EVDE KALMIŞ

6.bölüm

 
Merhabalar!
İyi okumalar sevgili okuyucularım.
Sizleri seviyorum biliyorsunuz.
Yorum yapıp oy atarsanız çok mutlu olurum. 🖤

---

Günler geçiyordu ve ben sürekli iş bulmaya çalışıyordum.

Buluyordum ama işe almıyorlardı beni.

Ben de çareyi eve kapanmakta bulmuştum.

1 hafta geçmişti buluşmanın üstünden. O günden beri Yiğiti çok az görmüştüm görsem bile çok haz etmediğim için kafamla selam verip geçiyordum yanından.

Onun da benden pek hoşlanmadığı belliydi zaten...

Bugün odamı toplamam için annemle uzun uzun kavga etmiştik ve sonunda kabul edip toplamaya başlamıştım.

Balkon kapım açıktı. Serindi İstanbul bugün. Müzik açmış bir yandan odamı topluyor bir yandan da müziğe eşlik ediyordum.

Gözüm karşı bina balkonuna çarptı.

Yiğit bu saatte neden evdeydi ki? Sabah işe giderken görnüştüm.

Elindeki kitabın sayfalarını çevirirken birden gözleri bana çevirdi.

Göz göze gelir gelmez arkamı dönüp dolabıma bir pantolon yerleştirdim.

Tarkan işim olmaz şarkısı çalıyordu.

Yiğit hala beni izliyordu hissediyordum.

"Olsun be güzelim olsun aşkın sağ solu belli -"

Şarkıya eşlik ederken Yiğit'in bağırmasıyla gözüm yeniden karşı balkona çarptı.

"Sesini biraz kıssan mı ?"

Elindeki kitabı kapatmış oturduğu sanldayede bana doğru dönmüştü.

"Hayır. Dinlemek istemiyorsan içeri geç Yiğitçim."

Telaffuzumla yüzünü buruşturdu.
"Sen cidden akıllanmazsın. Evde kalman çok normal."

Dediği şeyle sinirlerim tepeme çıktı.

Elimdeki kot çeketi yere fırlatıp müziği kapattım.

Balkona çıkıp demirlere tutundum. "Benimle düzgün konuş ağzını burnunu kırarım yoksa."

Söylediğim cümleyle Yiğitte ayağa kalkıp balkon demirine yaslandı.

"Saygısızsın, terbiyesizsin ağzın çok bozuk. Biraz düzelt kendini be kızım. Geçen hafta o kadar konuş-"

Gözümü etrafta gezdirdim.

"O cümlenin devamını getirme sakın." dedim gözlerimi gözlerine dikip.

"Onlara hak verdiğini söyleme sakın."

Gökyüzüne baktı sonra bana döndü. "Aslında söylediklerinin bazılar-"

Burnum sızladı. Neden onun düşüncelerini bu kadar umursamıştım ki?

O da diğer herkes gibiydi.

"Tamam." dedim sözünü kesip.

"Haklı buluyorsan sen de yanıma yaklaşmassın muhattap olmassın ki zaten haklı bulman benim seviyemden ne kadar aşağıda olduğunu gösterdi bana."

Gözlerini kısıp beni süzdü. Üstümdeki kısa şorttan açıkta kalan bacaklarıma baktı. Baktığını görünce hayatımda ilk defa utandım.

İlk defa.

Yeniden gözlerime baktığında arkamı dönüp hızla balkondan çıktım kapımı kapatıp perdeyi çektim.

Yatağıma oturduğumda derin bir nefes alıp verdim.