EVDE KALMIŞ

3.Bölüm

Merhabalar!
İyi okumalar sevgili okuyucularım.
Sizleri seviyorum biliyorsunuz.
Yorum yapıp oy atarsanız çok mutlu olurum. 🖤

-------

Ayaklarım beni Can'a doğru götürmüyordu.

Dakikalardır öylece ona bakıyordum, o da eline.

Kollarım yavaş yavaş üşümeye başladığında duran beynim çalışmaya başladı.

Silkelenip bir adım attım ona doğru.

Beni farketmemiş olabilirdi. Dalgındı belli.

Kaç yıl geçmişti neydi bu duraksamam peki?

"Can?"

Kollarımı gögsümde bağlayıp ısınmaya çalıştım.

Hep annem yüzünden, ne gerek vardı böyle salak saçma elbise giymeye ya?!

Kafasını kaldırdı yüzüme baktı ama sanki burada olduğunun farkında değil gibiydi.

Konuşmayacağını anlayınca aradaki mesafeyi kapatıp mesafeli şekilde yanına, kaldırıma oturdum.

Hava karanlık olmasına rağmen sokak lambaları her şeyi aydınlık gösteriyordu.

Yana doğru dönmeden önüme baktım. "Neden buradasın?"

Şaşırmıştım çünkü. Evlendiğinden beri onunla da eskiden arkadaşım olan Yüsra ile de neredeyse hiç görüşmemiştim.

Yapamamıştım.

Eskiden Can'a aşık olduğumdan, onlarla görüşmeyi kesmek bana en iyi yol gibi görünmüştü.

Zaten onlarda mahalleye bir kaç kez gelip abimlerle görüşmüşlerdi o kadar.

Derin bir nefes alıp verdi. Sıkıntılı olduğu çok barizdi.

"Boşandık." dedi aniden.

Söylediği ağzımı açık bırakırken, "Ne?" dedim şaşkınca ona dönüp.

Düşündüm biraz. Kalbimi yokladım ama başka hiç bir duygu yoktu içimde bu söyleme karşı sanki.

Emin olamıyorum.

Yüzüme bakıp kafasını salladı.

"Ayrıldık.Ben de evime döndüm Narin."

Açık ağzımı kapatıp derin bir nefes aldım. Yüzümü yeniden karşıya döndüm.

"Anladım."

Başka ne söyleyeceğimi bilemiyordum.

Bu kadar yıl sonra, yakın olmadığım birine ne söyleyebilirdim?

İlk aşkıma ne söyleyebilirim?

Bir kaç dakika kadar ses çıkarmadan oturduk.

Üşümem ağır basınca ve burada oturmamın gereksiz olduğunu düşünmeye başlayınca ayağa kalktım.

Omzuna dokundum.

Hafifçe gülümseyip, "Zaman." diye fısıldadım.

"Zaman her şeyin ilacıdır Can."

Buruk bir gülümseme ile karşılık verdi.

Elimi omzundan çekip hızlı adımlarla eve yürüdüm.

Eve vardığımda hala üstümden atamamıştım şaşkınlığımı.

Üstümü çıkartıp pijamalarımı giydim.

Balkona çıktım.

Aşağı, Can'ın oturduğu kaldırıma baktığımda anne babasının evinin kapısını çaldığını gördüm.