Yanlış Bir Şeyler Dönüyor /Texting✓

35

Selam Papatyalarım 🌼💜

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum♡

Belinay bölüme geçmeden buraya bir şarkı sözü bırakıyor
|Ne yaptım da daha doğmadan gözlerinden düştüm?|

Eve geldiğimde babam salondaydı ve beni yanına çağırmıştı. Anlamaz bakışlarla yanına gittiğimde sorduğu ilk soru şaşırmama sebep olmuştu.

"Dün nerede kaldınız?"

"Efe'nin bir arkadaşında kaldık, birkaç kişi" dedim içime kaçan bir sesle. Yalandan ölen olmuş muydu bilmiyorum ama eğer babam yalan söylediğimi biliyorsa birazdan olay çıkabilirdi.

"Bana ne zamandan beri yalan söylemeye başladın sen?"

Yalan söylediğimi biliyormuş demek ki.

"Beni bu kadar sıkmaya başladığından beri"

"Seni sıktığımı mı düşünüyorsun Belinay? Sen daha sıkmak ne demek görmemişsin" dedi sesini biraz yükselterek.

"Cidden görmüyor musun ya? Ben kendimi bu hayata ait hissetmiyorum. Ben biraz rahat olmak istiyorum ve sen her zaman peşimden birini gönderiyorsun. Eğer dün doğruyu söyleseydik izin vermeyecektin biliyorum"

"Nerden biliyorsun?"

"Senin beni tanımadığın kadar iyi tanıyorum seni."

"Evet izin vermezdim çünkü kimin neyi olduğunu bilmediğimiz biri ile bir otel odasında kalıyorsun. Nesin sen?"

Neyi ima ediyordu? Umarım aklıma gelen şey değildir. Kızına bu yakıştırmayı yapmamıştır.

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Belinay bir otelde elin çocuğu ile ne yaptın?"

"Sana ne? Şimdiye kadar ne yaptığımla ilgilenmedin şimdi de ilgilenme"

"Babanım ben senin Belinay"

"Babam mı?" diyip histerik bir biçimde güldüm.

"Babalık sadece sözde olan bir şey değil. Sen bir kere bana kızım diyerek sarıldın mı? Ya bir kere beni ikinci plana atmak yerine hayatının önemli bir yerine koydun mu?" dediğimde sessiz kalmıştı çünkü bunları yapmamıştı.

"Ben senin yerine cevap vereyim. Bu dediklerimi ve sayamadığım diğer şeyleri yapmadın sen. Ben dışarıdaki baba-kız ilişkilerini görünce eve gelip yatağımda ne kadar ağladığımı da görmedin" derin bir nefes aldım ve tekrar konuştum "Baba, sen beni hiç kızın olarak görmedin ki."

Gözyaşlarım beni dinlemeden akmaya başlamıştı. Cüneyt Bey hâlâ duvar gibi duruyordu.

"Beni sadece şirketin başına geçirmenin hayalini kurdun sen. Belki birazcık ilgilenseydin benimle bu hayattan bu kadar nefret etmezdim."

"Başka seçeneğin yok Belinay o şirkette çalışacaksın" dediğinde elimde olmadan gözümdeki yaşlarla hafif bir kahkaha attım.

"Hâlâ şirkette çalışmak diyorsun. Biliyor musun?" dedim ama cümlenin devamını getirmeden önce iki saniye falan durup nefes aldım "senden nefret ediyorum. Hâlâ kendi işini düşünmenden nefret ediyorum" dediğimde göz göze geldik. Ufak bir duygu aradım gözlerinde ama yoktu.

Belki minicik bir duygu bile görseydim her şeyi bir kenara bırakır gider sarılırdım çünkü ben babam dediğim adamın sevgisine bu kadar açtım.

Bana arkasını döndü, boydan camdan bahçeye bakmaya başladığında daha fazla dayanamadım ve kapıya ilerledim. Ev üstüme üstüme geliyordu.