HOWLINGS AND SHADOWS (Thindrel Howzit Hawthorne)

🐾IX. Vampire🐾

Esmeray Vozenilek

Halos hindi ko makayanan ang mabuhay sa isang araw na walang maling magawa. I might look innocent but I have done many horrible things.

Kasalukuyan akong nasa alley with my friends. And we're not normal people like you've seen hanging around in the park to bond.

Nasa alley kami ngayon. Maingay.

Nakasindi na ang lighter at itinapat ko ito sa sigarilyong nakaipit sa aking labi.

"Esmeray! Baka makita tayo sa tauhan ng daddy mo!", sabi ni Mona sa akin when we saw my dad men's car passing by.

Umismid ako. "They won't see", sabi ko naman at ipinagwalang bahala iyon.

I'm the Sighisoara Mayor's daugther. The youngest among tres marias. Both of my sisters are happily married and have good careers.

While me. Pumapasok man sa eskwela pero naglalakwatsa lang. Dad won't mind. He used to teach me lesson pero sa huli ay napagtanto niyang hindi niya ako matutuwid. Tanging si mommy lang ang hindi nag give up sa akin. But it's no use.

Hindi pa naubos ang sigarilyo ay tinapon ko na sa semento at inapakan. My friends are now making out with their boyfriends. Tanging ako lang ang wala. Well, many boys tried to hit on me but it didn't last.

"Bye. See you at school tomorrow", paalam ko sa kanila at mabilis na umalis sa madilim na alley.

It's already dark. Nasa likod lamang kami ng pub kaya dinig ko ang lakas ng music sa loob. Gusto kong pumasok pero nawalan na ako ng gana.

I'm tired. I want to go home.

The Sighisoara is fully guarded simula noong may nangyaring aksidente sa party ng freshmen. Mabuti at hindi kami pumunta ng mga kaibigan ko. Baka kami ang mapagkamalan na may gawa.

I know there are lots of mystery in this town and father refuse to believe me when I told him. He thinks that this is one of my tricks as his blacksheep daughter.

Tuwing pumupunta ang mag-asawang Fritz sa bahay ay hindi na ako lumalabas ng aking kwarto. I don't like them hanging around our house.

They give off different aura which I don't like. Mayroon din akong makakasalubong na ganoon kahit saan pero nilihim ko lang ito. I will investigate this thing on my own.

What are they? I know quite a history but I'm not sure if it's real. I think it's just myths.

Pauwi na sana ako ngunit kaagad akong napatigil sa isang ingay na narinig. Someone is moaning just near me.

Pilit ko iyong binaliwala dahil wala naman akong paki doon at ano naman ang makukuha ko.

But the moan sounds different. It's a woman's voice and it seems like she's in pain but soothed only with a littlw pleasure.

Kaagad kong sinilip ang kabilang side ng alley. May naaninag akong dalawang tao na naroon. Dahan-dahan akong lumapit para mas lalo kong maaninag.

At sa laki ng gulat ko ay kaagad akong napaatras dahilan para mahagip ko ang basurahan at natumba iyon. Gumawa iyon ng napakalakas na ingay kaya naistorbo ko ang kung sino man ang naroon.

Nakadapa ang isang babae dahil iyon ang naaninag ko kanina. Nakapatong ito sa katawan ng isa pang babae. The place has stinky smell.

Mabilis kong nilabas ang baril na palagi kong daladala. Itinutok ko iyon sa babaeng dahan-dahan naman ang pagtayo.

Umatras naman ako patungo sa isang poste na may patay-sindi na ilaw. Kahit paano ay mas lalo kong maaninag ang susunod nitong kilos.

"Don't move or I'll shoot", sabi ko ngunit hindi ito tumigil.

Nasa ilalim na ako ngayon ng poste ng maaninag ko kung sino ang kaharap. Nanlaki ang mga mata ko ng mapagtanto sa isa sa girlfriend ng mga kaibigan ko iyon.

"Abigail!", sigaw ko at umambang tatakbo papalapit sa kanya.

"Don't come near me. Please!", aniya na para bang kay sakit sa kanya ang sitwasyon na ito. "I might hurt you like what I did....", hindi na niya natapos pa pero naintindihan ko iyon.

"Leave me here, Ray. Just go. I-I'll be fine", aniya sa akin.

Her mouth is covered with blood. Pula din ang kanyang mga mata na unti-unti rin namang humupa at nagbalik sa dati nitong kulay.

"You're a....", hindi ko na matapos dahil hindi ko naman alam kung ano ang sasabihin.

I know things but I haven't seen one. Marami man akong nalaman ngunit wala akong ebidensya kung totoo ba sila.

"......vampire", ilang minuto pa bago ko matapos ang sasabihin.

Abigail cried her hearts out. "I shouldn't entertained that guy", sabi niya at puno ng pagsisisi ang kanyang boses.

"Who? What guy?", I asked her ngunit hindi niya sinagot.

Mabilis siyang tumayo kaya nataranta din ako. She sprinted out away from me.

Naiwan ako doong tulala at hindi alam ang gagawin.

Who? Guy? Who is that guy?

Nasa isip ko pa rin iyon hanggang sa nakapasok na ako sa mansion namin. As usual. Dad's not around, and mom too. Tanging ako lang mag-isa sa bahay ngayon kaya diretso sa library ang punta ko imbis na sa kwarto.

I want to know more of those things. Vampires. Now, I have the evidence. And it is Abigail. But she's a human. And how did she became a vampire?

And the guy? I guess Abigail will be okay tomorrow. I can asked her some questions to know more about that guy she's talking about.

I will really wipe them out. I haven't meet a vampire even once. Siguro ay nakakasalubong ngunit hindi pa nakaharap ng maayos.

I will surely know.

I shuffled dad's documents there. May mga documents and files siya kasama ang mga history ng Sighisoara.

So they really do exist? They do? And where did they came from?

Nakatulogan ko iyon sa gabing iyon. Kinabukasan ay maaga ako sa paaralan para maitanong iyon kay Abigail at magkaroon pa ng malaking oras na makausap ko siya.