EVDE KALMIŞ

28.bölüm

Merhabalar sevgili okuyucularım! Hoş geldiniz sefalar getirdinizzzz..🥰

Finale son adımlarrrr!🥺

Öncelikle küçük bir açıklama yapacağım. Kitabımın baş karakteri Narin, güçlü bir kız. Bunun aksi iddia edilemez. O kadar sene birçok şeye maruz kalmış ama kendini, karakterini koruyabilmiş biri. Aşk öyle değişik bir duygu ki insanları daha anlayışlı, daha affedici duruma getirebiliyor. Bu yüzden Narin ezik bir karakter değil sadece aşkını korumaya çalışıyor. Belirtmek istedim.🙏😉

İyi okumalar dilerim. Sizleri çok seviyorum biliyorsunuz.🎉🤤

(Ayrıca bölümü yazarken salak salak gülümsedim. Nedenini anlarsınız siz.)🤭

Oy atmayı, yorum yapmayı unutmayın lütfen. ❤️

-----

Yanaklarıma düşen yaşları silip gözlerimi Yiğit'ten abime çevirdim.

Arkasındaki aileme, Yiğit'in ailesine göz gezdirdim tek tek. Herkes şaşkındı.

Ailesine anlatmamış mıydı gideceğini?

Abim yeniden konuşacağı sırada elimle durdurdum. "Bir dakika abi. Açıklama yapacağım. Öncelikle kesin öğrenmek istediğim şeyler var."

Artık düşündüğüm beynimin iç yüzünde beliren soruların karşılığını alacaktım.

Eğer istediğim cevaplar gelirse bu isteme işini tamamlayacaktık.

Yeterince üzülmüş, yeterince kırılmıştım. Daha fazlası olacaksa bunun önüne baştan geçmeliydim.

Herkes beni dinlerken hafif yan döndüm.

"Yiğit. Şimdi bana kesin cevaplar vermeni istiyorum. Dürüst ve net.Bütün ailemiz de buna şahit olsun. "

Bakışlarımdaki keskinliği görmüş olacak ki kafasını salladı.

Saçımı arkaya attım. "Yarın sabah gidiyorsun değil mi?"

Yiğit yüzümü süzdü. "Evet."

Ela gözlerine hiç bakmadığım kadar cesaretle baktım. "Tamam. Defne'yi kurtardıktan sonra, işin bittiğinde Toygar'ı alt ettiğin anda dönecek misin bana, evine?"

Sessiz kaldı. Birbirimize baktığımız süre boyunca herkes de sessizdi.

"Bunu konuşmuştuk Narin." dedi kaşlarını çatarak.

"Sana anlatmıştım daha sonra geleceğimi."

Kaşlarımı kaldırdım. "Kesin yani kararın."

Endişelendi.Gözlerini gözlerimden çekip etrafımıza baktı.

"Yiğit." dedim derin nefes alarak."Eğer dediğim gibi dönmeyecek olursan bu ilişkinin devam etmesinin de istemenin gerçekleşmesinin de bir mânası yok. Değil mi abi, anne, baba?"

Bütün aile üyelerime baktım.

Abim ve Gamze em önde şaşkınlıkla bizi izliyordu.

Annemin üzgün bakışlarını yakaladım. Kafamı iki yana salladım.

Şuan üzgünlük istemiyordum. Şuan sadece cevap istiyordum. Umut ediyordum dediğimi uygulamasını.

Yiğit te benim gibi herkese baktı. "Tek başımıza konuşalım bunu." dedi.

"Lütfen Narin."

Kafamı iki yana salladım.

"Hayır. Herkes duysun neler olacağını. Daha fazla konuşmaya gerek yok. Senden cevap bekliyorum. Eğer dediğim gibi bana dönmeyeceksen şimdi beni bırakıp çıkabilirsin evden. Şimdi."