"Kendinden güçlü birine diz çöktürmenin inkar edilemeyecek kadar hoş bir tarafı var."
Yakın çevresi dışında kimsenin bilmediği bir geçmişle parçalanan, genç yaşına rağmen yükselmeyi başarabilmiş Mimarlık profesörü, kapalı kutu Kim Seokjin.
Asla us...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dedikodular çabuk yayılıyordu.
Bunları engellemek Taehyung'un elindeydi. Herkesin dilini koparamazdı elbette ama kendi arkadaş çevresinden ve tanıdıklarından başlayarak olayın dün gece partide olanlar dışında yayılmasını engellemek en büyük amacıydı.
Mavi saçlı oğlan okul koridorlarında, hiç olmadığı kadar asık suratıyla yürürken arkasından dönen fısıltıları duyuyordu. Jeon Jungkook'un bahsi asla Kim Taehyung olmadan geçmezdi; şimdi okula gelmeyen –Taehyung zorlamıştı- oğlanın yokluğunda tüm bakışlar Kim Taehyung'un üzerine düşüyordu.
Sırtındaki çantasını omzunda sabitleyip koridorları yürümeye devam etti Taehyung. Ders Profesör Kim Seokjineydi.
Jeon Jungkook, Taehyung'un zorlamalarıyla okula gelmemişti. Taehyung birkaç gün olayın soğumasını bekleyip ardından konuşturacaktı Jungkook'u Profesörle, böylece ikilinin üzerindeki hararet biraz da olsa dinmiş olurdu.
Gerçi hararetli olan taraf asla Seokjin değildi. Aksine, ötekinin eli boğazına sarılıp onun ayaklarını yerden kestiğinde bile durgun dalgaları andıran benliğinden ödün vermemişti –gözleri dolmuş ve ağlamış ama yine de o sükunetini kaybetmemişti.
Taehyung amfiye girdiğinde birçok öğrencinin yerlerine yerleşmiş, Profesörü beklediğini gördü. Her zaman olduğu gibi arkalara yönelip kendine ait rahat bir yer seçti, eskiz defterini çıkarıp yarım bıraktığı kara kalem çalışmasına devam etti, aslında aklında çizeceği tam bir şey yoktu ama dakikalar geçtikçe gölgenin yüzü Min Yoongi'nin yumuşak hatlarına dönüştü.
Taehyung Profesör Min'in okuldayken asla takmadığı ama günlük hayatında hep kulağında olan halka küpelere yoğunlaşmıştı ki sınıfta mutlak bir sessizlik oluştu. Taehyung başını eskiz defterinden kaldırınca Profesör'ün varlığını bekledi kapıda ama gördüğü kişi onu duraksattı.
Jeon Jungkook, griliğe ve matlığa bürünmüş bir halde, dün hiçbir şey olmamış edasıyla sınıfa girmişti.
"Siktir, gelme dedim sana," diye sızlandı Taehyung oturduğu yerden aniden fırlarken. Daha çok kendi kendine mırıldandığı için duyulmamıştı. Hızlı adımlarla sınıfı üç parçaya ayıran amfi sıralardan geçip kapıda duran arkadaşına yanaştı.
Jungkook kaşlarını çatarak ona bakıyordu ama Taehyung duraksamadan oğlanın kaslı koluna tutunup sınıftan çıkarmaya çalıştığında itiraz etti. "Hadi Jungkook, gidiyoruz," dedi, bir an önce, Profesör gelmeden şu lanet olasıca sınıftan çıkmak isterken. Jungkook kıpırdamayınca Taehyung öfkeli gözlerle ötekinin suratına baktı. "Hadi dedim sana! Eğleniyorsun değil mi zorluk çıkarmaktan?"
