/2.20/

2.8K 100 4
                                    

İlerleyen saatler daha kötü geçiyordu
Uraz: sude dinlenmek ister misin?
"Yo iyiyim ben"
Uraz: çok dalgınsın
"Durumları biliyorsun"
Uraz: beni de tedirgin ettin şimdi nasıl sizi bırakıp işe gideceğim?
"Yok bişey olmaz benim abartmam işte"
Uraz: bak başka şeyler varsa söyle
"Var yapımcının oğlu beni polise vermekle tehdit ediyor o evimizin etrafında dolaşıyor bana bizim evin çekilmiş fotoğraflarını gösteriyor kafayı yemek üzereyim kurtar beni birisine söylersem bizi öldüreceğini söyledi bişey yap!"
Gözlerimi açıp yataktan hızla doğrulduğumda söylediklerimin rüya olduğunu anlamıştım
Uraz: sude iyi misin?!
Göz yaşları içinde ona sarıldım
"İyi değilim çok korkuyorum"
Uraz: neden?
"Birisi bizi izliyor gibi hissediyorum daha ne kadar söyleteceksin?"
Uraz: ben burdayım ama senin yanındayım sen benim için her şeyden önemlisin insan önem verdiği insanı kendinden önce tutar
"Yardım et bana"
Uraz: sude söylediklerin gerçekten çok gerici üzerine gitmek istemiyorum ama bana neden böyle davrandığını açıkla
"Kendimi hiç iyi hissetmiyorum çok rahatsızım endişeliyim"
Uraz: içini rahatlatacaksa 1 hafta bizim dağ evine gidelim sen kafanı toplarsın olur mu?
Dedi şefkatle saçlarımı okşarken
"Olmaz"
Uraz: ama sen korkuyorsun biraz değişiklik iyi gelir
Buradan gidemezdim benden bişeyler istemeye devam ederse burada olmam lazım riske atamam
"İstemiyorum burdan ayrılmak"
Uraz: peki seni vazgeçiremem
Ona sarılmayı bırakıp yüzüne baktım
"Bir şey olursa arya ve barlasa iyi bak tamammı?"
Uraz: aa sude yeter ne saçmaladın ya?!
"Bilmiyorum"
Uraz: bana bak yüzüme bak
Bakamıyordum ki kafam sürekli eğik duruyordu ellerini yanaklarıma koyup kafamı kaldırdı
Uraz: burada benimle olduğun sürece kimse hiç bişey yapamayacak
"Bir şey olacak biliyorum benim hislerim her zaman doğru çıkar"
Uraz: hayır hiç bir şey olmayacak
Ellerini yanaklarımdan çektim
"Bazı şeyleri anlasan belki bu halim son bulur"
Yataktan çıkıp ayağa kalktım
Uraz: pekala sorun yine bana döndü gitmiyorum şirkete güvenliği sıkılaştırıyorum bakalım neler olacak gün içinde
Benden istediklerini yapabilip başımdan gitmesini sağlamalıydım ve urazın bunu bilmemesi lazımdı
"Hayır hayır sen git işine benim gereksiz abartmam bakma sen bana"
Tekrar yatağa gidip önümde oturdum ellerini alıp yanağıma koydum
"Bak oldu işte"
Uraz: neler olduğunu anlatır mısın gerçekten kendim öğrenirsem kötü olacak
Barlasın ağlaması benim için avantajdı
"Ben yanına gideyim"
Uraz: sude
"Efendim?"
Uraz: sadece tek bir şeyi unutma seni sevdiğimi
Gülümseyerek odadan çıktım
Barlsın odasına girince onu gördüm
"Ne istiyorsun?"
"Hiç gelmeyeceksin sanıp çocuğa üzülmüştüm"
Barlasın beşiğini sallamaya başladım
"Ne istediğini sordum?"
"Para 500 lira"
"Paraları ne yapıyorsun?"
"Ben sana sütyeninin rengini sorsam bu seni ilgilendirmez dersin bana sorduğun soru da seni ilgilendirmez"
"Aynı baban gibisin aklın hep oralarda"
"Eğer ağzından bir daha böyle bişey duyarsam seni yaşatmam!'
Onun için hazırladığım parayı çıkardım
"Uraz güvenlik sistemini ve çevredeki korumaları arttıracağını söyledi dikkatli ol derim"
"Beni tanımıyorsun"
Dedi balkona doğru giderken
"Bekle"
Masanın yanına yaklaşıp elime bir vazo alıp arkama sakladım
"Ne var?"
Ona iyice yaklaştım bunu yapmak zorundaydım özür dilerim Uraz
Kendimden utanarak dudaklarına yapıştım yerin dibine girmek istiyordum onu öperken o hareketsiz durmayı tercih ediyordu daha fazla devam ettiremeyeceğim için elimdeki vazoyu yavaşça arkasından kaldırdın o sırada sertçe elimi tutup benden uzaklaştı
"Öpücükle adam kandırıp vurmak ha kadınlığını çok iyi kullanıyorsun ya?"
Sinirle ona baktım
"Bırak kolumu!"
"Küçük ihanetler en sevdiğim"
"Senden hoşlandığımı falan mı sanıyorsun hepsi seni tuzağa düşürmek içindi doğru konuş!"
"Yapmak istediğin şeyi asla yapamayacaksın sude beyoğlu"
Kolumu bırakıp balkona çıktı
Kendimi iğrenç hissediyordum
Beşiğin yanındaki koltuğa oturdum
"Her şey sizin için barlas" 
Kocaman gözleriyle bana bakıyordu
"Öyle bakma babanı çok seviyorum bu sadece bir oyundu emin ol babanı kimseyle değişmem o harika biri onu hat ettiğim için çok şanslıyım"

Uzun yazmaya çalıştığım için bu saate kaldı özür dilerim nedense kendimi artık polisiye roman yazıyormuş gibi hissediyorum ilerledikçe daha da öyle hissedeceğim heralde bu günlük bu kadar hoşçakalın✌🏻

Üvey abim Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin