Way Back Home

15

"Kapal talaga ng mukha mo."
"Sayo lang."

"Si Namiel na lang ililibre ko. Bahala ka dyan!"

Naglakad na ako patungog pintuan pero sinunggaban niya ako at isinandal sa pintuan. Itinukod niya ang kaniyang siko doon at inilapit ang kaniyang mukha sa akin.

"What did you say, Belle? Come again?" he ordered me to repeat what I have said with his voice full of authority. His jaw clenched with his eyes staring at me intently.

"I will take N-namiel with me, i-instead." nauutal pa ako dahil hindi ko makakaya iyong titig niya sa akin.

His aura screams so much authority.

"Are you sure?"

"Hindi ko alam."

Nakaramdam ako lalo ng kaba ng paunti unti niyang hinawakan iyon pisngi ko. I could feel his rough palm in my face. Halos hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa niya mas lalo lang akong kinakabahan habang papalapit na iyong mukha niya sa mukha ko.

Hahalikan na ba niya ako?
"I could kiss you now but I will not, so I will ask your permission. Can I kiss you now, Belle?" hallos napapikit na ako nang malanghap ko iyong mabangong hininga niya.

Hindi ko alam na ganito pala ang mararamdaman kapag ginagawa ito ng lalaki. It's my first time after all specially this position and set up. Ramdam kong handa ng tumango iyong uloko pero hindi iyon natuloy dahil pareho na kaming umalis sa ganoong posisyon nang marinig naming may sunod sunod na katok sa pintuan.

Hindi ko alam kung totoo iyong narinig kong pagsinghap ni Rawl dahil pati ako ay napasinghap na rin sa muntikang mangyari.

"Bro. I have something to do today. I'll go first, continue what you are both doing there. If there is anything you both doing. I got to go!" rinig naming sigaw ni Namiel mula sa labas ng opisina.
Parang narinig kong na minumura ni Rawl iyong sarili niya kaya mas ginusto ko na lang na magpaalam na at lumabas para hindi ko na marinig iyong mga mura niya.

I guess I am a changed person.

Hindi ko alam kung kailan lang 'to nagsimula na parang naririndi na ako kapag nagmumura na ako o 'di kaya ay nakakarinig ng mura. May parte rin sa akin na sinisisi iyong sarili sa ginawang pagmumura noon dahil hindi talaga ito magandang pakinggan, mapalalaki man o babae.

"Gagawin ko lang iyong trabaho ko, Sir." tinawag ko na lang siya ng ganoon at baka pumasok na sa kokote niya na trabahante nila ako.

Nakita ko itong tumango at sinabi pa niya na. "Just be back after an hour, I have things to teach you."

Tumango rin ako sa kaniya at tuluyan nang lumabas ng opisina. Dumiretso naman ako sa banyo upang makahinga ng malalim at kausapin ang sarili sa muntikan ng mangayari. Hindi ko naman hinayaan iyong sarili kong magtagal doon dahil mas kailangan pa ako ng trabaho ko kaysa sa magmuni muni doon sa banyo.

Nagulat naman ako nang nakita ko si Jeu doon malapit sa mesa ko na may dala dalang bulaklak at mga pagkain. Siguro lumikha ako ng ingay na narinig niya kaya siya napatingin sa akin. Ngumiti ito sa akin at itinaas iyong mga dala niya na para bang iwinagayway niya ito sa akin. Kung siguro noon ito ay halos patakbo akong pumunta patungo sa kaniya pero ramdam ko na nag-iba na ngayon. I should be excited to see him right? We did not see each other often these past few months.
"Advance Happy Valentine's, Ave." he greeted me and acted like he wanted to hug me so I had no choice but to be near to him albeit I feel uncomfortable with him around.

Hindi na ito tama. . .

"How are you? Sorry if I can't see you these days because I had to focus on something." he even explained.

Binigyan ko siya ng tipid na ngiti at sinabing ayos lang. Lumayo naman ako sa kanya at pumasok na doon kung saan iyong mesa ko. Kita ko pa rin naman siya dahil parang counter lamang iyon ngunit iyong pangtaas lamang niya na bahagi.

Nakita ko namang umawang iyong labi niya sa inasta ko. Kahit ako rin naman noong nakaraan na buwan, gulat rin ako sa kaniya. Hindi naman sa pinapatikim ko sa kaniya iyong pinatikim niya sa akin pero iyon lang ang ko na gawin, ang lumayo layo na sa kanya.

