EVDE KALMIŞ

27. bölüm

Merhabalarr!

Hoş geldiniz, sefalar getirdiniz sevgili okuyucularım!!🥰

Ufak tefek heyecanlar katmayı çok seviyorum. Son bölümde eminim ki kimsenin aklından geçmeyen şekilde bitirdim.🙉

Hep öyle olması için elimden geleni yapacağım. 🎉❤️

İyi okumalar dilerim. Sizleri çok seviyorum.😘

Oy atmayı, yorum yapmayı unutmayın. 🤍🤍

(Küçük bir not :Önceki bölümün oy sayısı çok düşük geldi, biraz üzüldüm. İnşallah her bölümüm 200 oyu geçer. 😔) 

------

Sessizdik.

Ayaklarıma diktim gözlerimi.

Can bir şeyler geveledi.Uzağa giden adım seslerini duydum.Gitmişti.

Yalnızdık artık.

Yiğit niye konuşmuyordu?Dakikalar geçmişti.

Kalbim ağzımda atıyordu sanki.

Korku mu hissettiğim? Endişe mi, merak mı yoksa? Ne hissediyorum?

Açıklasın istiyorum. Bundan eminim.

Aniden koluma dokunan eline odaklandım.

Şimdiye kadar bir çok kez kırmıştı kalbimi.

Kırar mı yine anlattıkları ile?

Kırmasın beni. Lütfen. En önemlisi güvenimi kaybetmemi engellesin.

'Lütfen', dedim içimden defalarca.

'Lütfen Yiğit, açıkla. Anlat. Nolur Can doğru söylemiş olmasın.'

En sonunda kolumdaki elinden gözlerimi kaldırdım ela gözlerine.

Kızgın gibiydi ama en göze çarpan duygu gözlerinde ve yüzünde korkuydu.

Neden korkuyordu? Dinlemememden mi yoksa anlatılanların doğru olmasından mı?

"Neyi bekliyorsun anlatmak için? " dedim sakin olmaya zorlayarak kendimi.

Elini çekmedi hatta diğer elini de diğer koluma koydu.

"Ben defalarca kez seni dinlemeden yargıladım. Sen de benim gibi yargılamadan gidebilirsin. Terk edebilirsin beni. Hak veririm sana. Hak ettim çünkü bunu. Onun için zaman tanıyorum sana Narin. Benden intikam alacak mısın diye bekliyorum. Ama,"

Kafasını iyice eğerek yüzünü buruşturdu." bunu yapma ihtimalin beni öyle korkutuyor ki inanamazsın."

Yüzünü süzdüm bol bol.

Güldüm burukça. Bütün söyledikleri doğruydu.

O beni dinlemeden yargılamıştı.Peki ben dediği gibi aynısını yapacak güçte miydim? Dinlemeden arkamı dönüp gider miydim?

Elini kaldırıp yanağıma koydu." Dinle beni. Lütfen.Güven bana. Gitme hemen. İnanma kimseye."

Öyle korkuluydu ki sesi. Gerçekten gitmeme ihtimal veriyordu.

"Yiğit."dedim sessizce." Anlat. Dinleyeceğim. Sana güvenmesem bunca zaman yanında durmazdım. "

Öyle bir gülümsedi ki hayran kaldım.
" Teşekkür ederim. Senden büyüğüm ama her anlamda daha büyüksün benden Narin. Seni kaybetmek demek hayatımın anlamını yitirmesi demek."dedi baş parmağı ile yanağımı okşayarak.

" Hadi. "dedim söylediklerinin etkisinden çıkmaya çalışarak." Gidelim başka bir yerde konuşalım. "

Kafasını sallayıp ellerini çekti.