American Mate

Sixteen

《☆》

Always remember who you are

《☆》

Pov Katie White: 

Zed draait zich geïrriteerd om en loopt richting zijn vaders auto. Meneer Benedict volgt, terwijl hij Amy met een scherpe blik in de gaten houd. Ze loopt heel langzaam en haar gezicht is lijkbleek.

Grace helpt me overeind en wil me ondersteunen maar ik trek me voorzichtig los. Ik ben niet zwaargewond, ik kan gewoon lopen. Ik heb het koud en ben moe, dat is alles. 

"Thanks, ik red het zo denk ik." zeg ik tegen Grace. 

Ze aarzelt en gooit haar dreadlocks over één schouder. In een bijna nerveus gebaar plukt ze wat aan de puntjes maar dan knikt ze. 

"Oké. Ga gewoon gillen als je me nodig hebt." zegt ze.

Ik glimlach kort en knik. Dan loop ik achter meneer Benedict aan, die had gezegd dat hij Zed, Amy en mij apart wilde spreken. 

Zijn auto staat verder dan ik dacht en tegen de tijd dat ik daar aan kom is zelfs Amy er al, lijkbleek en al. Ik voel me toch niet zo goed als ik dacht. Ik ben heel misselijk en een beetje duizelig. 

Meneer Benedict staat wijdbeens met zijn armen gekruist naast de geopende deur van zijn auto. Het valt me op dat hij echt heel groot is. Niet iemand waar je ruzie mee wilt hebben. 

In de auto, op de stoel bij de geopende deur, zit Amy. Ze ziet bleek maar heeft rode vlekken onder haar ogen, alsof ze heeft gehuild of moet huilen en het nu heel erg probeert tegen te houden. 

Zed staat een meter verderop tegen de auto geleund. Zijn enkels ontspannen gekruist en een sigaret tussen zijn lippen. Damn, die lippen...

Zijn hoofd draait mijn kant op, alsof hij kan voelen dat ik naar hem kijk. Ik verplaats snel mijn blik weer naar meneer Benedict.

"Katie en Amy, toch?" vraagt meneer Benedict nog eens. 

We knikken allebei maar zwijgen verder. 

"In de 30 jaar dat ik dit doe is dit nog nooit gebeurd. Het is eens voorgekomen dat er iemand over boord viel. Maar die kon zwemmen! En die nam niet iemand mee in haar val! Én die konden we zo de boot weer in helpen, maar door de sterke stroom ging dat niet." begint meneer Benedict.

"Daar kunnen jullie niets aan doen, maar jullie hadden moeten denken aan wat er in de papieren stond die jullie hadden getekend: nooit zelf verder, en al helemaal niet zwemmend. Er kwamen gewoon boten om jullie op te halen, de stroming is te sterk om te zwemmen. Jullie hadden dood kunnen zijn." zegt hij boos. 

Ik kijk naar mijn voeten en friemel ongemakkelijk met mijn vingers. Hij heeft gelijk. In die papieren stond wat we hadden moeten doen, maar we hadden geen zin om die helemaal te lezen. Oeps. 

Een windvlaag zorgt ervoor dat ik ril. Mijn koude, natte kleding voelt steeds vervelender en de schaafwonden op mijn armen en benen beginnen pijn te doen.

"En jij, jonge dame." begint hij weer. 

Ik kijk op maar hij heeft het tegen Amy. 

"Jij hebt het feit dat je hier nog zit te danken aan je vriendin. Die kan blijkbaar goed genoeg zwemmen om niet alleen haar zelf maar ook jou door een ontzettend sterke stroming te leiden. Dat is een talent waar niet velen over beschikken, en daar mag je haar heel dankbaar voor zijn." zegt meneer Benedict. 

Ik voel mijn wangen gloeien en vermijd de drie paar ogen die nu allemaal op mij gericht zijn. 

"Ze had gewoon geluk, dat is alles. 'Een talent waar niet velen over beschikken', hou toch op. Ze is de koningin niet." zegt Zed geïrriteerd.