Yanlış Bir Şeyler Dönüyor /Texting✓

55

Selam Papatyalarım 🌼💜

|Hani her şeyindim ben senin?!|

Elimde Arda'nın benim mutfağımda yaptığı bir bardak kahve, üstümde bir pijama takımım, akmış makyajımla birlikte koltukta oturuyordum. Kahveyi içmiyordum sadece ellerimi ısıtsın diye tutuyordum işte.

Kapıda gördüğüm kişi Arda'ydı ve yaklaşık 1 saattir beni kapıda beklediğini söylemişti, telefonlarını açmamışım. Telefonum sessizde kalmıştı.

"Sen bu saatte kolay kolay gelmezsin. Gelme sebebini söyleyecek misin artık?" dedim Arda'ya.

"Kötü olduğunu hissedip gelmiş olamaz mıyım?"

"Çok düşük bir ihtimal" diye cevap verdim Arda'ya.

"Burak aradı, biliyorum aranızda geçenleri. Eğer yanına o gelirse daha fazla kavga edermişsiniz ve sen zaten onu yanında istemezmişsin o yüzden yanında olma görevi bana kaldı"

"O seni neden arıyor?"

"Çünkü biliyor senin yanında olacağımı" dediğinde anlam veremiyordum. Biz onunla ilk kez Arda konusunda kavga etmiştik ama şimdi Arda'ya güvenip onu benim yanıma mı gönderiyor?

Hastane odasındaki güne tekrar gider gibi oldum. O benimle konuşmadan önce Arda ile konuşmuştu. Ne konuşmuşlardı?

"Siz hastane odasında bir şeyler konuştunuz, ne konuştunuz Arda?"

"Burak o gün bana her şeyi anlattı. Senin rahat yaşaman için senden vazgeçmeyi kabul ettiğini söyledi"

"Yapma demedin mi ona hiç Arda?"

"Dedim, hatta senin onu gerçekten sevdiğini bunu her halinden anlayabildiğimi ve o giderse senin kötü olacağını söyledim"

"Hiç mi dönmedi kararından?"

"Eğer baban herhangi bir konuda önüne geçerse kendi kendisini suçlayacağını söyledi"

"Başka ne dedi?"

"Seni bana emanet etti. Arkadaş olduğumuzu anlamış, zaten en başından sana inanmış. Bir arkadaşının olmasını senden bile daha çok istiyormuş, sen yalnız kalma diye"

Derin bir nefes alma ihtiyacı hissettim ama aldığım nefes kalbime batıyor gibi olmuştu.

"Sen benden bunları bile bile sakladın?" dedim Arda'ya hayal kırıklığı ile bakarken.

Arda gözlerini kaçırdı.

"Neden sakladın Arda? Ya ben ona olan özlemimi, nefretimi, kırgınlığımı her şeyimi sana anlattım. Onun neden böyle yaptığını düşünürken sana danıştım hep. Söylesene Arda ben onun suçlayıp ağlarken 'bu kız ne kadar saf, salak' falan dedin mi?"

Gözyaşlarım akmaya başlamıştı, tekrardan.

"Saçmalama Belinay neden öyle bir şey diyeyim?"

"Sen de beni kandırmış oluyorsun. Gerçekleri anlatmadın bana" dedim.

Arda karşımda oturduğu koltuktan kalkıp yanıma geldi.

"Seni kandırmadım Belinay. Sadece Burak'ın bana söylediği şeyi yaptım"

"Kandırdın, zaten beni herkes kandırıyor. Neden ben? Ben yoruldum Arda, gerçekten yoruldum. Babam denilen adamı aramaya korkuyorum, yaptığı şeyi kendisinden duymaktan korkuyorum çünkü bilmiyorum yakın davranmasına inanmıştım ya" cümlelerim bittiğinde gözyaşlarıma hıçkırık sesim de eklenmişti.

Arda "Şşşş ağlama" diyip bana sarıldığında ağlamam daha hızlanmıştı. Sanki birinin bana sarılmasını bekliyormuşum gibi.

Ağladım, Arda tekrardan 'ağlama' demedi. Sanki o da biliyordu ağladığımda rahatlayacağımı.