" Amaryllis "[Complete]

┨Chapter 11├ Amaryllis

-با کیونگسو خوش گذشت؟

بک هومی زیر لب گفت و تو بغل چان فرو رفت.

-خیلی خسته ام

مرد دستی به موهای خوشرنگ پسر کشید.

-امشب رو تخت من میخوابی؟

بکهیون با کمی فکر جواب داد:

-قبل از اومدنم به مادرم گفتم که ممکنه صبح برگردم خونه

نیشخند عریضی رو لبهای چان نقش بست.

-بیبی باهوش من

-چانیول

چان اخم ریزی کرد.

-باید یاد بگیری وقتی صدات میکنم بیبی، یعنی من ددی توام

بک لپهاشو پر از باد کرد و با چشمای معصومش به مرد زل زد.

چانیول در جواب مظلوم نمایی پسر ریز خندید.

-اینبار ازت میگذرم چون خیلی شیرینی

-ددی

-میشنوم

بک به لحن جدیش لبخند کمرنگی زد.

-عکسبرداری فردا چطوریه؟

-قراره با لوهان همکاری داشته باشی، دوتاتون توی یه قاب عکس میگیرین

بک نفس عمیقی کشید و با خزیدن دست چان به زیر تیشرتش ناخواسته خودشو جلو تر برد و ناگهان رو عضو مرد نشست.

لبهای چان با آه خفه ای باز شدن و باعث شد بکهیون وحشت زده عقب بکشه اما توسط دستای چان دوباره جای اولش برگردونده شد.

-من...یه کم مضطربم

چانیول خونسردانه انگشتاشو از کش شلوار و لباس زیر پسر گذروند تا باسنش رو پیدا کرد.

-بیخیال فردا

-چی؟

-من فقط یه بار حرف میزنم و تو هم خوب گوش میدی

بک بزاقش رو ناشیانه بلعید و به تکون دادن سرش اکتفا کرد.

-قبلا گفتم که باید جوابمو با زبونت بدی نه با تکون دادن سرت!

بک بهت زده از شخصیت جدیدی که باهاش رو به رو شده بود لب باز کرد:

-ب..بله

-در مورد فردا حرف نمیزنیم، برو تو اتاق خواب منم الان میام

بکهیون از رو پاهای مرد بلند شد و بعد از نگاه نگرانی که به چان انداخت چند قدم سمت اتاق خواب گرفت.

-بکهیون

پسر که گیج شده بود آشفته خاطر سمت چان برگشت.

-بله

-لخت شو تا برگردم

لبهای بک ناباورانه باز شدن و تا زمانی که چان تو اتاق کناری اتاق خواب محو شه نگاهش رو ازش نگرفت.

-لخت شم؟