İvit aklıma hiçbişe gelmiyo çok aptalca bölümler yazıyorum ağlcm T_T neyse başlıyrm fotodaki yavrum Sude
(Urazın anlatımıyla)
Evin içinde sudenin telefonunu arıyorduk
Sude: yok telefon sessizdeydi bide
"Cidden yok"
Sude: barış deniz ararsa falan meraklanırlar
"Nerde olabilirki heryeri aradık"
Sude: hiçbir fikrim yok
"Benİm odaya baktınmı?"
Sude: öyle üsten
"Zaten barış gelene kadar yeni odan oldu orayı inceleyelim bi"
Haklı çıktım telefon benim odamdan çıktı
Sude: buradada bişey kaybetttim merhaba yeni odam
"Ama sanırım barış gelene kadar olacak"
Sude: barış öğrense bile bu kadar rahat olamayacağız halimize bak senin üstün yok ben gecelikle geziyorum
"Barışı evden mi atsak"
Sude: yok artık sende düşman mısın çocuğa
"Yani başka evde kalsa bizim yandakinde"
Sude: küçük evdemi?
"Yani hem yakın camlardan birbirimizi görebiliyoruz ama aynı evde değiliz"
Sude: olur gibi kabul edermi ki?
"Eder ya anlayışlıdır o"
Sude: ben daha sevgili olmamızı hoşgörüyle karşılayacağına inanmıyorum
"Onun düşüncesi umrumda değil bu aşkı biz yaşıyoruz çekim ikimizin arasında başkalarının söz hakkı yoktur bizim aramızdaki ilişkide"
Sude: ama-
"Ama sı yok sude bir daha gerçekten bu konuyu açmanı istemiyorum ben hoşgörü göstermezse barışı karşıma almaya hazırım haberin olsun"
Sude: tamam bende hazırım
Yatakta oturan sudenin yanına oturdum bacağının üstündeki elini alıp tuttum
Sude: elimi hiç bırakma
"Asla bırakmayacağım"
Birbirimize bakarken kapı sertçe çalındı irkildiğimiz sırada hızla aşağıya indik kapıyı zorlayıp ısrarla çalan kişiye içimden sövüyordum sude benim arkama geçince kapıyı açtım
"Uraz senmisin?"
"Evet noldu?
Arkamdaki sudeye baktılar
"Kız içeride kalsın sen gel"
Sude: bende geliyorum
"Hayır sen içeride beni bekliyorsun"
Sude: tabiki buna inkar edeceğim
Bişey söylemesine izin vermeyerek kapıyı suratına kapattım
Adamlar beni sürükleyip arkaya doğru götürdü
"Ne istiyorsunuz"
"Bu gökhan abiden hatırlatma" anlamsızca bakarken karnımda hissettiğim acıyla gözlerim karardı acının geldiği yere baktığımda adamlardan birinin beni bıçakladığını gördüm o an aklımdan tek bişey geçiyordu Sude öğrenirse yapacaklarını adamlar hızla kaçarken acı içinde arabama yöneldim zar zor arabaya binip bir bez parçasıyla bastırmaya başladım bize en yakın bir sağlık ocağı vardı oraya doğru hızla sürerken gözlerimdeki yaşlar acıdan değil sudenin öğrenince vereceği tepkilerden di sadece onu düşünüyordum bez birkaç saniye içinde kıpkırmızı kan olurken varmıştım arabadan zorla inip içeriye girdim hemşireler beni acil servise yönlendirdi orada gereken işlemleri yaparak bir bezle sardılar sadece bunu yapıp olayı kapatmak istiyordum olabildiğince de sudeden saklıyacaktım tişörtüm kan içinde olduğu için yoldaki bir butikten yeni bir tişört aldım her şeyi eski haline getirdiğimden emin olduğum zaman evin bahçesine girdim
Hareket ederken biraz ağrı yapıyordu hatta yeni olduğu için baya direnmek zorundaydım sudeye asla belli etmemek zorundaydım zoraki bir şekilde kapıyı çaldım
Abi urazın her zaman güçlü davranmasına bi tek benmi sinir oluyorum? Kendi yarattığım karaktere sinir oluyorum farkındaysanız neyse güzel bir bölüm oldu şahsen ben gökhan kabusunun hemen bitecek bişey olduğunu sanmıyorum sizin düşünceleriniz ne? Yazın neyse bye girls🖤✌🏻✌🏻✌🏻
