EVDE KALMIŞ

Özel Bölüm-1

Merhabalar herkeseee! Finalimizden sonra daha da ünlendi benim biricik kitabım Evde Kalmış..

Tebrik ediyorum hem kendimi, hem kitabı, hem Narin'i hem Yiğit'i ve bütün okuyucularımı.

Demek ki sevdirebilmişim size, bununla o kadar gurur duyuyorum ki inanamazsınız..
İyi ki varsınız. İyi ki yazmışım Evde Kalmış'ı. Taslakta bırakmamışım iyi ki..

Kelimeler yetmiyor mutluluğuma bu yüzden çok uzatmadan başlayalım bakalım özel bölüm serimize. 2  bölümlük bir seri bu.( Bu bölümde biraz gelişmelerden bahsedeceğim,diğer bölümde sonuçlarla devam edeceğim.)

Yeterince mutluluklarını göremedik değil mi? Haydi görelim! İyi okumalar aşklarım. ❤️

Yorumlarınızı, oylarınızı bekliyorum. Çoook uzun zaman oldu biliyorum bir sonraki özel bölümde, yani tamamen vedamızda görüşmek üzere..❤️

----

"Hadi artık at şu topu!"

Kaşlarımı çatıp karşıda ellerini beline koyarak bekleyen abime  göbeğimi gösterdim. "Birazcık anlayış göstersen olmaz mı abi?! Rica ediyorum yani çok yedim bugün şiştim be!"

Evet. Geldik fasulyenin değil Yiğit bozuntusuyla nişanlanmamızın ve abimin baba olacağı haberini almamızın faydalarına....

Ne kadar az geçmiş gibi gelse de  4 ay olacaktı yakında.

Yiğit'in kardeşi ile arasını düzeltmesi, Gamze'nin hepimizi toplayıp bebek müjdesini vermesi ve sonrasında Yiğit ile nişanlanmamız hayatımızı değiştirmişti.

5 ay  kalmıştı doğuma fakat Gamzenin göbeğinden çok benim göbeğim hamile göbeği gibiydi orası ayrı.

Abim aklımı okumuş gibi göbeğime bakıp güldü. "Gamze mi hamile sen mi bilemedim ki."

Somurtup bütün gücümle topa vurdum. Yiğit ile beraber çok yiyordum.Hareketim de çoktu ama kilo aldığıma emindim.Huzurlu ilişki kilo aldırıyordu demek ki.

Top abimin kolunun yanından geçip kaleye girdi.

Sevinçle zıplayıp,"Hah!"dedim üstten bakarak.

Bir saattir abim sevgili nişanlımla buluşmamıza engel olmak için futbol oynamaya zorluyordu.
Kafasını iki yana salladı. "Hadi git. Yiğit seni bekliyordur. İzin veriyorum artık."

"Aynen abi kesin ondandır. 7-2 kaybetmenden değildir. Aynen."

Abim sinirle üstüme yürüyecekken susup son sürat eve koşmaya başladım.

Telefonum falan hep evdeydi.

Eve vardığımda annem açtı kapıyı. Birkaç günlüğüne annemlerde kalmaya gelmiştim.

"Kim kovalıyor Narin yavrum seni ? Bu terli,kırmızı yüzünün hali ne kızım?"

Anneme parmağımdaki tektaşımı ve birlikte taktığım alyansımı gösterdim gözlerimi süzerek.

"Damadın kovalıyor annecim , hiç sorma.Peşimi bırakmıyor.İllaki görüşelim de görüşelim diye ayrılmıyor dibimden."

Kaba Narin 'den cilveli Narin'e geçiş yapmıştım bu aralar. Yiğit 'in yanında hareketlerimi ve konuşmamı gören herkes gözlerini belerterek ben olup olmadığımı kontrol etmeye çalışıyorlardı.

Özellikle mahalle teyzeleri.
Bir ara Filiz teyze ve yandaşları annemden benim kafama bir şey düşüp düşmediğini öğrenmeye çalışmışlar.