EVDE KALMIŞ

21. Bölüm

Hoş geldiniz ,sefalar getirdiniz!

Bu son yazdığım bölümlerde çok açıklama yaptığımın farkındayım fakat sevgili okuyucularıma bazı şeyleri aktarmamın sorumluluğum olduğunu biliyorum. <3 :D

Bu hikayem dışında çok fazla yükselen,devam eden ve bitirmeye (finale)gidecek kadar önem verdiğim hikayem hiç olmadı. Ben hep yazıp yazıp bıraktım. 2016 'dan beri buradayım onlarca hikayeye başladım ama bu sebeplerden dolayı kendimi acemi olarak değerlendirebilirim.

Ufak tefek hatalar ya da mantıksızlıklar varsa mazur görün lütfen. Aklıma- kalbime ne geliyorsa yazıyorum heyecanla,fark etmiyor gözden kaçırıyor olabilirim. ^^

Ayrıca başka bir konu da şu,ben oldum olası çok fazla bölümü olan hikayeleri okurken sıkılmışımdır. Evde Kalmış'ın bölümlerini uzun ve dolu yazıyorum. Bu yüzden çok uzatmadan gayet yerinde ve tadı damağımızda kalacak bir şekilde bitireceğim.🙉🙈

İyi okumalar diliyorum.Bütün oy atan,okuyan,yorum yapan herkese çok çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız...🎉

Sizleri seviyorum. Oy atıp , yorum yaparsanız çok sevinirim.❤️😇

-----

Defne bana ne yazıp göndermişti?

Nasıl göndermişti?

Onun gelebileceğini sanmıyorum.
Kim getirmişti?

Bütün sorularımı görmezden gelip mektubu okumaya başladım.

Merhaba Narin abla. Ben Defne. (abim kadar yaşın olduğunu farz ettim)
Bu mektubun sana gelip gelmeyeceği konusunda endişelerim var, inşallah ulaşmıştır.

Toygar görmeden yazıp göndermem gerekirdi bu yüzden evdeki tek yakınım Görkem bana yardım etti.

Eğer Toygar 'a yakalanmamışsa Görkem, sana mektubu ulaştırdı ise sana birkaç uyarıda bulunmak isterim.

Abime bunu okutacağını biliyorum. Abimi çok seviyorum, annemi babamı da aynı şekilde. Fakat Toygar' ın oraya dönersem sevdiğim insanlara zarar vereceğinden endişeleniyorum. İyi biri değil evet ama bugüne kadar fiziksel bir şey yapmadı bana. Bana yapmadı ama başka herkese yaptığını gördüm. Seni tehdit ettiğini biliyorum. Abim önemsedi mi bilmiyorum ama sen önemsemelisin. Bana bir şey yapmaz ama sana yapabilir.

Abim peşimi bırakmayacak biliyorum , lütfen Toygar anlamadan devam edin.

Eğer anlarsa, ki bazı şeyleri anladı bu yüzden şu anda odamdan dışarı çıkamıyorum, hiç iyi şeyler olmaz.Toygar'ın gözleri üstünüzdedir.

Lütfen dikkatli olun.

Kağıdı katlayıp cebime koydum. Bunu Yiğit'e göstermeli miydim?

Kendi canım tehlikedeydi değil mi?

Defne kendine bir şey olacak korkusundan değil bizlere bir şey olacak korkusundan gelemiyordu.

Evimizin kapısını çalıp bekledim.

Annem kapıyı açtığında yüzünde güller açıyordu.

İfademi sabit tutmaya çalışarak içeri girdim.

Annem kafamı kaldırıp yüzümü inceledi. Yüzünde endişeli bir ifade vardı. "Ne oldu sana? Niye bembeyaz oldun? Miden mi bulanıyor?"

Anneme bunlardan bahsedersem işler iyice sarpa sarardı.

Kafamı salladım. "Hasta olacağım galiba anne."

Annem yanağımı okşadı. "Sıcacık bir çay yaparım şimdi ısınırsın. Yemek te yaptım biz yedik babanla. Sen de ye kendine gelirsin."