23

8.1K 458 195
                                    

Ara satır yorumlarınızı bekliyorum.

°°°°°°°°°°°°°

|2 GÜN SONRA |

LEYLA KIRCI

Kaç gün kaç saat geçmişti bilmiyordum. Ama artık zamanın da benim için bir önemi kalmamıştı.

Küçüklüğümden beri katı kurallar ile büyüdüm. Kendi yaşıtlarım gibi oyuncak yerine elime kalem verdiler.

Ders , piyano, yabancı dil , 21 yılım sürekli bunlarla geçip gitmişti. Ne annemin varlığı bana güç veriyordu. Ne de babamın gözü beni görüyordu.

Sonra aniden o çıkageldi. Kara gözlü keskin bakışlı o adam yıllarımı verdiğim kurallarla dolu hayatımı yıkıp geçti.

Şimdi ise birbirimize yabancıydık. Onu göremiyordum, sesini de yüzünü de unutamasam da varlığı yanım da yoktu.

Elimle ağzımı kapatarak hıçkırık sesimi kimse duymasın isterken göz yaşlarım yavaş yavaş eteğimin üzerine düşmüştü.

Omuzlarım ağladığım için sarsılırken kendime bir türlü mâni olamıyordum.  Bu halimi kim görse acırken hamza ali yüzüme bile bakmıyordu.

Odamın kapısı çalınırken derin bir nefes alarak kendime gelmeye çalışsam da bunu asla başaramıyordum.

"Leyla hanım anneniz ve babanız geç bir vakitte eve geleceklermiş , sizin bir isteğiniz var mı?"

"Hayır"

Kısa ve net cevabım ile kapının ardından uzaklaşan ayak sesleri ile karşım da ki aynaya baktığım da bir kaç gün önce heyecandan parıldayan o gözleri kara bulutlar sarmıştı.

İki gün boyunca okula gidip gelirken mahalleye asla uğramıyordum. O gün arkamı dönüp gittiğim de kalbim de ki enkaz bir türlü kalkmıyordu.

Göz yaşlarımı tek tek silerek ayağa kalktığım da titrek bir nefes almış ve eteğin kıvrılan yerini düzelttim.

Yatağın üzerine bıraktığım beyaz çantamı da alarak odadan çıktığım da aşağı da hizmetlilerin mutfaktan kahkahaları geliyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Yatağın üzerine bıraktığım beyaz çantamı da alarak odadan çıktığım da aşağı da hizmetlilerin mutfaktan kahkahaları geliyordu.

Annemden oldukça çekinirken benden uzak duruyorlardı. Muhtemelen odamdan çıkamadığımı zannettikleri için bu kadar rahatlardı.

Merdivenlerden indiğim de susadığım için mutfağa doğru gidiyordum. Kapısı aralık olduğu için içeriyi rahatca görürken büyük masanın etrafın da çalışanlar kendi hallerin de oturarak muhabbet ediyordu.

Erkekler kendi hallerin de takılırken kızlar da aralarında elbise muhabbeti yaparken yüzüme umursamaz ve kibirli maskemi taktım.

Şimdi onlara öyle oturup konuşursam bunca şeyin üzerine annemin cezalarına asla mahkum kalmak istemiyordum.

LEYLA ( REİS SERİSİ 2 )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin