ik het zo vreselijk koud heb.