dedikodu / texting

Özel Bölüm 2

100 oy ve 100 yorum gelirse 3.özel bölüm gelir. Çünkü diğer bölümde 600'den fazla görülme var ama oy 60 tane. Bol bol yorum bekliyorum.
....

Bir kapıdaki insana bir de Ferah'a bakıyordum. Asla evime geleceğini düşünmediğim Esil karşımda duruyordu ama görüntüsü sanki ona ait değildi. Her zaman bakımlı halini gördüğümüz Esil şu an dağılmış halde karşımızda duruyordu. Gözleri ağlamaktan şişmişti. Hasta gibi duruyordu ama bu şekilde durmasının nedeni makyaj yapmamış olmasıydı.

"Beni içeri almayacak mısınız?"

Görüntüsüne ek olarak sesi de sanki ona ait değildi. Büyük ihtimalle ağlamak onu yıpratmıştı. Daha fazla onu incelemeyi bıraktım ve içeri davet ettim.

Çantasını verandaya bırakıp salona geçti. Hepimiz oturmuş ve ondan bir açıklama bekliyorduk.

"Berbat görünüyorum değil mi?"

"Evet."

Ferah'a dik dik baktım. Bu kadar dürüst olmasına gerek yoktu. Karşımızdaki insan Esil de olsa, biraz kibar olmakta fayda vardı.

"Hepsi Yankı yüzünden. Kuzeninin her şeyi berbat etme huyu var. En mutlu günümü berbat etti."

Ah Yankı. Acaba yine ne vukuat işlemişti. Aslında evlendiğinden beri uslu durduğunu düşünüyordum ama insanın mayası değişmiyordu.

"Ne yaptı benim aptal kuzenim?"

"Ben hamileyim."

"Ne?"

Ferah ve ben aynı tepkiyi vermiştik. Tamam, anormal bir durum değildi ama şu anda dile getirmesi şaşırtmıştı.

"Bunu Yankı'ya söyleyecektim. Güzel bir sofra hazırladım. Güzelce giyindim. Ama o geldiğinde sarhoştu ve kadın parfümü kokuyordu. Resmen beni aldatmış. Ben ne hayaller kurayım o ne yapsın?"

Yankı'ya içimden sövüyordum. İnsan karısına nasıl böyle bir şey yapabilirdi? Esil'i sevmezdim ama hiçbir insan bu durumu hak etmezdi.

Esil'in yanına gidip ona sarıldım. Esil bu davranışım ile daha fazla ağlamaya başlamıştı. Ailesinin yanına gitmek yerine bize gelmişti. Zaten ailesinin ona pek destek olacağını zannetmiyordum.

"Aptal kuzenimin yaptığına ne diyeceğimi bilemiyorum. Ben senin yanındayım bunu bil tamam mı?"

Ferah da yanımıza geldi. Esil'in omzuna elini koydu.

"Ben de senin yanındayım. İstersen o gerizekalıyı dövebilirim."

"Sana bırakmam hayatım bende dövebilirim."

Ferah ve Cihangir gerçekten aynı kafadalardı. Aslında Yankı'yı ben de dövmek istiyordum. Bu zamana kadar yaptıklarına bir şey dememiştim. Şimdiki yaptığı bardağı taşırmıştı.

Esil'e benim odamı vermiştim. Zor da olsa uyumuştu. Yaşadığı kolay şey değildi bir de hamileydi.

"Yemeklerde kaldı. Ferah siz yiyin isterseniz benim hiç iştahım kalmadı."

"Yok bizde yemeyiz hem Cihangir gidecek."

Cihangir'i yolcu ettikten sonra Ferah ile baş başa kalmıştık. Bugünün böyle biteceğini asla düşünmezdim.

Ferah ile sofrayı toplayıp, yemekleri dolaba kaldırdık. Ben güzel bir yemek yeriz, Gurur da gelir diye düşünürken gelen Esil olmuştu ama gelişi pekte hayra alamet değildi.

"Sen salonda mı yatacaksın Dila? İstersen benim odamda yere yatak serelim."

"Yok ben salonda yatarım."