American Mate

Twenty-eight

(Extra lang hoofdstuk als dank voor de 30K reads!)

《☆》

Please don't doubt my love for you.
It's the only thing I am sure of.

《☆》

Timeskip:
Vrijdagochtend, 7:32

Pov Katie White:

Ik ren de trap af en gris mijn spullen bij elkaar. In de keuken begin ik snel een stuk brood te toasten en zoek ondertussen de pot met honing.

Alweer verslapen. Ugh dit past niet bij mij, ik haat het om te laat te zijn of haast te hebben.

Ik heb steeds meer moeite met in slaap vallen. Soms val ik pas om drie uur 's nachts in slaap, soms om vier uur, en vannacht werd het al weer licht toen ik in slaap viel.

Het is ongezond om weinig te slapen, dat verteld Susan me iedere dag, en ik weet het. Maar ik kan er niets aan doen, ik heb diverse dingen geprobeerd maar ik val niet meer in slaap tot de vermoeidheid te veel word.

Vanochtend was ik zo moe dat het gewoon pijn deed en alles wat ik wilde was me omdraaien en verder gaan slapen. De enige reden dat ik mijn bed uit ben gekomen is dat Zed me komt ophalen.

Het gaat echt goed. Vanavond speelt hij een wedstrijd waar ik naar ga kijken, en morgen zie ik hem ook bij die saaie receptie voor de heropening van het dorpshuis.

Met George en Susan heb ik ons kleine meningsverschil bijgelegd. Dat houd in dat we allemaal onze excuses hebben gemaakt maar wel bij onze mening zijn gebleven. Ze accepteren het dat ik met Zed om ga maar keuren het ten zeerste af.

Ik kan er mee leven.

Waar ik meer mee zit zijn mijn ouders. Ik heb ze gebeld en gevraagd wat ik wilde vragen: wat er mis is met me, waarom we weg moesten uit Amerika, wat George en Susan bedoelen met een stukje DNA dat ik mis. En of ze zich voor ze me schamen.

Ik kreeg antwoord op niet één van mijn vragen.

'Dit gaat jou niet aan Katie. Houd je alsjeblieft buiten onze zaken.' Dat is wat ze zeiden!

Hoe gemeen is dat?! Dit gaat mij wél aan, niet alles draait om hun, dit gaat over mij.

Toen ze me weigerden antwoorden te geven heb ik opgehangen. Dat was ongeveer anderhalve dag geleden, en sindsdien heb ik hun berichtjes en telefoontjes genegeerd.

"Katie! Er staat buiten een auto voor de deur!" roept Susan opeens van boven.

Ik nam net de eerste hap van mijn toast met honing en kijk er teleurgesteld naar. Daar gaat mijn ontbijt.

"Oké! Tot vanmiddag!" roep ik naar boven.

Ik neem nog een laatste hap van mijn ontbijt en trek mijn jas aan terwijl er buiten getoetert word.

Ik dacht dat Zed alleen een motor had maar blijkbaar heeft hij ook een auto.

Dat bevestigt wel de geruchten over dat zijn ouders super rijk zijn.

"Jaja." mompel ik. "Altijd zo ongeduldig."

Ik zeg het omdat ik weet dat hij het kan horen.

Ik pak mijn tas en mijn sleutelbos en open dan snel de deur, die ik achter me in het slot laat vallen.

Er staat een grote jeep achtige auto in de wegkant geparkeerd. Hij ziet er duur uit. Pas wanneer ik dichter bij de auto kom zie ik dat het een Range Rover is.