American Mate

Thirteen

《☆》

You will always be the answer
if someone asks me
what im thinking about

《☆》

Pov Zed Benedict:

Mijn vader loopt heen en weer door de woonkamer, zijn gezicht rood van woede.

Mijn moeder zit op een stoel en kijkt mijn vader niet aan; hij zou gelijk zijn woede voor mij vergeten en ik zou weer zonder straf weg komen. Dat is me vaak gelukt maar inmiddels hebben ze het door.

Ze zijn soulmates, dus één blik van mijn moeder is genoeg om mijn vader te kalmeren. Een aanraking en ze zijn vergeten dat ik ook nog in de kamer ben.

Geloof me, daar krijg je fucking awkward momenten van.

"Dit is de druppel Zed! Je zou zorgen dat je dit schooljaar uit de problemen zou blijven, en kijk wat je hebt gedaan!" roept mijn vader boos uit.

Hij gooit de krant naast me op de bank. Ik lees een van de kleinere koppen.

"Tiener zwaar gewond geraakt tijdens gevecht op school; hersenletsel en gebroken tanden"

Bullshit. Ik heb hem veel harder geraakt dan dat.

Misschien tellen ze de overige kneuzingen en bloedingen niet mee, dat kan natuurlijk ook. Zou het artikel wel interessanter maken.

Toch jammer dat Katie me zo afleidde. Ik had ieder bot ik Noah's lichaam kunnen verbrijzelen, dat is wat hij verdient voor het aanraken van mijn mate.

Ik weet het, ik weet het. Ik heb me niet echt gedragen alsof ze van mij is. Maar dat betekend niet dat ze zomaar met andere jongens mee kan gaan!

Het loopt gewoon nog niet zo gesmeerd tussen ons, ze doet moeilijk en is een mens dus heeft geen idee wat er allemaal aan de hand is.

En dan wat ze afgelopen middag deed! Ze verdedigde meneer Miller terwijl ze die eikel helemaal niet kent!

Dankzij hem was vorig schooljaar het meest diepe dieptepunt in mijn leven. Ik werd geschorst voor een hele week en heb vier van die dagen op het politiebureau moeten doorbrengen.

En geloof me, de politie behandelt je vreselijk als je daar moet blijven. Als toekomstige Alfa zijnde is dat misschien nog wel erger. Ik weet dat ik de hoogste rang heb en zo veel meer ben dan zij ooit zullen zijn, maar ik kan en mag niets laten merken. Omdat het mensen zijn.

Iedere keer dat mijn cel werd gesloten werd ik eraan herinnerd dat die net zo goed open kon staan. De deur is makkelijk open te breken voor mij aangezien die niet van zilver is, zoals in weerwolf gevangenissen. Maar ik kon niets doen zonder mijn soort te verraden.

Hoe dan ook, het was een kut tijd op het politiebureau.

Waarom ik naast de schorsing ook op het politiebureau moest blijven? Meneer Miller had aangifte tegen me gedaan. Ik zou hem 'geterroriseerd' hebben.

Nogmaals: bullshit. Ik heb hem gepest, de leerlingen tegen hem op gezet, de banden van zijn auto lek gestoken en zijn vrouw wijs gemaakt dat hij vreemd ging. Dat is iets anders dan iemand terroriseren.

Voor ik dat deed bleef hij me aldoor onvoldoendes geven omdat ik niet in zijn lessen kwam opdagen, dus toen leek mijn aanpak de beste oplossing. Het werkte ook, maar uiteindelijk besloot hij alsnog om verhaal te houden bij de directeur.

Zijn vrouw is bij hem gebleven trouwens. Ze geloofde hem toen hij alles ontkende en hij haar er op wees dat de foto's van hem met een of andere blonde vrouw gefotoshopt waren. Hm, toch jammer. Als zij bij hem weg ging had hij te veel aan zijn hoofd gehad en nooit bedacht dat er maar één iemand is die hem zo erg haat om zijn leven zo te verzieken.