EVDE KALMIŞ

12.bölüm

Merhabalar!

Öncelikle hikayeye ara verip, okuyup yeni bölüm isteyen okuyucularımı beklettiğim için özür dilerim.Bu açığı kapatmak için birkaç gün üst üste bölüm attığımı görmüşsünüzdür.

İlk bölümleri okuyan okuyucularım fark etmiştir belki,son bölümler daha uzun.Kitap okurken kısa bölümlerden nefret eden biri olarak elimden geldiğince bölümleri uzatıp konuları sıklaştırıyorum.Her hafta birkaç bölüm atmakta karar kıldım.Ara vermeden beraberiz yani... :)

İyi okumalar sevgili okuyucularım.
Sizleri seviyorum biliyorsunuz.
Yorum yapıp oy atarsanız çok mutlu olurum. 🖤

----

Oldum olası hayatım durağandı.22 yaşımdan beri her gün aynıydı. İşe giderdim, eve gelirdim.Arada abimlerle buluşurdum.

Nasıl olduysa son bir ayda düzenim tepetaklak olmuştu.İşten kovulmuştum,bunalıma girmiştim,her şeyi salmıştım.

Uzun zaman sonra mahalleye biri taşınmış ayrıca da ilk aşkım boşanıp evine dönmüştü.

Hepsi nasıl aynı zamana denk geldi çözemesem de olmuştu işte.

18 yaşımda masumca sevdiğim, aşık olduğum insan en yakın arkadaşımla evlenirken izlemiştim hayatımın,kalbimin dağılışını. O zamandan biliyordum ki artık ne Yüsra ile ne de Can ile görüşemezdim.Görüşmemiştim de.

Peki her şey iyi giderken niye gelmişlerdi?Niye hayatımı zehir etmişlerdi?

Balkondaki sandalyede biraz büzülüp kollarımın üstüne çenemi koydum.Saat kaç bilmiyorum.

Zaten şu sıralar neyi biliyordum ki?En yakın arkadaşımın düşmanım olduğunu bile yıllar sonra fark etmiştim.

Dün o yaşanan olaydan sonra eve kapanmış bugün geceye kadar odamda vakit geçirmiştim.

Ha Yiğit'i sorarsanız eğer bugün öğlen gelmişti galiba.Annemden duymuştum o kadar.

Bugün sabah ta abim aramış mahalledeki olaydan dolayı Can'ın bana ulaşmak istediğini söylemişti.

Can telefon numaramı istemiş.Abim zorlayınca her şeyi anlatmak zorunda kalmış.Abim umursamamamı ,Yüsranın hâla Can ile boşanmalarını kaldıramadığını ve sinirini benden çıkardığını falan söylemişti.

Fakat konu abimin anlattığı kadar basit değildi ki..

Hiç istemesem de abim Can'a telefon numaramı vermiş.Azarladım ama takmadı.Öğlen de Can mesaj attı fakat geri dönmedim.

Aklımdaki soruların bitmesini istiyordum bu yüzden hiç istemesem de Yüsra ile de Can ile de derinlemesine bir konuşma yapmalıydım.

Hırkama iyice sarılırken karşı binadan ses geldi.

Kafamı kolumdan kaldırıp Yiğitlerin balkona baktım.Yiğit elindeki kalın dosyayı masaya koymuş inceliyordu.
Galiba sandalyesini çekmişti.

4 gün olmuştu onu görmeyeli.Acaba annesi anlatmış mıydı dünki olayı?Betül teyze de herkes gibi duymuştur ,görmüştür kavgamızı.Ne düşünmüştü hakkımda?

''Seni mutlu bulmayı planlıyordum kabadayı.''

Kafasını dosyadan kaldırıp bana baktığında onu inceleme fırsatı buldum.Göz altları öyle çökmüştü ki günlerdir uyumuyor gibiydi.

Betül teyzenin dediği gibiydi. Yorgundu.

O da beni incelerken alayla göz devirdim.''Nasıl mutlu olayım ki?Sen olmayınca özlemimden yataklara düştüm ya.''