HOWLINGS AND SHADOWS (Thindrel Howzit Hawthorne)

🐾XII. Date🐾

Esmeray Vozenilek

I don't know what does he mean by that? Date? I have no idea what he wants to say.

Palaisipan iyon sa akin hanggang sa makauwi ako sa bahay. I've never been this bothered by someone's words before. Ngayon lang talaga. There's something within him that I don't familiar with.

Parang may kakaiba sa kanya na talagang hindi ko makuha kung ano iyon. I'm so curious about him. Hindi naman ako nagkaroon ng interes sa mga lalaki kahit na maraming lalaki na nakapalibot sa akin noon pa man.

Some are trying to hit on me pero wala. Hindi ko talaga matipuhan. But this guy. Really? Ni hindi ko nga lubusang kakilala. We've met just now. Pero ang epekto niya sa akin ay tila kay lakas.

Natagpuan ko nalang ang sarili ko na nakaharap sa salamin bitbit ang dalawang dress na tila ba ay sinusukat.

What am I doing? Am I really going on a date with him? Kahit mga lalaking matagal ko ng kakilala ay hindi ko pinagbigyan kahit pagkain lang sa cafeteria sa school. Ito pa kaya?

Ngumuso ako at napahiga sa kama. Yakap ang pulang dress na hapit sa katawan ko at hanggang kalahati ng hita ko ang haba. It has plunging neckline.

Huminga ako ng malalim. Wala naman siyang sinabi kailan ang date. Bakit ba ako namomoblema doon. Pagkatapos nga niyang sabihin ang date ay tumalikod ito kaagad sa akin.

Bumangon muli ako at pinulot ang dress na kulay puti. Maybe I should wear this in our first date.

First date? Really? May kasunod pa talaga?

I'm a kind of girl who likes dark colors. Black, purple, gray and everything about dark. Make up at lipstick ko ay dark nga.

Ngayon. Sinubukan kong baguhin iyon. I practice to put light make up on my face. Namangha pa ako dahil bagay naman sa akin ang ganitong klasing make up.

Tumitingkad ang banyagang features ko na ngayon ko lang din napansin. Hindi ako masyadong maputi and my hair is curly from the top. Chinky eyes and thin pouty lips. Maliit ang hugis ng mukha ko at may katamtamang tangos lang ng ilong.

I tried many hairstyle na pwedeng babagay sa akin.

Confused of what I'm doing. I immediately put down the brushes on the table at lumabas ng kwarto. I grab my leather jacket at lumabas ng bahay.

I need to breath. Masyado na akong naging anticipate sa date na sinasabi ng lalaking iyon.

And wait? What was his name again?

Out of my mind. Natagpuan ko nalang din ulit ang sarili ko na nakatayo sa harapan ng Lorenzittee Building kung saan siya nakatira.

Pumasok ako sa loob at sinalubong kaagad ako ng receptionist.

"Ms. Vozenelik, si Mr. Hawthorne ba ulit ang sadya mo?", she asked with full smiles.

Nagdadalawang isip pa ako kung tatango ba ako o hindi. Dinala lang naman ako ng sariling mga kamay at paa dito. Huli na ng mapagtanto.

"What's the number of his room?", I asked.

"Sorry, Miss. We don't share out guest room number", sagot nito sa akin.

Tumango ako. "He's my classmate. May ibibigay lang ako sa kanya".

She look at me down to my hands. "Wala naman po kayong dala, Miss. Anong ibibigay niyo?", she asked with annoying voice.

I'm the daughter of a Mayor here. How dare she talk at me like that? Well, Lorenzittee Building is out of my Father's hold. Balita ko ay hindi basta-basta ang may-ari ng building na ito. It's a big time man. A huge clan of Lorenzittee.

"J-Just...", hindi ko alam ang kung ano ang sasabihin.

"Wait, Miss. I'll call his room and tell him you're here", sabi niya at may ni-dial sa kung ano sa baba. She put the telephone in her ears and speak.

"Mr. Hawthorne. It's Miss Vozenilek again. Can you come down or.... Yeah, she's asking if she can go to your room... Okay, Mr. Hawthorne, I'll send her right away", sabi nito at binaba ang telepono. "Last floor, Miss Vozenilek. Room 206", sabi nito.

"Thank you", sabi ko naman at naglakad na papalapit sa elevator. Ng bumukas ito ay kaagad akong pumasok at pinindot ang last floor.

Tumunog ang ito at hudyat na ansa tamang palapag na ako. Hinanap ko ang room 206. Nasa huling room iyon malayo sa elevator kaya natagalan pa ako.

I'm about to knock on his door when it flew open. It revealed his naked upper body. He smiles at me.

"What can I do for you again, Miss Vozenilek?", he asked.

I cleared my throat. What can he do for me?

"U-Umm, a-about the d-date you said", sabi ko. Why am I stuttering? What's wrong with me.

"You did really came here to asked me that?", he laughs. "I was just kidding".

Nanlaki ang mga mata ko. Lahat ng dugo ko ay nawala sa mukha ko. I look pale. Dahil sa hiya ay hindi ako nakagalaw.

"W-What", halos kapusan na ako ng hininga dahil sa pagkapahiya.

He didn't mean to have a date with me? Am I just thinking about it too much? It doesn't have a meaning to him. Oh! Right. Why would he ask me out on a date when the first time we met ay hindi naman kaaya-aya.

"I-I'm sorry. I'm just....", nangangapa na ako ng salita dahil hindi ko alam ang sasabihin.

The last thing I want to do is walk out. Iyon ang ginawa ko. Pero bago pa man ako makaalis sa kinatatayuan ko ay bigla niya akong hinila papalapit sa kanya.

Nanlaki ang mga mata ko ng nagdampi ang mga labi namin. He kissed me passionately. I've never been kissed this way. His lips are so talented and I'm addicted.

"Just kidding", he said between our kisses. "Let's have the date you want tomorrow after school", sabi niya sa akin.

Nanlaki naman ang mga mata ko at hindi maalis ang tingin sa kanyang mapupulang labi. It looks so tinder and I want to kiss him more.

Mabilis akong lumapit sa kanya para mahalikan siyang muli. Hindi naman siya umangal kaya pinagbutihan ko ang paghalik sa kanya. I'm not a very good kisser but I can kiss.

Hinihingal pa ako ng siya na mismo ang kumalas sa halik. My face looks flushed. Mapupungay ang mga mata ko.

"Let's save it for tomorrow. It will be more exciting", kumindat siya sa akin. "Let's go. I'll escort you out", sabi niya sa akin at lumabas siya sa unit niya.

He escorted me back to my car. Ganoon pa rin ang tingin ko sa kanya. Uhw na uhaw pa rin.

"Bye. See you tomorrow", sabi niya sa akin at kumaway bago ako tumulak pauwi.

What was that?