HOWLINGS AND SHADOWS (Thindrel Howzit Hawthorne)

🐾XLIV. Brother 🐾

Thindrel Howzit Hawthorne

We spend weeks here in Sighisoara and everyday is all smooth.

Minsan ay namimili kami gaya ng normal na tao. Ilaria haven't experienced that kind of life before kaya pinaramdam ko sa kanya ang buhay na minsan ay di niya naranasan.

We are acting like a normal person except for the blood. It's already our nature to consume blood at least two lotersa week.

"Oh! Naging tourists attraction yata iyong mansion ng beloved mo dati?", Ilaria said one day as we passed by the Vozenilek Mansion.

Galing kami sa park at nagdate. Napadaan kami dito dahil madadaanan naman talaga namin ito bago makarating sa dulo ng Sighisoara kung saan ang aming mansion.

"Let's go and see?", aniya na parang wala lang sa kanya.

"Bakit?", tanong ko na nakakunot ang noo.

"Nothing. I just want to see it. I'm curious bakit maraming tao dito araw-araw. Every time we pass by here", she said innocently.

Wala akong nagawa kundi ay ihinto ang sasakyan namin sa tabi ng daan. Hindi na namin pinasok sa gate ng mansion dahil plano ko ay hindi kami magtatagal doon.

Pumasok kami sa mansion. Maraming tao kaya pansin talaga ang pagdating namin. Obviously, its too noisy dahil maraming nag-uusap kahit saan.

"Mr. Hawthorne, welcome to the Vozenilek mansion", sabi ng isang lalaki sa akin sabay tingin sa kay Ilaria na nakakapit sa aking braso.

Kumunot ang noo ko. Hindi dahil sa tingin niya kay Ilaria. Kundi ay kung bakit kilala niya ako.

Ngumiti siya ng malaki sa akin. "Pasok po kayo", aniya at nilahad ang kamay para makapasok na kami.

As expected may kainan doon palagi. Looks like the mansion always throw a party for everyone. Bilin kaya ito ng dating mayor?

Ng makapasok na kami ni Ilaria ay nakita kong naaliw siya sa mga paintings na naroon.

Vozenilek men are walking past us hurriedly. Palingon-lingon ako at pilit na pinakiramdaman ang paligid.

Until then.....

I felt a dagger planted on my back. Halos mapaimpit ako sa sakit na naramdaman. It was a silver dagger.

"Finally, after such a long time. You walk into the lion's den", sabi ng isang lalaki na hindi ko kilala. "Thindrel Hawthorne who killed my brother!".

Mabilis na dumalo si Ilaria sa akin pero bago pa siya makalapit ay may whip na hinagis ang tatlong lalaki ang nasagi nito ang leeg ni Ilaria kaya hindi siya tuloyang nakalapit sa akin.

"Thindrel!", she screamed as those men captured me with a handcuffs.

Kaagad na nasunog ang aking balat. It smell like vervain kaya malabong makatakas ako.

I look at Ilaria who strangled pero hindi din siya nakatakas. They injected her with something kaya unti-unti siyang nawalan ng malay. Bago ko pa matawag ang pangalan niya ay nagdidilim na rin ang aking paningin.

"Ilaria", tawag ko bago nabawian ang malay.

Nagising ako na puno ng kadena ang katawan. Vervain leaves were on my skin kaya nanghihina akong idinilat ang mga mata. The silver dagger is still on my back kaya mas lalo akong nahihirapan.

Napasubsob ako sa sahig dahil aa matinding panghihina. I heard a faint laugh not too far from where I am kaya kahit na nasa sahig ang ulo ko ay pilit ko pa ring tumingin sa kung saan nanggaling ang boses.

"I know your kind exist. My niece also knew. It's just my brother who doesn't", tawa nito sabay tapon ng makapal na aklat malapit sa mukha ko kaya lumipad ang alikabok at nalanghap ko ito.

Napaubo ako dahil doon.

"That's my study. And I know some history", ngumisi siya pero hindi ko masyadong makita.

He step on my head. Nagpupumuglas ako pero wala akong nagawa. Mas diniinan niya pa ang pag apak sa ulo ko.

".....and your weaknesses", aniya sa akin sabay hablot sa kamay ko. He pull off the ring from my finger.

I groaned.

Mas malaks siyang tumawa. Pinasok niya sa bulsa niya.

"And now!", may sininyas siya sa isang lalaki.

Pagkatapos noon ay bumukas ang bintana na nasa likoran ko and the sunlight penetrated inside.

Napasigaw ako as my skin started to peel off and it slowly burn. My body started to give off some steam.

"AAARRRGGGGHHHHH!!!!", I screamed from the top of my lungs.

Masakit. Masyadong masakit ang epekto nito sa amin. This is the worst way to die as a vampire.

He ma then close the window to see ne suffering. Nakapikit ako dahil pilit ko pa ring ininda ang sakit ng pagkakasunog. It started to heal but it is slower than usual. Dahil sa silver dagger na nakaturok sa aking likod at sa epekto ng vervain na nasa kadena.

"How was it, Your Majesty?", he mocked at me and laugh hard.

Hindi ako sumagot. I can't open my left eye dahil sa pagkasunog nito. The left side of my body is severely burned from the sunlight.

"I want to kill you but I wanna make you suffer first", aniya.

Narinig kong may nag-aayos ng steels di malayo sa akin. And with a flash of camera, I know they're recording this.

He's studying me huh?

He opened the window again at napasigaw muli ako sa sakit na naramdaman. Nakapikit ako at pilit na ininda ang sakit kahit na alam kong hindi ko kaya.

I feel like I'm in a inferno sa init na naramdaman. My body give off thick smoke and my skin peel off and the burned skin fly like ashes in the air.

Naramdaman kong malapit na ang kataposan ko. I just close my eyes and imagined Ilaria.

How pathetic I'll die like this without saying goodbye to her. And speaking of? Where is she?

Small fires started to lit up on my skin hanggang sa naramdaman kong malapit ng natupok ang aking katawan.

My system immediately shut off and I lost conscious.

Nagising nalang ako na hubo't-hubad and my bones aching like mad. Nilibot ko ng tingin ang paligid and all I can see is the large scratches on the walls and dead men on the ground bathe with their own blood.

Napatingin ako sa sarili ko. Am I dead?