American Mate

Thirty-two

《☆》

No last hug, no last kiss, no chance to say goodbye

Just one single scream

And now there's silence.

《☆》

(Warning: grof taalgebruik!)

Pov Katie White: 

Vanaf het moment dat we vertrekken voel ik constant dat Zed naar me kijkt. 

Iedere keer dat ik hem aankijk is zijn focus op de weg voor ons gericht maar zodra ik weer weg kijk voel ik zijn blik branden. 

Is het mijn kleding? Vind hij het raar dat ik mijn haar los draag? Of heeft hij gemerkt dat ik ook vaak naar hem kijk? 

"We gaan naar mijn huis om mijn motor te halen, daarna gaan we gelijk door. Het is makkelijker om met de motor bij Justin's huis te komen, dat zal je nog wel zien." doorbreekt Zed de korte stilte. 

"Oké." knik ik. 

Ik ben slecht voorbereid om achterop een motor te zitten maar zeg niets. Ik ben het elastiekje voor mijn haar kwijtgeraakt toen ik bij Zed in slaap viel. 

Super gênant dat ik zo maar in slaap viel, ik weet het. Je gaat toch niet zo maar liggen slapen bij iemand.

Mijn slechte kledingkeuze voor op de motor is mijn eigen fout, het is sowieso al te koud voor een doorschijnend topje maar omdat we met de auto gingen dacht ik dat het wel zou kunnen. 

Zed kijkt dan wel veel mijn kant op maar ik ben bijna net zo erg. Hij ziet er zo goed uit, ik kan gewoon letterlijk mijn ogen niet van hem af houden. Ik had nooit echt een 'type' waar ik op viel maar dat is heel snel verandert. Ik val blijkbaar op het type 'weerwolf' en iedereen die Zed ziet zou begrijpen wat ik bedoel. 

Toen ik Zed en zijn vrienden voor het eerst zag dacht ik dat het gewoon toeval was dat ze er allemaal zo aantrekkelijk uit zagen, soort zoekt soort, de knappe mensen worden een groepje. Maar ze zijn meer dan knap, ze stralen iets zelfverzekerdst uit, alsof ze zeker weten dat niemand ze iets kan maken. Hun lichaamsbouw is ook anders; ze zijn groter, breder en sterker. 

"Hoe graag ik je ook in een doorschijnend topje zoals deze zie, het is niet ideaal als er een sneeuwstorm aan komt." zegt Zed opeens. 

Ik bijt op mijn lip om mijn glimlach te stoppen.

"Dat is pas over een paar dagen toch?" vraag ik.

De opmerking over mijn topje negeer ik opzettelijk. Het is een keuze die je soms moet maken, leuk er uit zien of comfortabel zijn. 

En het is niet zo dat ik alleen een doorschijnend shirt aan heb met een bh er onder, nee, er zit ook een hemdje met spaghetti bandjes onder. 

Zed slaat rechtsaf een zijweg in. Er is geen één auto te zien maar daar begin ik steeds meer aan te wennen, in de bergen is er soms voor kilometers lang geen levende ziel te bekennen en dat vind iedereen heel normaal. 

"Ja en nee. Dat zijn de verwachtingen, maar het weer zal altijd onvoorspelbaar blijven in de bergen. Bovendien daalt de temperatuur razendsnel wanneer er een sneeuwstorm aan komt." antwoord hij. 

"Aha. Maar voor op de motor heb ik mijn jas nog, ik overleef het wel hoor." glimlach ik. 

Zed kijkt kort mijn kant op. 

"Van de paar lessen biologie waar ik aanwezig was heb ik geleerd dat mensen ziek worden als ze niet goed beschermd zijn tegen koud weer. Ik ben nog nooit ziek geweest dus heb geen idee hoe dat is maar het klinkt als iets wat je niet graag zou willen." zegt Zed serieus.