EVDE KALMIŞ

4.bölüm

Merhabalar!
İyi okumalar sevgili okuyucularım.
Sizleri seviyorum biliyorsunuz.
Yorum yapıp oy atarsanız çok mutlu olurum. 🖤

-----

Dün Can bugün Yüsra.
Ne ile sınanıyordum acaba?

Biraz kafiyeli oldu. Neyse.

Gülümseyince zoraki gülümsedim.

Onun da ailesi burada yaşıyordu tabi değil mi?

Of. Yani ikisi de yeniden bu mahallede mi yaşayacaklar?

Bu düşünce iyice içimi sıkmaya başlayınca, "Seni hangi rüzgar attı buraya?" dedim merak eder gibi.

Hiç etmiyorum aslında. Can ile boşandığı için evine döndüğü belli.

Kolundaki çantasını düzeltti.

"Ailemin yanına döndüm Narin."

"Yaa?" dedim üzgün gibi.

Ne oyuncuydum be!

"Hı hı." dedi onaylayarak. "Can ile boşandık."

"Aaa öyle mi?Üzüldüm."

"Neyse ben seni tutmayayım zaten artık buralardayım görüşürüz."

El sallayıp Kamile Teyzegilin yanındaki apartmana yani evine yürümeye başladı.

"Kesin."dedim bıkkınca." Görüşürüz. "

Apartmana girip merdivenleri çıktım.

Eve vardığımda anahtarı çıkarıp takacağım sırada annem kapıyı açtı.

" Geçti mi sinirin? "

Göz devirip içeri girdim.

Salona girip koltuğa atladım.

" Can ve Yüsra boşanmış.İkisi de mahalleye geri dönmüş. "

Annemin söylediklerine, "Yaa öyle mi olmuş?" dedim televizyon kumandasını alıp.

Yanımdaki koltuğa oturdu. "Evet. Görüyor musun kaç senelik birliktelik. Sahi Yüsra senin çok yakın arkadaşın değil miydi? Neden hiç arayıp sormadın? Onunla kaç senedir neden hiç görüşmedin ki?"

Derin bir nefes alıp verdim."Ne yapıcan anne?"

"Arkadaş olamayacağımızı anladım. Bitirdim. Bu kadar basit."

Kaşlarını kaldırıp yüzümü inceledi.
"Peki sen bilirsin."

Dizimi kumandayla bulmaya çalışırken, "Yiğit peki?" dedi merakla.

"İş bulmuş sana, git lütfen kırma beni. Kaç aydır işsizsin bak."

"Bana iş falan bulmamış anne. Bulurum demiş. Ki ben söyledim hiç gerek yok ded-"

"Narin!"

"Ne?" dedim ayaklarımı toplayıp doğrulduğumda.

"Ben kendim bulurum iş kimseye ihtiyacım yok."

"Bence var. Bulsaydın, alsalardı seni işe 3 aydır o kadar iş görüşmesinde alırlardı. Hani?"

"Offf!" dedim ellerimle yüzümü kapatıp.

"Tamam bunu sonra konuşuruz. Cidden bugün hiç halim yok. Lütfen anne."

Kafasını salladı. Birden aklına bir şey gelmiş gibi kumadayı elimden aldı.

Televizyonu kapatıp bana döndü. "Abin aradı akşam.Can ve Yüsra'nın boşandıkları haberini almış.Akşam buraya geleceklermiş. Bir yemek ayarlamışlar mahallenin ana yola çıkan sokağındaki kafede."