Amore #2: Withered Epitome of Beauty

WEOB 34

The four corners of the car were filled with the deafening silence. The silence that makes me feel more tense and nervous. Tutungo kami ngayon sa building ng Bureau of Customs kung saan nagtatrabaho si Tres para alamin kung ano'ng nangyari.

Tres brought back the car's engine to life. His face is calm as he started driving. I thought he's not worried but I'm wrong.

I saw how his lips quivered even if it's not cold. I saw how he strummed his fingers on the steering wheel and I saw a glimpse of his troubled face which he immediately changed when I'm glancing at him.

Hindi siya mapakali at naiintindihan ko kung bakit siya gano'n. It's about his work in the BOC for almost six years. He build his career for a long time and now, what will happen? Mawawala na lang iyong bigla? I can't attain seeing him so vulnerable because of losing his job.

Binalingan ko muna ng tingin si Sassy na natutulog na sa back seat bago pinagmasdang muli si Tres na nagmamaneho.

Kanina, pumunta muna kami sa condo na tinutuluyan ni Tres dahil kapag may tatawag sa kaniya tungkol sa trabaho ay kailangan niyang magbihis ng uniform bago tutungo sa BOC.

Now, he's already wearing his uniform. On his top is a black three-fourths polo sleeve which has an embroidered word on the left side of his chest. Nakasulat doon ang salitang CUSTOM at sa taas ng salitang iyon ay ang patch ng BOC. On each side of his shoulders are epaulettes with three gold lines and their logo.

Tres was also wearing a black cap which also has an embroidered yellow CUSTOMS and below it are the words PROTECTING THE BORDERS. Sa bandang kanan naman ng kaniyang pang-itaas ay nakaipit ang kaniyang mga ID. His top was also tucked in with his black slacks which has a belt in it.

He look so superior and the way he maneuvered the car screams power. Mas lalo akong namangha dahil sa kung anong bumabalot sa kaniya ngayon. His seriousness is new to me, it's different but the same. 'Yong alam mong iba ang aura niya ngayon pero alam mong siya pa rin ito, hindi kailanman magbabago.

Swabeng-swabe lang ang mga galaw ni Tres na para bang hindi siya nagmamadali. Pero sa matagalan kong pagtitig sa kaniya ay nakita ko kung paano manginig ang kaniyang mga kamay habang hawak-hawak ang manibela.

I don't know what urged me to do it but I reached for his right hand and I felt how it trembles. He looked at me with his brown eyes pooling with tears. Bumigat ang kalooban ko at nagkagat ng labi. Seeing him hurting, hurts me big time.

I heaved a sigh and move my thumb in circles on his palm. "Face it and remain brave. Know that I'm always here for you, hindi kita iiwan kahit ano pa mang mangyari. Walang maiiwan dito."

Bumagal ang kaniyang pagmamaneho dahil sa traffic. Isinandal niya ang kaniyang ulo sa headrest ng kaniyang upuan at napapikit siya ng ilang segundo. Nanatili akong tahimik at muli naman siyang nagmulat ng mata bago pinakawalan ang mabigat na hangin na lumulukob sa kaniyang sistema.

"Alam kong nandito ka lang, Ma'am kaya salamat. Salamat dahil sumama kayo ni Sassy. Salamat dahil nakaupo ka sa tabi ko. Salamat dahil ang presensya mo—ang buo mong pagkatao ang nagpapalakas sa akin ngayon."

Tres grasped my hand and intertwined it with his. Mahigpit ang pagkakakapit niya sa kamay ko na para bang sa akin siya kumukuha ng lakas.

"Salamat din, Tres." I looked at him, tears are running down my cheeks. "Salamat dahil nandoon ka sa oras na iniyak ko ang lahat. Salamat dahil naging magkaibigan tayo. Salamat dahil bumalik ka at pinaramdam mo sa 'kin na hindi lang ako ganitong klaseng babae. Na meron pang mas sa akin na ikaw ang nakakita at naka-appreciate. Salamat sa pag-intindi mo at sa pagpapasenya mo sa ugali ko. At salamat dahil ikaw ang ibinigay sa akin. Salamat dahil ikaw ang nobyo ko."