KIZIL MAVİ (AŞKIN PEŞİNDE SERİSİ II)

18- Tutsak

Selamlarr canım okuyucularım, nasılsınız?

Çok özledik değil mi? Hakkınız var. Dua ediyorum ki bir daha telefonum bozulmasın ve bu kadar ayrı kalmayalım. Meğer gerçekten bu telefon hayatımızmış.

Ares ve İnci'yi çok özlediniz değil mi? Valla bende çok özledim. Bu bölümde de onlardan uzun zamandır beklediğiniz bazı sahneleri okuyacaksınız.

🍀 Satır aralarına bol yorum bırakın canlarım. Sahnelerde ki tepkilerinizi çok merak ediyorum. Beni yalnız bırakmayın yorumlarda buluşalım. 🤍

🍀 Oy vermeden çıkmayınız.

KIZIL MAVİ 18: Tutsak

Bedeninin her yanında büyük yorgunluk emareleri baş gösteriyordu. Yeşil gözleri ahestelikle aralanırken dudakları hafifçe açılıp derin bir nefes verdi. Aralanan gözleri etrafta gezinmeye başlamışken kaşları çatılmadan edemedi. Dudakları düz bir çizgi halini alırken üzerine çöken hüznü hesap etmeden yapamıyordu.

Hayalleri kısmi olarak gerçeğe dökülmüştü. Ummadığı anda ellerini uzatan adam ona hayatını vaat ediyordu. Bu zamana kadar kimselerin pek önemsemediği hayallerini önemsemişti. Genç kız, kendi ile büyük bir varlık savaşı vermişti. Savaşların en zoru da insanın kendi kendine düştüğü mücadeleydi. İnci, zor zamanlardan geçmişti. Büyük bir muammadayken bir adamın aşkına tutunmuştu. Ancak o zamanlar mutlu olabilmişti.

Zira bu adam onun gibi değildi. Yüzünü ele geçiren bir gülümsemesi vardı. Neşesiyle insanları bile ele geçirmeyi başarabiliyordu. En zor zamanlarda dahi etrafında ki herkese tebessüm ettirmeyi başarabiliyor, kişiye sanki umut veriyordu. İnci, o zamanlar kendisinin oldukça aksi olan bir adama vuruluvermişti. Hayatın güzelliğini onda görmüştü. Şimdilerde ise onun yüzünde gülümseme namına bir ışık görmek oldukça zorlaşmıştı.

Yine de ailesinin dahi görmezden geldiği hayaline erişebilmesi adına bambaşka bir yolculuğa çıkarılmıştı o adam tarafından. Ares, kendi isteklerini ve arzularını yok sayarcasına avuçlarının arasına hayallerini bırakmıştı. Gidebilmesi için her şeyi yapar haldeydi. Ailesi okulunu bitirip yanlarına dönmesini öylesi istemişlerdi ki, genç kızın ideallerini görmek istememişlerdi. Ares ise bu imkanı ona sunarken kendince bir vicdan muhakemesine soyunmuştu. Ve ağır basan taraftan yana hakkını kullanmıştı.

İnci, onunla bu şekilde bir araya gelmeyi istemezdi. İki kişilik büyük bir yalnızlık vardı onları bekleyen. Uykunun tesirinden çıktığı vakitlerde belini saran güçlü bir kol hissetti. Dudakları kıvrılırken hemen toparlandı. Olmayacak hayallerden artık uzak durma vaktiydi. Ares'in, başına yeni bir olayın açılmasına sebep olmak istemiyordu.

Elleri ellerinin üzerine gitmek isterken başını iki yana salladı. Kesinlikle yapılmaması gereken bir hareketti. Kolunu dikkat ederek üzerinden alırken peşi sıra ayağa kalktı. Bunu yaparken Ateş'ten çiçek bahçelerini çaldığından habersizdi. Uzak durma çabalarına rağmen dizlerinin üzerine çökerek adamla aynı hizaya geldi. Bakarken dahi içinde bir şeyler oluyordu. Çatık olan kaşlarına bakarken gülümsedi.

Ares, hayatını değiştirirken onu nasıl bir cenderenin içine soktuğundan habersizdi. Aksine onu daha büyük bir cendereden çıkardığını düşünüyordu. O gün şirketin kapısına gelen adam bütün korkularını yeniden su üstüne çıkarırken, dönüm noktası sayılacak kararlar almasına sebebiyet vermişti. Baskıcı tavırlar karşısında başka çaresi kalmamıştı lakin çareyi ilk defa sevdiğinde buluyor sayılmazdı. En sıkıntılı anında bile aklına gelen adamla güler dururdu.

Yavaşlıkla yerinden kalkarken odaya çıkarılan çantasını aldı. Banyoya girerken yüzünü soğuk sularda yıkadı. Yanında getirdiği kıyafetleri giyerken aynadan yüzünüze yansıyan beyazlık ile dudakları büzüldü. Yorgunluğa alışkındı. Uyumadan çalışarak geçirdiği çok zamanı olmuştu. Fakat şu an bu yorgunluk sadece bedensel değildi. Kızıl saçlarını salık bırakırken yorgunluğunu biraz olsun gölgelemelerini istedi. İçeri geçtiğinde gözleri saate kaydı. Öğlene geliyordu ve özellikle Ares'in bu saate kadar uyumasına şaşırdı.