Yanlış Bir Şeyler Dönüyor /Texting✓

21

Selam Papatyalarım 🌼💜 Yaren konusunun açıldığı kısa bir bölüm oldu :))))

|Elimden kayıp gider, bak en güzel yaşlarım.|

Doğum günümü ardımda bırakıp saçma bir pazartesi gününe başlamıştım. Her sabah olduğu gibi Hakan Abi arabayla okula bıraktı ve ben son 1.5 ayımın kaldığı okulun bahçesinde buldum kendimi.

Bakışlar artık o kadar çok değildi. Olay sonunda unutulmuş ve yeni olaylar gündeme geliyordu.

Okul okul değil mübarek magazin sayfası. Herkes birinin açığını arıyordu.

En kısa sürede çok sevgili(!) okulumdan mezun olmak dileğiyle.

Sınafa girip en arkadaki sırama oturdum ve camdan bakmaya başladım. Okuldakilerle ve sınıftakilerle alakamı kestiğimden beri ne çok bakmıştım şu camdan.

Bazen köşede mutlu bir şekilde oturan çiftleri, arkadaş grubuyla takılanları izlemiştim bazen ise mutlu bir ilişkinin mutsuz sonlarını izlemiştim. Ne çok şeye şahit olmuştum oturduğum camın önünden.

Hiçbir zaman o mutlu takılan kişilerden olamamıştım ama mutluluklarını da kıskanmamıştım çünkü herkes mutlu olmayı hak ediyordu. Hiçbir zaman bencil bir kız olmamıştım ve olamayacaktım. Hatta ben insanların mutluluğu ile mutlu olan bir kızdım.

Neyse çok şükür bugün de kendimizi övdük.

Saatime baktığımda dersin başlamasına 15 dakika olduğunu görmüştüm. Tekrardan camdan bakacağım sırada sıramın başında bir hareketlilik oldu. Normalde benim sırama gelen olmazdı ama hadi hayırlısı.

Kafamı çevirdiğimde Yaren'i görmüştüm.

"Biraz konuşabilir miyiz?" diye soru yöneltti.

Onunla 5 ay önce koridordaki son konuşmamızdan sonra konuşacak bir şeyimiz kalmadığını sanıyordum.

"Konuşacak bir şey yok Yaren." Sesim netti.

"Belinay lütfen kendimi açıklamama bir sans ver"

Sınıfa göz gezdirdiğimde yine çoğu kişinin bakışları bize dönmüştü ve ben tekrardan insanların odak noktası olmak istemiyordum.

Onun açıklaması gereken bir şey yoktu. Ama geçirdiğimiz o kadar yılın hatrına son kez dinleyecektim onu.

Hiçbir şey söylemeden sınıftan çıkıp koridora yöneldim. Bu 'sınıfta konuşmak yerine sakin bir yerde konuşalım' deme şeklimdi. Ve Yaren bunu anlayıp yanımda yürümeye başlamıştı.

Koridorda köşede sessiz sakin kalan bir yerde durduğumda konuşmaya başladı.

"Belinay ben pişmanım"

"Neyden pişmansın Yaren?" Elimle koridorun ortasını gösterip "tam orda beni suçladığın şeylerden mi pişmansın?"

"Kardeşliğimizin bozulmasından pişmanım"

"Kardeşlik mi? Ben kardeşlik göremiyorum. Kardeşim dediğin kişiyi sevdiğin kişiyi elinden almaya çalışmakla suçlamazsın Yaren."

Keşke sadece bu kadar ile kalsaydı.

"Gözüm dönmüştü Belinay. Sevdiğim çocukla konuşurken görmüştüm seni."

Hâlâ kendini haklı çıkaracak yer arıyordu, yazık.

"Sadece konuşuyordum Yaren ve amacım senin demenle 'sevdiğin çocuğu elinden almak' değildi. Bir şekilde sizi aynı ortama getirip aranızı yapmayı planlıyordum. Ne kadar da salakmışım."

"Nereden bilebilirdim?"

"Beni tüm koridorda 'arkadaşının sevdiği çocuğu elinden almaya çalışan biri' olarak yargılamasaydın onunla konuştuktan sonra gelip sana anlatacaktım. Ama sen ne yaptın Yaren?"

Sustu. Susmalıydı çünkü ne yaptığını biliyordu.

"Onca yılın hatrına bir şans daha veremez misin Bel?"

Bel arkadaşken bana hitap etme şekliydi. Dışardan biri söyleyince sevmediğim ama o söyleyince kızmadığım ismimin kısaltmasıydı.

"Bel yok artık Yaren. Bel'i o gün kaybettin sen."

Ve 5 yıllık sözde 'kardeşliği' net olarak arkamda bırakmıştım.

Hiçbir şey olmamış gibi sınıfa girip sırama oturdum.

İçimde her an ağlayacak bir kız vardı ama dışardan çok güçlü görünüyordu.

Kısa ama bir şeylerin açığa çıktığı bir bölüm oldu.

Yaren'e ne desem bilmiyorum. Sadece bildiğim bir şey var Belinay'ın arkadaşlığını o yaptıklarından sonra hak etmiyor.

Yaptıkları sadece bu bölümde geçenler değil...

🌼💜