Deniz: ben kafeteryaya gidiyorum bişey istiyormusunuz?
"Hayır"
O sırada teyzem koridorda belirdi
Teyze: sudecim!
"Teyze!"
Dedim dolan gözlerimle
Onunla sarıldığımızda zaten dokunsalar ağlayacak gibiydim
Teyze: durumu nası?
"Normal her zaman stabil diyorlar"
Teyzem: nasıl olmuş kaza?
Barış: arabanın frenleri patlamış
"Neden bana daha önceden söylemedin!"
Barlas bağırmama uyanmıştı
"Sende mi ya!"
Teyze: dur kızım sinirini çocuktan çıkarma
Koltuğa oturup elimle yüzümü kapattım
"Delirmek üzereyim"
Barış: sude bak seni anlamaya çalışıyorum ama üzgün değil sinirli gibisin
"Delirmek üzere olduğum içindir belki?!"
Ayağa kalkıp barlası aldım ve koridorun sonuna ilerledim
Barış: nereye
"Hava almaya çıkıyorum"
Merdivenlerden aşağıya inip hastaneden çıktım bahçedeki bankların birinde oturdum
"Sana bunları yaşattığım için özür dilerim"
"Ama biliyor musun hiç bir şey olmayacak bizim için yaşayacak bizim için her şeyi yapar bunu da yapacak"
Çevreyi dolaşmaya başladım
"Hava soğudu iyice gel içeriye girelim"
İçeriye girip koridora doğru yürüyünce odanın önündeki kalabalığı fark ettim ve hızla ilerledim barlası arabasına koyup yanlarına gittim
"Noldu?!"
Barış: uyandı
"Nasıl uyandı gerçekten uyandı?!"
Barış: evet seni sayıklıyor durmadan
Bu sefer ki kalp durmam mutluluktan dı işte
Açılan perdeler le urazı görmüştük çok yorgun gözüküyordu elini zar zor kaldırıp bize el salladı
Sevinçten ne yapacağımı bilmiyordum ama bunun olacağını biliyordum söz konusu ailesi olunca urazı kimse tutamazdı
Barış: çok kötü gözüküyor
"Ama uyandı zamanla geçer"
Deniz: oh şükürler olsun ki çok hafif hissettim kendimi
"Canı acıyor mudur?"
Barış: bilmem
"Yanına gitmek istiyorum doktorlara soralım hadi!"
Barış: ya kızım dur adamlar bi odadan çıksınlar
"Sen anlamazsın beni"
Doktorlar yanımıza geldi
"Şimdilik uyandı ve durumu iyi yinede birkaç gün hastanede kalması lazım"
"Onu görebilir miyiz?"
"Sadece yakınları girse iyi olur 1 2 kişi yani"
"Tamam benimle gelmek isteyen var mı?"
Barış: teyze ister misin gitmek
Teyze: ay yok ben ağlarım falan çocuğun morali bozulur sen git
Barış: iyi peki
İçeriye girince doğrulmaya çalıştı
"Hayır hayır yat sen"
Yatağının kenarına oturunca elimi tuttu
Uraz: seni korkuttuğum için özür dilerim dedi kısık bir sesle
"Dileme gerek yok"
Barışa bakınca
Uraz: gelsene oğlum ne uzaktan izliyon?
"Şokta heralde"
Uraz: gülünce canım acıyo
"Özür dilerim bilmiyordum iyi misin?"
Uraz: abartılacak bişey değil ya
"Barış orda mısın?"
Barış: yine kaldık 3 ümüz
"Ya evet"
Uraz: dünyaya karşı sadece 3 ümüz
"Her zaman olduğu gibi"
Uraz: sude senin bi süprizin vardı ona ne oldu?
"Ya onu boşver ya"
Uraz: çocuklar nasıl?
"Arya evde biliyo durumunu barlas burda zaten"
Uraz: ona neden söyledin?
"Bende gelicem diye tutturunca sinirden ağzımdan kaçırdım"
Sabah olunca doktorlardan durumunu aldık
"Biz sandığımızdan daha az şeyle karşılaştık mesela biz ellerinde his kaybı beklerken ilk saniyelerde elini kaldırmayı başardı kimsenin yardımı olmadan"
"Yani?"
"Bu gece burda kalsın yarın çıkış işlemlerini başlatırız"
Öhöm öhöm sandığınız kadar kolay olmayacak artık işler karışacak çok heyecanlıyım o bölümler çok kafa yorduğum bölümler olacak emin olun beynimin durup bedduaya kurban gitmeme rağmen uzun yazmaya çalışacağım bu bölümlük bu kadar hoşçakalın😽
