HOWLINGS AND SHADOWS (Thindrel Howzit Hawthorne)

🐾XLII. Mark you mine🐾

Ilaria Lorenzittee

True enough. Nanatili kami sa MoonBlazingFire Pack castle ng tatlong araw para samahan si Delaney sa pagbabantay ng anak habang abala minsan si Bryce sa mga responsibilidad niya bilang Beta ng pack.

Nakakatuwa din naman kasi ang bata dahil hindi naman ako nagkaroon ng experience sa pag-aalaga nito dahil ako ng pinakabata sa aming mag-pinsan.

Si Claudette naman ang mas nakakatuwa dahil gusto niyang bilisan ang bawat takbo ng araw para makapanganak na siya at pahihintuin niya talaga si Dwayne sa pagiging Alpha pag nanganak na siya para full time dad daw.

"Ilaria, kailan kaya kayo magkakaanak ni Thindrel?", si Claudette sa akin.

Napabaling naman si Delaney sa akin na may mapang-asar na ngiti.

"Teka nga. Kakasagot lang niya kahapon sa akin eh", sabi ko sa dalawa at natawa.

"Kayo na?", nanlaki ang mga mata ni Delaney sa akin.

Ngumuso ako. "Ah! Basta malapit na. Abang nalang kayo sa susunod na mangyayari".

Nagtawanan kami doon. Sila Amara at Freya ay isang araw lang dito at sinundo na ni Uncle Cassius.

Pagkatapos ng tanghalian ay nagpaalan na kami sa kanila. Ngayon ang uwi namin. Hindi naman sa nagmamadali pero iyon ang gusto ni Thindrel kaya pumayag nalang din ako.

"Babalik kami sa susunod na linggo", sabi ni Thindrel sa pinsan.

"Sige. Mag-ingat kayo pauwi", sabi naman ni Claudette sa amin.

Niyakap ko siya at si Delaney. Ngumiti ako bago tuloyang pumasok sa sasakyan ni Thindrel.

Kumaway ako sa kanilang lahat bago kami tuloyang tumulak. Hindi mantanggal ang ngiti sa aking labi habang nasa daan pa kami.

"Did you enjoy?", tanong ni Thindrel sa akin na parang nahawa na rin aa ngiti ko dahil nakangiti din siya.

Tumango ako. "Oo, nakakatuwa sila Delaney at Claudette", sabi ko at natawa.

"Hindi tayo uuwi sa Moldova", sabi niya sa akin sa kalagitnaan ng pag-uusap namin kung gaano kasaya doon.

Niliko niya ang sasakyan papasok sa isang naka arko na bakal sa itaas na may nakasulat na Sighisoara.

"Why are we here again?", I asked.

"Relax. Pupunta tayo sa mansion ng Hawthorne", aniya sa akin. Imbis na lumiko kami sa daan na papuntang sentro ng bayan ay sa kabilang daan siya lumiko.

"Uncle Cecilion owns a building here", sabi ko.

"I know. Doon ako tumira dati", aniya sa akin.

The road is full of large trees. Kahit na maliwanag pa naman ay nagmumukhang gabi na.

Hindi rin nagtagal ay naaninag ko na rin ang mansion na sinasabi niya. Namangha ako.

It was an antique old house pero hindi nawala ang ganda ng desinyo ng bahay. It's still classic. Very much classic.

"Mansion niyo 'to?", tanong ko ng makababa na sabay turo sa mansyon nila.

Umiling siya. "This is Hawthorne's Mansion. Sa aming lahat", aniya. "Dito nakatira sila Uncle Niklaus at Uncle Cassius when their Kingdom burned down hundred of years ago", aniya sa akin.

"I know. Nabasa ko iyan", I smile at him. "So, what are we doing here?", I asked.

Ngumuso siya tila nagpipigil ng ngiti. "Nothing. Ayaw ko lang umuwi muna. Please, stop asking me question. Let's just get inside", aniya at naglakad papunta sa main door nito. He has keys at binuksan niya ito.

"May caretakers dito?", I asked.

Malinis pa rin kasi ang buong bahay kahit na alam kong wala ng nakatira dito.

"Pinalinisan ko kahapon", sagot niya naman sa tanong ko.

"Planado ah? So plano mo talagang dalhin ako dito?", I asked.

Inosente naman siyang tumango sa akin. Dumiretso kami sa kusina kung saan nagbukas siya ng fridge. Kumuha siya ng dalawang blood bag at binigay sa akin ang isa.

Ngumiti ako at binuksan ang blood bag.

"So, bakit hindi ka dito tumira noon when you studied here in Sighisoara?", I asked ans I emptied mine.

"Another one?", Thindrel asked as he handed me another blood bag.

"Yes, please", sabi ko at tinanggap iyon.

"I want to live a simple life. Walang bahid na karangyaan", sabi naman niya.

"But you're driving a tesla. Hindi pa ba karangyaan iyon?", I asked and raise my eyebrows.

Umirap siya sa akin. "It was my mom's decision. She won't met me ride public transportation so she asked dad to give me a car. I'm just thankful it wasn't a luxurious cars", sabi niya kaya natawa ako.

"Ako nga walang sasakyan eh", sabi ko.

"That's impossible. Lorenzittee's are the riches family in Bulgaria!", aniya.

Tumawa ako. "Noon yun. When my asshole grandfather was still alive".

Umirap siya sa akin. "As if your properties isn't counted. You can even ask your Uncle Cecilion to make gold with magic", natawa pa siya.

"Hey! Uncle Cecilion is the most dangerous among the Originals", sabi ko. Even his sons are scared of him.

Masyadong malakas ang aura.

Tinapon niya sa basurahan ang lahat ng walang laman na blood bag bago humarap sa lutuan.

"Enough of your family and mine. What do you want to eat?", he asked.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Kakain pa tayo? Akala ko iyong kanina na ang hapunan?", I asked.

Pinitik niya ang noo ko. "I'll cook for you tonight", ngumisi siya sa akin. "So, tell me. What do you want to eat?", he asked.

"Steak? Pasta?", ngumuso ako at nag-isip ng gusto pang kainin pero wala na akong maisip. "Or.... ikaw?", I whisper pero alam kong narinig niya iyon dahil nanlaki ang mga mata niya at mukhang hindi mapakali.

"W-What!?", he asked as if hindi niya narinig.

"Steak at pasta sabi ko!", tinaasan ko siya ng kilay.

"Hmm, may isa pa akong narinig", he grin and walk towards me.

Ng makalapit na talaga siya ng tuloyan sa akin at mabilis niya akong niyakap.

"Hmm, I heard you, lady", aniya sa akin. He cupped my face and lift if up para magkatinginan kami.

"Later. You'll have me later", sabi niya at pinatakan ng isang halik ang labi ko.

"Hmm? Bakit mamaya pa? Pwede naman ngayon na?", ngumuso sa kanya.

Kita ko sa mukha niya na nagpipigil siya pero mas lalo akong ngumuso.

"Mahal mo ba talaga ako, Ilaria?", seryosong tanong niya sa akin.

Napawi ang ngiti na nasa labi ko dahil sa tanong niya. Tears pooled in my eyes as I nodded at him.

"Oo, Thindrel. Mahal na mahal kita. From the first time I met you and until now and for the years ahead of us. I love you", sabi ko.

Tears escape from my eyes. Mabilis niyang sinalo ang bawat patak nito.

"I love you, too. I'm so in love with you. I'm sorry, baby. I came too late", aniya at mabilis na pinagdikit ang aming labi para halikan ako ng marahan.

"I'm mark you mine now", he said between our heated kisses before lifting me up and go somewhere around the house.