EVDE KALMIŞ

22.bölüm

Hoş geldiniz sefalar getirdiniz sevgili okuyucularım!

Bu bölümü yazarken heyecandan sürekli sırıttığımı ve şoka girdiğimi bilmelisiniz.🥳

Bu halimin sebebi sizsiniz. Birkaç gündür takip ettiğim kadarıyla sürekli bildirim geliyor.

Oy verenler, yorum yapanlar....

Yorum yapanlar için de şunu söyleyeyim: Gelen bütün yorumları okuyorum, elimden geldiğince hepsine cevap veriyorum. Bütün fikirlerinize saygım sonsuz.

Ben bu hikayede kötü şeyleri gösterirken onları destekliyor değilim. Sadece iyi şeyler gibi kötü şeyleri de göstermem gerekiyor bunu anlayışla karşılamanızı umuyorum. 😉🥰

Hikayemin yükselişini medyaya yükledim...🎉🎉🎉

Ben çok mutluyum gerçekten.Sonsuz teşekkür ederim hepinize. İyi ki varsınız. Hayatımda bu kadar gururlanmadım, üniversiteyi kazandığımda bile.🙈🤍

İyi okumalar diliyorum.

Sizleri seviyorum biliyorsunuz.❤️

Oy atarsanız ve yorum yaparsanız çok sevinirim.

------

"Biri beni izledi."

Abim direksiyonu döndürürken yoldan başını bana çevirdi. "Kim?"

Omuz silktim. "Bilmiyorum bir adam. İzledi, telefonla konuştu sonra çekip gitti."

Abim kaşları çatık arabayı yan yola döndürdü."Toygar'ın işi diye düşünüyoruz değil mi?"

Kafamı salladım. "Evet. Göz dağı vermeye çalışıyor olabilir."

Kafam başka bir konuda karışıktı. Abimle bunu paylaşmam lazımdı.

"Abi." dedim endişeyle. "Yiğit bu gece Defne'yi güvenli bir yere götürecek. Ben de gideceğim. Bundan haberin var değil mi?"

Abim kafasını salladı. "Var tabiki. Seninle alakalı her şeyi bana haber vermesi için onu tembihledim. Ne yapacaksa hemen bana anlatıyor."

Güldüm."Aranız biraz düzeldi mi yoksa? "

Yandan bir bakış attı. "İdare eder. Seni korumaya çalıştığını görüyorum, hoşuma gitmiyor değil."

Aralarının tamamen düzelmesi için büyük olay mı yaşamamız lazımdı?

Kollarımı göğsümde bağladım. "Abi. Benim kafamı karıştıran başka bir şey var. Tam da bugün akşam Defne'yi Toygardan alacakken yine bugün Toygar'ın bana göz dağı olarak bir adam göndermesi nasıl bir tesadüf sence? Tuhaf değil mi?"

Abim yavaşça arabayı durdurdu. Mahalleye giriş yapmıştık.

İnmeden birbirimize baktık.

Abim eliyle alnını sıvazladı." Bilemedim.Anlamış olabilir mi? "

Kafamı iki yana salladım." Anlamadı bence ama ihtimal veriyor olabilir. "

Abim elimi tuttu." Seni hiç yalnız bırakmamalıyız.Sen de yanımızdan ayrılmayacaksın. Söz ver."

Gülümsedim. "Söz. İyi ki varsınız."

Abim gülümseyip sardı bedenimi.

Sıkıca sarılırken asla bırakmak istemedim.

İçimdeki kötü hisler çoğalmaya başlamıştı yine..

----

Evde abim ve annemle salonda çay içiyorduk.