Sino ba naman iyong hindi masasaktan na bigla na lamang hindi nagpapakita iyong kaisa isang lalaki na malapit sa akin.
"Magtratrabaho lang ako, Jeu." pagsasabi ko dito.

I could see his reaction on my pheripheral vision. Nagmukha itong malungkot sa inasta ko sa kanya pero wala itong sinabi tungkol doon. He bit his lips instead.

"Are you mad, Ave?"

"Who wouldn't be?"

"I am so sorry. I just have to settle things but it's now done."

I was shrugging by that time when I saw Rawl coming to our director with his usual grumpy look. He looked so much more bossy when he is outside his office.

"Miss Bella, it's your work time. Stop entertaining your suitors while you are working here or under my sight." his voice were cold as his stoic face.

Tumango na lamang ako at huminga ng malalim. Rawl went inside as where I am and acted like he was looking for something well in fact, he doesn't show up here in my workplace on normal days. Ngayon lang naman ito pumunta kung kailan nandito si Jeu. Sino ba niloloko niya?

"Jeu. May trabaho pa ako, sa susunod na lang tayo mag-usap."

Nakita ko namang ngumisi ang isang lalaki sa sinabi ko. Inikotan ko ito ng mata bago tiningnan si Jeu. He gave a his usual little smile and placed those things he was holding on our counter type of high table. Nang magpaalam ito ay doon naman humarap sa akin si Rawl.

"Don't do it again, Belle."

The next day came and I woke up a little early because of my alarm. Hindi na ako makatulog pang ulit kaya bumangon na ako at naghanda na para sa umagahan. Nakita ko naman iyong mag-asawa na nagkakape na doon sa labas ng may bahay habang nag-uusap.

Mabilis ko lang nakita iyong lutuan ng itlog na may hugis puso kaya iyon ang ginamit ko para maiba naman at dahil araw na ng mga puso ngayon. Hindi ko man sila mabigyan ng regalo ngayon ay paniguradong babawi ako kapag nakaluwag luwag na ako ng pera kaya ito na muna sa ngayon. Nilutuan ko na rin sila ng sinangag dahil paborito nila iyon sa umaga, nilagyan ko rin iyon nga hotdog, ham at itlog dahil may natira pa naman sa nabili ko noong nakaraang linggo. Both of them deserves the best.

Kaya ang kinalabasan ay maaga rin akong naging handa sa pagpasok ko doon sa training ko. Nakasabay ko pang kumain ang dalawa kaya medyo natagal tagalan rin iyong pag-uusap namin dahil kinuwentuhan nila ako sa mga storya nila noong nasa edad pa raw namin sila.
I can't believe that they've been together for more like 50 years and they still care for each other. May kilig pa na namamagitan sa kanila. True love really does exist when you are in the right person.

Naghihintay na ako ng tricycle na dadaan upang ihatid ako doon sa may sakayan ng bus nang may isang sasakyan na pumarada sa harap ko. Hindi ko agad nakilala iyon dahil ibang sasakyan iyon, nang bumaba na iyong bintana ay nakita kong si Rawl na naman iyon na nakasuot ng kaniyang pang-araw araw na hoodie. May suot pa nga itong sunglasses.

Lumabas naman ito pagkatapos akong batiin at tinanong sa akin kung ayos lang ba raw na ihahatid niya ako hanggang sa natitira niyang araw.

"Nagtutunog ka naman na mamamatay na." sabi ko sa kanya at hindi ko inaasahan na tatawa ito dahil hindi naman iyon nakakatawa. Akala ko pa nga ay magmumukhang maldito na naman ito.

"Says the person who wanted to be my date today." at itinataas niya iyong kilay niya.

Kapal talaga ng mukha.

"Anyways, can I ask a permission first on your guardian?" tanong niya naman bago pa ako pumayag sa alok niya.

Hindi ko alam iyong isasagot ko kaya nagkibit balikat na lang ako at bago pa ako sinabihan na pumunta na kami sa loob ng bahay. Hindi ko naman alam iyong sasabihin ko dahil baka may masabi pa sila na nagdadala ako ng lalaki sa pamamamahay nila maliban kay Jeu na matagal na nilang kilala.

Pero sa huli ay wala na akong sinabi pa sa kanila dahil si Rawl na ang kumausap sa kanila at masaya naman silang pumayag sa alok nito.