Merhabalar!
İyi okumalar sevgili okuyucularım.
Sizleri seviyorum biliyorsunuz.
Yorum yapıp oy atarsanız çok mutlu olurum. 🖤
---
"Yine rezil ettin beni tüm mahalleye Narin!"
Annemin bağırışı ile göz devirdim.
O öküze hala sinirliydim.
"Niye kavga çıkardın o adamla?"
"Anne ben kavga falan etmedim! Gerizekalı adam dellendirdi beni ya."
"Tövbe yarabbim sen sabır ver." dedi annem koltuğa yaslanarak.
Kadın öyle bıkmıştı ki benden.
"Kim ki o? Yeni taşınan komşu mu yoksa ?" dedi merakla.
Omuz silktim bilmem der gibi.
"Yavaş ye. Boğulacaksın."
Annemin uyarılarını dikkate almadan elimdeki yaprak sarmaları indiriyordum mideye ikişerli ikişerli.
"Bir çatalla yeseydin bari! "
Annem artık benimle uğraşamayacak raddeye geldiğinden herhalde ayağa kalkıp mutfağa gitti.
Akşam Kamile Teyze'ye yemeğe gideceğiz diye tatlı yapıyordu.
Boş gitmeyi sevmezdi.
Kamile Teyzenin evi 2 yan apartmanımızdaydı.
Elimdeki saklama kabı tamamen boşaldığında ellerimi sildim ıslak mendille.
Yıkamaya üşenmiştim.
Her zamanki halim.
Annem eve gelince beni, iyice azarlamış elbiseyi giyeceğim konusunda ikna etmişti.
"Yarım saate baban gelir. Sen de hazırlan! "
"Ay anne bir elbise giyeceğim sadece, ne hazırlanması?" dedim annemin duyamayacağı şekilde.
Sırf annemi sinirlendirmemek için, "Tamam." diye bağırdım.
Ayağa kalktım. Saklama kabını ve kirli ıslak mendilleri elime alıp mutfağa gittim.
Tezgaha bıraktım elimdekileri.
Annem kalburabastı yapmıştı.
"Anne bir tane versen ya?"
Dudaklarımı bükmüş küçük bir kız çocuğu gibi bakıyordum anneme.
Vermeyecek gibi olan ifadesi sonunda yumuşadı, bir tane koydu tabağa, tabağı elime tutuşturdu.
Tam elime alıp yiyeceğim sırada, "Çatal."dedi uyararak.
Oflayıp çatal aldım çekmeceden.
10 saniyede indirdim mideye.
Gülümsedim anneme yaklaşıp.
Bir borcama diziyordu kalburabastıları.
Bana olan sinirini azaltmak için hızla yaklaşıp arkadan sarıldım.
Yanağına sulu bir öpücük bıraktım.
"Yapma kız." dedi gülerek.
"Affettin mi?"
"Affettim ama bir şartla. Akşam lütfen biraz olsun hanım hanımcık ol.Tamam mı?"
Hiç istemesem de, "Tamam."dedim.
Mutfaktan çıkıp odama ilerledim.
Odama girdiğimde yine savaş alanı karşıladı beni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVDE KALMIŞ
RomansaBizim mahallede 30 yaşında ve bekar olan tek benim olmam, teyzelerin bana "evde kalmış" diye seslenmesini sağlamıştı. Sadece arada olsa sorun yoktu. Ama onlar benim ismimi unuttu. Bana ismim yerine 'evde kalmış' lakabını uygun gördü. -Hikaye başl...
