Geldim =)))
Yorum
Keyifli Okumalar❤
"Sırtını kapatabilirsin Mira."
Doktorum Sarah'ın dediği şeyle stetoskobun soğuk yuvarlak ucunu sırtımdan çekildiğini hissederek kazağımı indirdim. Minik merdivenleri olan sedyeden dikkatlice inip görüşme kısmındaki sandalyelere geçtiğimde heyecanla 8 yıllık doktoruma baktım.
"Eee?" dedim merakla o hala değerlerimi kontrol ederken. "hala stabil mi yoksa dediğin gibi gitmeye başlamış mı şu hala ilaçlı tedvaisi olmayan alerjim?"
Sarah başını kaldırdığında, gözleri mavi irislerimle buluşmuştu.
"Üzgünüm Mira," diye başladığı cümle ile omuzlarım anına düştü. "ama daha da tetikleyecek stresler yaşamış gibisin. Değerlerin ve dinlediğim akciğerin bana pek iyi şeyler söylemiyor. Bu hafta iki kez aynı gün astım ilacını kullandığını söylemiştin bana.. bu durumu pek iyi yapmamış"
BTS adlı dünyaca ünlü grubunu bilir misin Sarah? demek isteyen içimdeki sesi susturup ellerimi birleştirdim ve kucağıma bıraktım yavaşça. "Yani? Beklemeye devam mı? Bana en geç 8 yıla biter dedin Sarah, 8 yıl oldu da geçiyor." Almanya'da olmayı seviyordum ama gelme nedenimden dolayı doğduğum ve uzun süre yaşadığım ülkemden tabiri caizse soğumuştum.
"Öyle dedim tatlım ama 8 yıl her şey yolunda gitseydi geçme ihtimali vardı. Şimdiyse artık her yılın 2 ayı değil de, her yarım yıl Almanya'ya da kalman gerekebilir. Tabi bunu Kore'ye dönünce sağlığındaki değişimlere bakıp karar vereceğiz."
Omuzlarım gibi yüzüm de üzgünce düştüğünde Sarah ayağa kalkıp yanıma yaklaştı. "Güzelim bu şey ölene kadar sürmeyecek sana bunun garantisini verebilirim ama şimdilik dişini sıkman lazım. Ve seni stres yapıp vücudunda bu süreçte endişeye yol açacak her şeyden ve herkesten uzak kalmalısın."
"Stresten uzak yaşamaya çalışsam da kendimi üzmemek elimde değil Sarah. Baksana şu halime. Kore'deki işime bu hastalık yüzünden bırakmak zorunda kaldım. Ailem zengin diye geçinme sıkıntım yok ama bu halde olup her an atak gelecek ve buradaki kıştan da etkileneceğim diye ödüm kopuyor." Nefesimi seslice verdim. "Eylül-Ekim ayları kabuslarım olmuşken sen üstüne 4 ayı daha da ekleme ihtimali olduğunu söylüyorsun. Ben bunu bu yıl her şeyin biteceğini söylememi bekleyen aileme nasıl açıklayacağım?"
Yanıma oturan doktorum elimi okşadı teselli olmak istercesine. "Ben ailene gerekli açıklamayı yapacağım Mira. Sen bunları düşünme. Ve ben 4 ayı sadece daha da güvende ol diye dedim. Yoksa kilit aylarımız Eylül ve Ekim biliyorsun." Bir süre sessiz kaldıktan sonra aklına bir şey gelmiş olmalı ki hızla masasına ilerledi ve önündeki reçete defterine bir şeyler yazmaya başladı.
"Ne yazıyorsun?" diye sordum merakla.
"Adrenalin oto enjektörü." dedi kısaca ama hiçbir şey anlamamıştım.
"Adrenalin ne?"
Bu halime gülüp yazmasını bitirdi ve elime verdi kağıdı. "Adrenalin. Oto. Enjektörü. Adrenalin yaşamı tehdit eden şiddetli allerjik reaksiyonların tedavisinde kullanılan hayat kurtarıcı tek ilaç türü. Adrenalin oto enjektörü ise hastanın acil durumlarda "adrenalin" adlı ilacı kendi kendine uygulayabilmesi için geliştirilmiş bir cihazdır. Şu zamana kadar Almanya'da atak geçirmiyorsun diye bunu kullanmanı gerek görmemiştim ama 4 ay için kesin çözümlerden biri bu. Kırmızı reçetede yazdım bilerek. Sayılı yerlerde bulabilirsin bunu. Ve yıllık 20 tane alınabilir maximum. Az insanda bulunduğu için devletler fazla üretip ithal etmiyor bu ilacı. Burada bir tanıdığımın eczanesinde satılıyor. Kendine alırsan 4 ay için endişemiz kalmaz. En azından şimdilik."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐁𝐨𝐥𝐚𝐡𝐞𝐧𝐤✔✔
FanfictionTAMAMLANDI ✔✔ 《𝑃𝑎𝑟𝑘 𝐽𝑖𝑚𝑖𝑛》 Kırık bir cam gibiydin bana karşı. Her değdiğinde kesikler bırakmak istiyordun... Ancak şunu hep unutmuştun; Yumuşak görünen bedenimin altında yatan dikenler, senin için çıkmaya her zaman hazırdı. Ve ne ünlülüğü...