"Kendinden güçlü birine diz çöktürmenin inkar edilemeyecek kadar hoş bir tarafı var."
Yakın çevresi dışında kimsenin bilmediği bir geçmişle parçalanan, genç yaşına rağmen yükselmeyi başarabilmiş Mimarlık profesörü, kapalı kutu Kim Seokjin.
Asla us...
Normalde "açıklama" insanı değilimdir ama Mr. Jeon benim için oldukça uzun bir yolculuktu, tam olarak üç ay yedi gün süren... +100bin kelimelik ilk ficim. O yüzden bir açıklama yapmanın beni rahatlatacağını biliyorum.
İnanın bana bu fic yüzünden uyuyamadığım geceler oldu; seçtiğim konu o kadar ağır ve zor bir konuydu ki altından kalkamayacağım düşüncesiyle hep endişelendim, bazı akşamlar panikleyip tüm hikayeyi silmeyi bile düşündüm ama son saniyede saçmalama deyip durdum. Arkadaşlarımın da başlarının etini yedim bol bol, o yüzden, evet, kısa bir açıklama yapmak istiyorum.
Finalde herkesi tatmin edemeyeceğimi biliyordum. Bir kesim vardı Jungkook'u sevmedikleri için mutlu son istemeyen, başka bir kesim vardı Seokjin'in yapısından haz etmeyip Jungkook'u savunan, sonra bir kesim vardı her şeyi bir kenara atıp mutlu son isteyen. Herkesi tatmin edemezdim, ben de kendimi tatmin edecek olan yolu seçtim.
Benim aklımda en başından beri iki final vardı.
İlki, hikayede de sürekli değindiğim fikirdi: Seokjin ve Jungkook birlikte intihar edecekti. Hatta aklımda oldukça dramatik bir banyo sahnesi vardı. Haplarla değil de Jungkook'un getireceği uyuşturucuyla, altın vuruş yaparak aynı anda intihar edeceklerdi el ele. Seokjin ölmek isteyecekti ve Jungkook da ona olan bağımlılığından dolayı kabul edecekti. İlk final buydu ve bir an gerçekten yapmaya çok yakındım, kazadan sonra hastaneden kaçıp eve gidip planladıklarını yapacaklardı.
Diğer final ise şu an yazdığımdı: Üç, dört, beş yıl... Birlikte iyileşemezlerdi yani mesafe ikisi için de en iyi seçenekti. Ayrı hastanelerde, ayrı doktorlarda tedavi görüp yıllar sonra birleşmeleri diğer seçeneğimdi ve ben hikayenin gidişatına, kendi isteğime göre bu ikinci sona karar verdim.
İkisini de öldürmeyi istedim ama tam bir "angst with a happy ending" insanıyım; tüm fic boyunca acı çekiyorlar ama finalde mutlu oluyorlar ya da mutluluğa dair bir ipucu veriliyor. Jinkook'a hikaye boyunca bir kere bile baştan sona mutlu bir bölüm yazmadım. Her zaman diken üstündelerdi, her bölüm kaotik bir şeyler oldu. Asla baştan sona yüzleri gülmedi, o yüzden mutlu sonu onlara vermek istedim ben. Benim gözümde o kadar acıdan sonra hak ediyorlar mutluluğu. Evet, ikisi de...
İster bir fanfic olsun ister bir roman ya da hikaye ya da herhangi bir yazı; bir kitabın yazarın elinden çıktıktan sonra yazara ait olduğu kadar okuyuculara da ait olduğuna inanırım. Bu ficte de aynısı geçerli; geleceklerinde yaşayacakları ilişki dışında açık bir kapı bırakmamaya çalıştım ama bundan sonraki ilişkilerinin nasıl olacağını siz kafanızda canlandırabilirsiniz. Ben sadece malzemeyi verdim.
Mutlu olacaklar mı? Benim kafamda evet; ben onlara mutlu olabilecekleri bir ortam sundum. Yıllar geçti aradan, ikisi de değişti, Seokjin içindeki zehirden kurtuldu, Jungkook bağımlılığından vazgeçebildi... Ortamda her şey müsait, tek yapmaları gereken şey birbirlerini dinlemek, zaman tanımak ve adım adım ilerlemek.
Umarım finalle hayal kırıklığına uğratmamışımdır; ben kendi istediğimi yaptım, o yüzden içim rahat. Yine de beğenmeyen insanlar olacağını biliyorum ve özür dilemekle beraber, yine de buraya kadar geldikleri için teşekkür ederim.
Jinkook'un aşırı popüler bir ship olmadığını bildiğim için bu ağır konuyu buraya koymuştum, zaten az kişi okur diyerek. Ama beklemediğim kadar ilgi gördü bu fic ve tüm ilgi için teşekkür ederim. Gerçekten minnettarım yazdıklarımı okuduğunuz için.
Umarım başka ficlerde görüşürüz, kendinize çok iyi bakın!! 💜
(Bu arada finalle ya da ficle ilgili aklınıza takılan bir soru olduysa buraya yazabilirsiniz, cevaplamaya çalışırım!!)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
