Derslerim çok ağır okula gelip gidiyorum o yüzen aralıkla atmak zorunda kalıyorum özür dilerim:(
Barış: kızlar gelin yemek hazır
"Geliyoz"
Deniz: ben yemiyeceğim
"Neden?"
Deniz: üff aç değilim ya
"İyi gel yanımda dur ama"
Barış söylediğimiz yemekleri masaya koyuyordu uraz ortalıkta yoktu
"Nerde bizim oğlan?" Dedim dalga geçerek
Barış: şirkette bişey olmuş ona gitti gelir şimdi
"Kim aradı?"
Barış: gökhan bey çağırmış
"Ben senin kafanı sikiyim ya"
Barış: noldu
Hızla urazın odasına çıktım yatağının altındaki kutuyu çıkartıp elime bir silah aldım
Deniz: sude napıyon o silahla?!
"Zamanım yok arabanın anahtarını ver!" Diye bağırdım barışa
Barış: bende geliyorum
"Ver dedim!"
Bana arabanın anahtarını attı
Hızla binip 2 yıl önce kullandığım arabanın direksiyonuna geçtim zor bela da olsa hızla şirkete gittim ışıklar kapalıydı içeriye girdim gökhanın sesi geliyordu
Gökhan: tapunun yerini hala söylemedi mi bu herif?!
"Hayır efendim"
Gökhan: bi işide becerin arkadaş çekil
Sessizce ilerledim bir duvarın arkasına saklanıp onları izledim uraz oradaydı ağzı yüzü kan içindeydi
Gökhan: burda ölmek mi istiyorsun iyi kolay olsun dedi ve uraza silah çekti o an bir adım atmışken olacaklar aklıma geldi ve geri çekildim
Uraz: sana yerini asla söylemeyeceğim dedi zar zor konuşuyordu dolan gözlerime hakim olmaya çalışıyordum benim yüzümdendi
Gökhan : dua et sana ihtiyacım var
Beynim çalışmıyordu ne yapacağımı bilmiyordum aklıma gelmiyordu
Kapıya baktığımda arkamdan gelen barışla denizi gördüm onlara gelmemelerini işaret ettim kapını önünde bekliyorlardı telefonumu çıkartıp barışa bir mesaj attım mesaja bakıp kafasıyla onayladı denizi arkasına alıp kapıya sert bir tekme attı onu tekme atmasıyla yandaki odaya girip saklandım barışla deniz yakalanmamak için koşarken adamlarından hepsi dışarıya koştu sadece gökhanla uraz vardı içeride herkesin gittiğinden emin olup onların yanına gittim sessizce elimdeki silahı gökhanın kafasına dayadım
Gökhan: hayranların seni kurtarmaya gelmiş uraz diye güldü
"Yok hayranı değil kardeşi"
Gökhan: minik sudeden beklenen aptal hareket
Uraz: git sude lütfen
"Seni almadan hiçbiryere uraz" dedim akan gözlerimle
Gökhan: şu an o silahı çekebilirsin yapsana aptal kız
"Kapa çeneni!"
O an odadan beni onları gözetlerken gören adam çıktı ve elindeki silahı bana doğrulttu
Gökhan: görüyormusun mustafa aptal kız da katıldı işkenceye
Uraz: ona bişey yapın varya
Gökhan: sizde aptallık genetik galiba hadi uzatma tapunun yerini söyle ikinizde burdan güle oynaya çıkın
"Avucunu yala!"
Gökhan: çok sıkıcı sen bana silah çektin o sana ölüp gideceğiz burda
O an adamın arkasındaki barışı gördüm eliyle 3 e kadar saydı sayması bitince gökhanın adamına ateş etti adam yere düşerken bende gökhanın ellerini tutup arkasında birleştirdim
Gökhan: ah evet 3. Cüsü eksik kalmaz
Barış yanıma gelince gökhanı ona emanet edip uraza doğru koştum ipleri çözdükten sonra ağlayarak boynuna atladım etrafımızı polis sirenleri sararken daha çok ağladım
Çok düşündüğüm uzun bir bölüm oldu ama mükemmel oldu bence yavaş yavaş barışta bazı şeyleri anlayacak artık ce yine çok düşündüğüm birşeyi yapmak veya yapmamak arasında ikilemdeyim size soruyorum sevgili okuyucularım;
Hikaye dümdüz yaşam biçimlerini anlatarak mı gitsin yoksa aralarına bazı şeyler mi girsin heyecanlı mı olsun?
Cevaplarınızı bekliyorum🖤
